Hermosa Señoritas' 1: Those Three Words

Chapter Thirty Eight

Humahagos na pumasok sa kwarto si Onie at mabilis na lumapit sa kama. "Sweetheart!"

"Daddy! Daddy!" Mabilis niyang dinaluhan si sushi na iyak ng iyak.

Pinahid niya ang luha nito saka tumingala. Nakatayo ang kanyang ina sa gilid ng kama. Katabi si Kimchi. Sushi's twin sister. "Ma? What happened?"

Umupo sa gilid ng kama ang ina niya. "Your daughter has a bull head. She almost ate all the chocolates inside the fridge and---."

"Daddy.. My tooth hurts." Na sinabayan pa nito ng paghikbi. Niyakap niya ito at pilit pinatatahan.

"Sshh.. Daddy is here. We'll take you to the doctor. Hush now, sweetheart."

"Tinawagan ko na ang dentista. May clinic siya today. Dalhin mo na si Sushi doon." Ani ng kanyang ina. Malaki ang papasalamat niya sa kanyang ina. Ito ang tumayong pangalawang ina ng mga anak niya. His mother, Dioann was the one who took care of his children when he is not around. When Dayana passed away.

Agad niyang ipinilig ang ulo. Four years old palang sina sushi at kimchi noon. And now, they're already eight years old. Kinarga niya palabas ng kwarto si Sushi habang hawak naman ng isang kamay niya si Kimchi.

Niyuko niya ang anak at nginitian. Ngumiti din ito sa kanya pabalik. Kimchi can't speak. May voice disability ito. Nagsimula lang naman iyon ng mamatay si Yana. Natatandaan nila, una pa ngang nakapagsalita ng dadi si kimchi kaysa kay sushi noong one year old palang sila.

"Ingat sa pagdadrive. Kasama mo ang mga apo ko." Bilin ng kanyang ina. Naiwan itosa bahay. Wala kasi ang daddy niya. May out of town business trip. Pero pauwi na rin iyon mamaya.

Nilingon niya ang kambal mula sa rearview mirror. Eight years ago when he choose to marry Dayana and build a family with her. Wala siyang pinagsisihan dahil nagkaroon siya ng mga anak. Anak na matatawag miyang kanya. Dugo niya. The moment he set his eyes on his two loving daughters when they inside the hospital nursery. Alam niya, anak nga niya ang mga iyon. Walang makakapantay sa nararamdaman ng isang ama kapag nakita nila ang kanilang anak.

The twin are exactly look like him when he is a baby. Halos nakuha lahat ng kambal ang physical features niya. He parked his car in front of the dental clinic and carry sushi in one arm habang hawak sa kamay si Kimchi.

"Let's go girls." He pulled the glass door. Walabg tao sa reception table. Kaya napatingala siya sa wall clock na nasa dingding. Shit! Breaktime.

He is in the middle of his meeting when Beverly caught his attention at sinabi nitong may emergency. Agad niyang iniwan ang meeting at umuwi agad. "Sweetie, upo muna kayo ni Sushi ha. Titignan lang ni daddy kung may tao." Iniupo niya sa leather sofa ang dalawa. Kimchi nod her head while sushi tightly closes her eyes. Alam niyang sobrang sakit na ng ngipin nito. Poor sweetheart.

He knocked on the right door. He assumed that there's someone in there. But no response. Kaya itinulak niya iyon. Mukhang opisina ang binuksan niya dahil office style ang interior noon. Pero nahatak ng pansin niya ang flat screen television na buhay.

Kaya alam niyang may tao. Pumasok siya sa loob. "Hello, I'm looking for the dentist."

Mula sa maliit na pinto ay may lumabas na batang lalaki. "Hey! Who are you?"

Sandali siyang natigilan. He heard some voices in the television. It's Finn and Jake in adventure time. Pero mas nagfocus ang paningin niya sa batang nasa harapan niya. He's intimidating, kinda like a boss and strict. "A-Ahm.. Forgive me if i---."

"Who. Are. You? How get you in? Haven't you see the post outside the clinic? C-L-O-S-E." And he spelled it to him. Gusto niyang mainis sa tono ng batang nasa haraoan niya pero hindi niya kaya. The way how he look in to his eyes parang nakita na niya. Sa hitsura nito ay hindi niya kayang kagalitan ito. "I'll call the police and---."

"Mr. Cortez?"

Saka naman may pumasok na matangkad na babae. Nakalab coat pa ito. Agad niya itong nakilala. Asawa ito ng isa sa mga colleague niya. "Hi."

Nakipagkamay ito sa kanya. "Your mom called me." Humarap ito sa batang kanina ay kausap niya. "Lance go to the pantry. I already made your sandwich." Agad na tumalima ang bata at sinundan naman niya ng tingin. "Pasensya ka sa pamangkin ko. Inihabilin kasi siya ng kuya ko."

Nakatutok pa rin ang mga mata niya sa pintong pinasukan ng bata. Tila may magnet na humihila sa kanya. Ganitong ganito ang naramdaman niya noon. And it's weird.

Para kang magnet na pilit mong hinihila papalapit sayo.

Tila nag echo 'yon sa isip niya at dinig na dinig niya.

To be continued...

.

----

I understand kung marami ang nadisappoint. Pero gsto ko lang sabihin na mahaba pa ang pakikisamang gagawin natin kay tessmarie at onie.

Thanks for the reads