ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19

 Μετά από αρκετά λεπτά αγκαλιασμένοι, η 'Έμιλυ αποφάσισε να απομακρυνθεί απ' την αγκαλιά του Τζέρεμι. Σήκωσε το κεφάλι της διστακτικά και τον κοιταξε στα μάτια. Τόσο όμορφα! Σχεδον μαύρα, δεν μπορώ να διακρίνω την κόρη του ματιού του... Κοιτάει με τόση γαλήνη και ηρεμία, που δεν την βλέπω συχνά επάνω του.. Μάλλον δεν τον βλέπω ποτέ ετσι, είναι ειρωνικός και αυθάδης...Σαν κι εμένα μερικές φορές..

Με αυτήν την σκέψη της  χαμογέλασε αχνά και τράβηξε τα χέρια της από εκείνον. Ο Τζέρεμι διστακτικά αποτραβήχτηκε και συνέχισε να κοιταει την Έμιλυ μαγεμένος. Ειναι πολύ όμορφη και μοιάζουμε αρκετά στον χαρακτήρα μας, θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί.. Αλλά αποκλείεται να το θέλει.. Πρέπει να την πείσω καπως, να την φέρω πιο κοντά μου.

-"Και πάλι συγνώμη, δεν είμαι καλά τώρα τελευταια... Ξέρεις.. Μερικές φορές νομίζω ότι μόνο εσύ μπορείς να με καταλάβεις.. Ευχαριστώ.." Του χαμογέλασε ξανά και πήγε αν φύγει. Ο Τζέρεμι όμως της έπιασε τον καρπό και την ξαναγύρισε προς το μέρος του.

-"Κι εγώ νομίζω ότι μόνο εσύ μπορείς να με καταλάβεις αρκετές φορές.. Ξέρεις", το άλλο του χερι έπιασε το δικό της και της τα χάιδευε απαλά., "έχω βαρεθει την κόντρα μας.. Θέλω να τα βρουμε κάπως.. Θελεις αύριο να πάμε μια βόλτα  οι δυό μας;"

Τα μάτια του κοιτούσαν ικετευτικά τα δικά της, τόσο γλυκά που δεν μπορουσε να αντισταθεί.

-"Καλά, αν θες για έναν καφέ και μια βολτίτσα.. Δεν είναι κακό." Ανασήκωσε τους ώμους και απομάκρυνε τα χέρια της από τα δικά του.

-"Γιατί να μην βγούμε το βράδυ; Να πάμε καπού να μεθύσουμε και να χορεύουμε μέχρι τα ξημερώματα;" την ρώτησε ενθουσιασμένος. 

Κι εκείνος ήθελε να ξεσκάσει. Είχαν αρκετο καιρό να βγούνε εξώ με την Τζάνις και να διασκεδασουν. Σε εκείνη άρεσε όπου συχναζαν οι νέοι και αυτό βόλευε τον Τζέρεμι.  Όμως τώρα είχε αποθυμήσει την νυχτερινή ζωή, μιας και η γυναίκα του θα αργούσε να θεραπευτεί. Έτσι η Έμιλυ ήταν η καταλληλότερη για να φύγει πια απο αυτό το σπίτι-φυλακή, οπως το θεωρούσε.

-"Τί λες βρε? Ειμαστε παντρεμένοι και ο Ρότζερ ποτέ δεν θα με άφηνε να βγω έξω μονη, ειδικά με σένα." Παραδέχτηκε και στον εαυτό της, σταυρώνοντας τα χερια.

-"Αυτή η λεξη με βαραίνει όλο και περισσότερο. Νιωθω οτι δεν μπορώ να ανασάνω πια!" Είπε αρκετά δυνατά και έσκυψε το κεφάλι του.

-"Τότε γιατί παντρεύτηκες; Δεν ήξερες ότι θα βαρεθείς;" Έσμιξε τα φρύδια της περιμένοντας μια απάντηση.