ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

Η Έμιλυ και ο Ρότζερ έφτασαν στο νοσοκομείο γρήγορα,ρωτόντας για το δωμάτιο της Τζάνις.

-"Έμιλυ πάνε εσύ να περιμένεις,εγώ πάω να βρω τον γιατρό και έρχομαι. Ηρέμησε σε παρακαλώ θα γίνει καλά η μητέρα σου!" Είπε στοργικά ο Ρότζερ και την φίλησε στο μέτωπο.

-"Εντάξει καλέ μου,ευχαριστώ πολύ. Θα σε περιμένω πάνω"Απάντησε και κατευθύνθηκε προς τα σκαλοπάτια.

Όταν έφτασε είδε σε μια καρέκλα τον Τζέρεμυ με δάκρυα στα μάτια. Τα μαύρα μαλλιά του ήταν ακατάστατα και το καλοσχηματισμένο σώμα του τραντάζονταν σε κάθε λυγμό. Βρισκόταν σε πολύ άσχημο ψυχολογικό επίπεδο.

-"Τζέρεμυ,τί συμβαίνει?.Στο τηλέφωνο μου είπαν ότι η μαμά είναι σε κρίσιμη κατάσταση." Η κοπέλα έκατσε δίπλα του, ρωτόντας με αγωνία. Ήταν η πρώτη φορά που τον πλησίαζε τόσο πολύ.

-"Δεν ξέρω,ήρθα εδώ αφού μου τηλεφώνησαν. Μάλλον τράκαρε με το αμάξι.. μου είχε πει ότι θα ερχόταν σε σένα.Και σκέφτηκα να σε ειδοποιήσω,μήπως ήξερες καλύτερα τι συνέβει."μουρμούριζε ανάμεσα στα ανφιλητά του.

-"Θέε μου! Όχι έφυγε από εμένα και δεν ξέρω τι έγινε μετά..." Ποτέ δεν φανταζόταν την μαμά της τόσο αδύναμη. Και ήξερε ότι εκείνη την έδιωξε,με αποτέλεσμα η Τζάνις να αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει., Εγώ φταίω,αν της είχα δώσει λεφτά δεν θα χτυπούσε με το αμάξι.Είμαι κακιά.Μπορεί να μου φέρθηκε απαίσια,αλλά είναι η μαμά μου! Είναι μία και μοναδική στον κόσμο! Αν βγει από εδώ σώα και αβλαβής,θα την πάρω σπίτι μου μέχρι να με συγχωρέσει και να γιατρευτεί.Έχασα τον πατέρα μου,δεν θα χάσω κι αυτήν όσο κακό κι αν μου έχει κάνει... Ήθελε να αγκαλιάσει την μητέρα της και να της ζητήσει συγνώμη απελπισμένα.

-"Γιατί εκπλήζεσαι;;Εσύ φταις σίγουρα!! Ήρθε να σου ζητησει λεφτά γιατί οικονομικά είμαστε χάλια και στοιχηματίζω ότι την έδιωξες με τις κλωτσιές!! Φτάνει το μίσος σου πια! Αρκετά υπόφερε απο εσένα.Ευχαριστήθηκες?! Είναι ετοιμοθάνατη τώρα, μπορείς να ηρεμήσεις πια!" Σηκώθηκε όρθιος και προχωρήσε να φύγει, όταν η κοπέλα τον τράβηξε απ'το χέρι.

-" Άκου να σου πω! Δεν θα μου ρίχνεις ευθύνες! Ότι έγινε είναι προσωπική υπόθεσή μας. Λυπάμαι για αυτή την κατάσταση,αλλά αν δεν εκμεταλλευόσουν τη μαμά μου, δεν θα 'χατε χάσει τα λεφτά σας και ούτε  θα ερχόταν σπίτι μου να με παρακαλούσε! Εσύ φταις από την αρχή! Τώρα να φανταστώ θα φύγεις,αφού τα έφαγες από τη μάνα μου θα την εγκαταλείψεις για να βρεις άλλη γριά να...'! " Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την φράση της, όταν ο Τζέρεμυ την έπιασε από τους ώμους και την έσπρωξε δυνατά στον τοίχο.Ήταν τόσο ενοχλημένος από την συμπεριφορά της Έμιλυ.

-"Δεν με ξέρεις καθόλου!Ούτε πως ήρθα εδώ,ούτε μπορεις να με κρίνεις επειδή  παντρεύτηκα την μάνα σου!!"Την έσφιχνε όλο και περισσότερο από την ένταση και τα νεύρα του. 

-"Εγώ ξέρω μόνο ότι δεν  την αγαπάς, σίγουρα!" Είπε η Έμιλυ ξεσπώντας πανω του. Είχε να νιώσει τέτοια δύναμη πολύ καιρό. Ο Ρότζερ συνήθως την ακουμπούσε επιφυλακτικά και απαλά. Όμως δεν ικανοποιούνταν πολύ από αυτό. Ήταν μικρή κι όσο κι αν αγαπούσε τον άνδρα της, ήθελε πάθος και ζωντάνια.

-"Εγώ αγαπάω την γυναίκα μου πάρα πολύ!! Γι'αυτο δεν έφυγα, έμεινα δίπλα της και πονάω για αυτήν.. Μου φαίνεται εσύ έχεις πρόβλημα με τον γάμο σου και βγάζεις τα απωθημένα σου σε μένα." Την άφησε και έφυγε απ'τον διάδρομο.

Βλάκα,πώς τολμάει να μου μιλάει έτσι!;! Είμαι πολύ ευτιχισμένη!Εγώ.... Για μια στιγμή σταμάτησε να έχει αυτήν την τέλεια εικόνα για τον γάμο και τη ζωή της. Αγαπούσε τον Ρότζερ ή έτσι πίστευε;; Μήπως προσποιούμαι ότι τον αγαπώ;. όχι βλακείες σκέφτομαι... Κι όμως είχε αρχίσει να αμφισβητεί τα αίτια του γάμου τους.. Μόλις έκατσε στην καρέκλα,είδε τον Ρότζερ να έρχεται .

                                                    ~

Μετά από ώρες ο γιατρός εμφανίστηκε μπροστά τους. Όλοι σηκώθηκαν όρθιοι με ανησυχία να ρωτήσουν.

-"Γιατρέ πώς είναι η μητέρα μου?" Ρώτησε η Έμιλυ με τύψεις.

-"Η μητέρα σας είναι καλά τώρα. Δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο. Μπορείτε να την επισκευτειτε αν θέλετε" Ο γιατρός απάντησε χαμογελώντας.

-"Δόξα τω Θεό! Τώρα θα την επισκευτώ". Ένιωσε χαρά καθώς και ένα βάρος να φεύγει από πάνω της. Η μαμά μου είναι μια χαρά!! Δεν την σκότωσα. Πρέπει όμως να με συγχωρέσει για την στεναχώρια που της έδωσα. Με μιας είχε ξεχάσει όλους τους καυγάδες τους και ο μόνο που ήθελε ήταν συμφιλίωση.

-"Βεβαιως,ελάτε μαζί μου."Ο γιατρός την οδήγησε προς το δωμάτιο  της Τζάνις.

            ~~~

-"Μαμά..."Μπήκε σιγανά με ειδική στολή η Έμιλυ.

Η Τζάνις είχε κλειστά μάτια και ανάσαινε μέσω μηχανίματος. Την άκουγε ,αλλά δεν είχε δύναμη να απαντήσει.

-"Μαμά συγνώμη εγώ φταίω για όλα!... Έπρεπε να  σου είχα δώσει τα λεφτά που ήθελες. Έχασα τον μπαμπά μου,δεν θα χάσω κι εσένα τώρα.... Μέχρι να θεραπευτείς πλήρως και να με συγχωρέσεις,έλα μείνε στο σπίτι μου. Θα σε φιλοξενήσω με μεγάλη χαρά. Μόλις βγεις από εδώ,θα ερθεις σε μένα."Έλεγε με δάκρυα στα μάτια,κρατόντας το χέρι της μητέρας της με δύναμη.

Η Τζάνις άκουγε την απολογία της κόρης της και χαιρότανε για αυτό. Το ατυχημα έπιασε τόπο. Μπορεί να κινδύνεψα πολύ,αλλά η Έμιλυ με θέλει σπίτι της. Θα την κάνω ότι θέλω και θα ζήσω ακόμα καλύτερα εκεί πέρα! Είμαι τόσο έξυπνη.!  Παραδέχτηκε στον εαυτο της.Είχε προκαλέσει αυτό το ατύχημα επίτηδες,για να μην ζήσει φτωχικά και να συμφιλιωθεί με την κόρη της. Δεν σκέφτηκε όμως ότι η μετακόμιση αυτή θα ήταν ένα μοιραίο λάθος.....