What happened to us? Season 1

38 - Happiness, guilt, love and everything in between

zedxxx: Hello :3 Tagal ko ba nawala? :P

38 — Happiness, guilt, love and everything in between.

"CRESCENDO!!!"

"CORR!!!"

"CRESCENDO!!!"

"KYLE!!!"

"WE LOVE YOU POCHI!!!"

"I LOVE YOU FRANCIS!"

"LEE!!!!"

"CRESCENDOOOO!"

Nakakabingi ang tilian ng mga fans habang nakikipagkamay kami sa kanila. But that's okay co'z we're too happy to even care about it. And happy is the biggest understatement of the night. Kahit ilang beses nahiklat yung kamay at braso ko habang nakikipag kamay sa kanila ay okay lang.

It's all worth it.

Everything is worth of this.

God. Thank you po.

 

"THANK YOU EVERYONE FOR COMING!"

"THANK YOU! THANK YOU!"

"THANK YOU GUYS!" Patuloy na pagpapasalamat namin sa kanila kasabay ng pagsenyas ng mga staff na pumunta na kami sa backstage. Actually kanina pa nila kami pinapapunta ng backstage. The concert already ended ten minutes ago, pero eto pa rin kami. Tigas ng ulo! :P

 

Tapos na.

Tapos na din sa wakas ang unang concert ng banda namin. It's a bittersweet kind of experience. Yung tipong, ayaw ko pang matapos ang gabing ito but I'm also too excited to look forward sa kung ano man ang mangyayari sa amin after nito... What's next for us? I cannot wait!

There's no doubt that our concert is successful! Sobrang daming tao ang nanuod at pumunta sa event para sumuporta sa amin. Sa sobrang pagkatuwa naming banda ay napakanta pa kami ng iilang medley kanina bilang encore namin — na hindi kasali sa plano, but mukhang okay naman din sa staff dahil kitang kita naman ang reaksyon ng mga manunuod dito — they are all happy and thankful about it.

Gusto ko pa silang kantahan. Gusto ko pa silang pasayahin.

God. I love this feeling.

 

Nakakabitin ang experience na 'to, yung tipong gusto ko pang kantahan silang lahat dahil sa sobrang kaligayahan na nararamdaman ko.

No one can explain how I'm feeling right now.

Kahit na alam kong pagod na pagod na ako, at kulang sa pahinga — I didn't even think about it for a second during the concert.

Hindi namin inisip yung pagod, we just sing our hearts out and had fun during it.

Nakakaiyak nga eh. Buong concert ay nililingon ko talaga ang pwesto nila Kuya and Presbi. Kita ko sa mukha nilang proud na proud sila at masaya para sa akin. Panay ang palakpak nila at pagcheer, halos dumagundong sa buong coliseum ang malalakas nilang boses.

May isang beses pa nga na sumigaw si Kuya habang nags-speech ako kanina. Sumigaw ba naman ng pagkalakas lakas na: "THAT'S MY BABY SIS!". Eh hello ang tahitahimik ng crowd 'non. Nagkatawanan pa tuloy—

 "HAPPY BIRTHDAY TO YOU!"

"HAPPY BIRTHDAY TO YOU!"