Mistaken Love (SBH Series#1) [COMPLETED]

chapter thirty one

Chapter thirty one

Theo's POV.

Pagkalabas noong nurse ay tinitigan ko lang ang natutulog na si Toni. Hindi parin ako makapaniwala na nabuntis ito, na dinadala niya ang anak ko sa kanyang sinapupunan.

I feel guilty. Sobrang guilty ako to the extent na parang wala akong mukhang maihaharap sa kanya.

Sinisisi ko ang sarili ko sa nangyari sa kanya, kung hindi ko siya iniwan sana naalagaan ko sila. Naroon sana ako sa bawat araw na lumalaki siya sa tiyan ng kanyang mommy.  Ako sana ang nagkanda ugaga sa mga cravings niya at nagmamasage ng paa niya sa tuwing may cramps siya.

I am so excited and happy pero hanggang pangarap nalang iyun dahil huli na ang lahat.

Hindi ko alam kung ano ang maramdaman sa kaalamang daddy na ako, ang saya ko. Ang sarap sa pakiramdam pero nakakatakot.

I'm afraid that I might  not be deserving of that role. Being a father is a big responsibility at wala ako sa panahon na lumalaki sya sa tyan ng mommy nya. Sa panahon na naglilihi ito. Noong nakipaghiwalay ako sa kanya buntis na sya ng mga panahon na yun. Naiinis ako sa sarili ko,nagagalit.

I am totally an asshole.

This time I will make the right thing. Babawiin ko siya at magpapakaasawa ako anoman ang mangyari. She needs me more than everything. Lahat ng pagkukulang ko ay pupunan ko ito sa abot ng aking makakaya.

Before I went outside I kiss her forehead and say.

"I'll make it up to you this time,Toni. I'm so sorry."

Walang tao sa labas ng silid, nasaan kaya si Amber. May dalawang babae sa kabilang sulok na nakatutuk sa pintuan ng ICU unit. Siguro nagbabantay din.

I took off the hospital gown and put it in the near rack. Sinuri ko muna ang paligid upang maghanap ng mga signage ng kung anong bawal sa lugar na iyun.

Bago ko kinuha ang cellphone sa bulsa ay sinulyapan ko muna si Toni mula sa loob ng kanyang unit. My heart melted at her situation. I was really to blame, I can't forgive myself.

I dialed Tito Andrew's number, our family lawyer. Three rings and he answered.

"Theo!" He said.

"Tito, I need your help. I just wanna ask you a favor... Can you go to ___ police station? And ask for Audrey's case?"

"Wait- Audrey your girlfriend? Has a case? How- why?" Hindi makapaniwalang tanong nito.

I sigh. "Yeah. She's there,detained... And don't bail her whatever happens, just gather the information and give it to me."

"Okay, give me an hour. I'll call you after."

"Thanks Tito... Basta don't let her bail" I heard a "hmm" and I end the call.

I turn around and saw Toni's friends. Did they heard the call? There expression were blank. I can't read any emotions to them. I know myself that they're mad at me and I can't blame them.

"Ahmm. Hey..." I approach.

"Why did you do that? Are you guilty? Why don't you leave?" Osang said in a cold tone. I can feel her glares. Ang talim.

"I'm sorry for the trouble, and I won't tolerate what Audrey did."

"Dapat lang...kulang pa yung sa ginawa nya sa kaibigan namin-"

"Tama na Osang." Amber cut her.

Lumapit ako sa kanila upang humingi pa ng dispensa.

"I'm here for Toni, I know you guys we're sisters by heart and I apologize for hurting your sister. I know I'm a jerk that's why I'm making up this time.... Please give me a chance." Pagsusumamo ko sa kanila. I said it with my heart.

Katahimikan ang bumalot sa amin. Kahit noong mag asawa na kami ni Toni I never had the chance to mingled or even introduce formally to them as her husband. Only Amber but its just a dinner noong nilayasan nya yung asawa nya at sa bahay sya nagtago.

But I barely know them since college, I was Toni's stalker that's why I know them. Even Osang having a child at early age, they we're really sisters. Anong problema noong isa ay pinagtutulungan nila.

And I really admire their friendship.

"Alam mo Theo wala kaming alam sa nangyari sa inyo ni Toni. All we know is nagpakasal kayo sa maling dahilan, ipinaglaban ka nya sa amin and boom!! bigla nalang kayong naghiwalay dahil mas pinili mo ang ibang babae keysa sa kanya....she cried alone every night. Makikita yun sa maga ng kanyang mga mata.She doesn't want us to get involved on her heartache.kasi pinagsabihan na namin sya."

" Hindi man nya pinapakita sa amin ay alam namin na nakamamatay ang lungkot at sakit na naramdaman nya, hindi man kami totoong magkapatid pero kabisado namin ang isa't isa mula ulo hanggang paa...matapang sya kaya kinaya nya iyon, at ayaw naming dumagdag sa pasanin nya kaya sinuportahan namin sya sa mga desisyon nya at pilit pinapasaya. Dahil mahal namin sya." Halos maiyak si Lian sa paliwanag nya. At lalo akong na guilty dahil sa sinabi nya.

"Siya lang ang makapagbibigay sayo ng chance na hinihingi mo...kasi mag isa nyang ginamot ang mga sugat nya. Kahit gaano nya ka gusto ang mawala ka sa buo nyang sistema may naiwan ka paring hinding hindi nya pwedeng alisin."

Nanlamig ang mga kamay ko at sobrang kaba na biglang bumundol sa akin kahit alam ko na ang gusto nitong sabihin. It was my child. And I'm still thankful na pinagpatuloy niya pagbubuntis dito sa kabila ng katarantaduhan ko.

Uminit bigla ang gilid ng aking mga mata and I look Lian straight from her eyes.

"As much as I wanna keep it kailangan mo parin itong malaman lalo na't hindi pa nagigising ang kaibigan namin."

Para akong isinalang sa execution sa nararamdaman ko ngayon. Lian napaka trilling mo naman. Amber and Osang just stared at me. Hinihintay ang magiging reaksyon ko.

"W-what is i-it?" Halos hindi ko na maibuka yung bibig ko sa sasabihin nya.

"She has a child and its yours."

Hindi na ako nagulat ngunit ang kompirmasyon na akin nga ito ay nakakabaliw.  Nakakabaliw sa tuwa at galak. Dinurog nito ng pino ang puso ko.

Anak ko.

❤