1 - Tagos hanggang buto at nataga ko na matagal sa bato.

1.4K 21 5
                                    

1 - Tagos hanggang buto at nataga ko na matagal sa bato.

 

“I told you so many times Lyzzie. Bakit ba hindi ka nakikinig? Don’t tell me magpapauto ka na naman dun sa lalaking yun. Lyz, naloko ka na non 3 years ago, niloko ka na naman last year, then now eto? I told you a million times to stay away from him. For Pete’s sake Lyzzie ano ba naman--” My twin said, over and over again habang nagddrive siya.

“Kuya, bakit ba ayaw mong maniwala? Stop overreacting! Hindi kami nagkita ni Presbi okay? Nagkataon lang talaga. I was waiting for you, then paglabas ko nandun na sila. That’s it! Walang plano plano or ano!” I harshly explained as I crossed my arms.

Right after kong nagexplain, biglang tumahimik na sa loob ng sasakyan. Hindi ko alam kung dahil ba kanina pa kami nagsasagutan simula pagpasok namin sa sasakyan or talagang bad mood lang si Kambal.

Nagmamadali ngang nagpaalam si Kitel kanina kasi alam niyang magsisigawan na naman kami ni Kambal. Kaya ayun! Umexit agad pagalis na pagalis namin ng CBTL.

After a few minutes of awkward silence, I heard him sigh.

“Lyz… Look, I’m just worried okay? Wag mong masamain yung pagaalala ko sayo.” He said, much calmer than earlier. “I’m just… Ugh… I don’t know.” Pagpapatuloy niya na parang hirap siya sa pagsasalita. “It’s just the two of us now.”

 I know Kuya. You don’t have to remind me every single time.

“And I just want to protect you. Wala akong masamang hangarin for you Lyz. I just want the best for you, co’z if Dad’s still alive yun ang gusto niya. ”

“I know Kuya.” I said with a small voice, sabay tingin sa kalsada.

“Lyz… Don’t get mad na please?” Lambing niya, sabay hawak sa ulo ko para humarap.

“I’m not mad Kuya…” I answered. “Ayoko lang na lagi kang ganito, na parang laging galit sa mundo dahil sa mga nangyari.” Panimula ko. Agad ko siyang nakitang pumikit at inalis ang tingin sakin, at tumitig mabuti sa daanan. “I know you’re just trying to protect me… but Kuya, you should live your own life. Hindi mo ako kailangang bantayan 24/7. We’re both turning eighteen and you should have fun. Hang out with friends, party all night or at least date some girls!” I sighed.

“Malaki na ako and I can handle myself.” I added with a reassuring smile at him.

“Tss. Ni hindi ka pa nga marunong magcommute., malaki ka jan.” He teased.

“Hey! I know kaya! Tigilan mo ako ha.” I said with a smirk.

“Lyzette Socorro Benitez, taking a cab is not counted.” He remarked.

“Leandro Steven Benitez, that’s not the point.” I hissed. “Ang point ko lang, wag ka masyado magalala sakin. I can handle myself. At saka, I’ll call you naman agad if ever something happens ‘no.”

“’Wag mo nang intayin pa na may mangyari, just call Kuya agad if you feel uneasy okay?” He reminded.

“Yes Kuya.” Sagot ko nang matapos na.

 Hay. Kuya talaga.

Ever since namatay si Dad due to heartattack last year, at... nangyari yun kay Mom. Naging overprotective na si Kuya Steve sakin. I know he’s overprotective before pa mangyari yun, pero mas lumala ngayon. It’s like ten or forty times more. Pero sa totoo lang parang hundred.

What happened to us? Season 1Where stories live. Discover now