Under His Spell

Kabanata XLVIII

I woke up feeling complete and contented, especially when I felt a strong arm resting in my waist. Kusang gumuhit ang ngiti sa mga labi ko.

Dahan-dahan akong dumilat at bumungad sa akin ang pagod na mukha ni Tyler. Mas lumaki ang ngiti ko. Paanong hindi mapapagod, eh hindi pa siya nakuntento sa ginawa niya sa akin kagabi?

Hindi ko na nabilang kung ilang beses naming ginawa iyon, I lost count. Grabe ang resistensya niya, alam ko na iyon noon pa, pero parang dumoble yata ngayon. Or maybe he just really misses me that much? Well, the feeling is mutual though. I also misses him, so much.

Ilang minuto kong pinagsawa ang mata ko sa mukha niya, pero hindi yata ako magsasawa sa kagwapuhang taglay niya. Nagpasya lang akong bumangon nang manlagkit ako. No doubt, natuyuan ako kagabi ng pawis sa buong katawan.

Maingat akong bumangon. Napaigik pa ko nang maramdaman ang pananakit ng gitna ko. I'm so sore down there, pero pinilit ko pa ring magtungo sa banyo, hindi na ko nag-abala pang takpan ng kumot ang hubad kong katawan dahil balak ko rin naman nang maligo.

Tinimpla ko muna ang temperatura ng tubig bago ko tuluyang nilaksan ang pagkakabukas ng shower. Nakaramdam agad ako ng ginhawa nang humalik sa katawan ko ang maligamgam na tubig. I gently closed my eyes and let the warm water covered the entirety of my body.

This feels better. But thinking what happened between Tyler and I feels much much better. I can't believe it.

One moment, I was pushing him away, then the next moment, everything exploded like a bomb when I found out the truth. I thought he's ruthless, I never thought I am the one who is. I was so selfish, so reckless, so worthless.

Napahinga ako ng malalim habang tumitingala. Dinama ko ang pagpatak ng mga tubig sa mukha ko habang nanatili akong nakapikit. Kahit yata patawarin ako ni Tyler, mananatili pa rin akong nakokonsensya sa lahat ng mga katangahang ginawa ko. I want to know how he could forgive me. Because damn, I'll do everything for it to happen.

Suddenly, the words he uttered last night hit me like a truck. Narinig ko iyon bago ako nakatulog, kahit na antok na antok na ako narinig ko iyon, rinig na rinig.

"Be mine again, baby. But now, I don't want to be just yours. I want to be yours... but for eternity. Marry me, Zafina."

He--

Napasinghap ako nang makaramdam ng brasong pumalupot sa bewang ko. Kaagad akong napaayos ng tayo at napadilat.

"Damn, I thought I was just dreaming."

Bumilis ang tibok ng puso ko nang maramdaman ang mainit niyang hininga sa tenga ko. He's hugging me from behind. And I could clearly feel his hard body against mine.

"Tyler,"

Hinapit ako nito palapit sa kanya at binaon ang mukha sa leeg ko. Naramdaman ko agad ang kalambutan ng labi niya na dumikit sa balat ko.

"If this is just a dream, I don't want to wake up anymore. Please let me just be in this dream. I'd rather sleep forever if that means staying with you for the rest of my life."

Humarap ako sa kanya. Sinapo ng dalawang kamay ko ang pisngi niya para patinginin siya sa akin. His intense blue eyes immediately bore into mine. I smiled sweetly at him.

"Could you feel me touching you?" I asked before caressing his prominent jaw. "Could you feel me holding you?" Dinikit ko ang katawan ko sa kanya. Nakita ko ang pagtaas baba ng Adam's apple nito. "Could you feel my body?" I encircled my arms on his nape before reaching his lips. I kissed him hard. "Could you feel me kissing you?" Tanong ko habang patuloy siyang hinahalikan.