When I Met You

Chapter 11.

Shin's POV

Oh my gee!

Oh my gee talaga!

Parang puzzle na nagbu-buo ang mga nangyari. Simula nang sinabi niya 'yung "Bakit hindi mo ako maalala?" Then, napunta sa pagtawag niya sakin ng 'Nicole' tapos, nagkwento siya tungkol sa 'childhood days' niya.

Oh my gee! Naalala ko na siya! Naalala ko na!

^_^

Tinignan ko ulit 'yung litrato. Tama. Tama nga ako, siya nga 'to! Waaaa. Bakit ko ba siya nakalimutan? Bakit?! Ang tanga! Ang tanga!

T_T

Nawala lahat ng lakas ng loob ko. Ano pang mukhang maihaharap ko sa kaniya? Waaaa! Ano? Mukha ni Mae? Nah. Ayaw! Huhubels talaga.

Kanina pa ako nagwawala rito. Buti nalang, tulog mantika si Mae at ang mga kapitbahay. Hindi ko na alam ang gagawin ko! May pasok pa bukas. Huhu.

It's already 2AM in the morning. At hindi ko magawang makatulog dahil sa naalala ko na siya. Si Lanlan! 'Yan ang tawag ko sa kaniya nung mga childhood days namin. Tapos sakin naman Nicole ang tawag niya. Kasi raw, maraming tumatawag sakin ng Shin. Then, naisipan niyang tawagin ako sa first name ko.

Ugh. Naalala ko tuloy ang mga past days naming dalawa. Parang nagka-amnesia ako? Eh? Pwede ba 'yun?

Si Lance, he's my first childhood boyfriend. Oo, siya lang. And si Mae lang ang childhood girlfriend ko.

Naalala ko rin nung time na nagtapat siya sakin. Yes, I knew. Masyado pa kaming bata ng mga araw na 'yun. Pero, pag daw si Love ang umattack. Hindi mo raw mapipigilan. 'Yan ang sabi ni Mom nung magkasama pa kami.

I missed them so much.

--

11 years ago..

Nandito kami ngayon ni Lanlan sa favorite spot namin. Sa playground.

"Nicole! Nicole! Halika dun sa slide." Tapos hinila niya ako papunta dun sa slide.

Gabi na ngayon at kami lang ang tao dito. Tuwing gabi lang kasi kaming nagpupunta dito, 'coz his mother never agreed na makipag-laro siya sakin. Kasi daw, mahirap lang kami.

Kaya nga tuwing gabi lang kami naglalaro, tumatakas lang siya sa mama. Napakastrict kasi, unlike my mother. Kahit ano raw magpapasaya sakin, susuportahan niya raw ako. That the responsibility of being a mother.

"Hayy! Ang pagod. Haha, pero nag-enjoy ako ha!" I said then nakipag-apir sa kaniya. Kakatapos lang kasi naming maglaro. Kahit gabi-gabi kaming nandito, hindi kami nagsasawa. Enjoy naman kasi eh.

Umupo kami sa grass land. Haha. Oo, grass land tawag namin dito. Ang epic no? :">

"Haha. Oo nga, nakakainis kasi si Mama. Ayaw akong pasamahin sa'yo. Wala--"

I cut him. "Anong wala? Mahirap lang daw kasi kami. Ang sakit ngang magsalita ng mama mo eh."

Nagtataka siguro kayo kung bakit ang matured na namin no? Well, ganyan talaga. We were born this way.

Nakita ko naman na lumungkot expression niya. I don't mean it naman eh. Tsk. "Ewan ko kay Mama. Bakit ba kasi mas mahalaga sa kaniya ang yaman kaysa sa kasihayan." Tapos umayos siya ng upo at yinakap ang tuhod niya. Get's niyo ba?

Ginaya ko naman siya. Ito ang hobby ko, ang gayahin kung ano ang mga ginagawa niya. Ang sarap kasing pag-tripan. Masyadong pikon.

"Wala na tayong magagawa, pagbali-baliktarin mo man ang mundo. Siya parin ang nanay mo." Sabay pout ko.