Si Introvert at Extrovert

Scene 29

Phoebe’s POV

3 months after….

“Are you sure okay na ang ticket ninyo ni Ate Samantha mo?”,napangiti ako sa kakulitan ni Kuya Kirk.

Panglimang beses pa lang naman niyang inulit ang tanong niya sa akin simula ng tumawag siya.

Excited lang siguro sa pagbabaksayon namin ni Ate Samantha sa New York.

We will be having a-two month vacation with Kuya.

Ate Samantha needs that so do I.

For the past three months I’m trying to be okay and to be happy.

Three months of waiting and trusting him is not easy. Everytime I saw them together kahit wala silang ginagawang kasweetan ay hindi ko talagang maiwasang masaktan at magselos.

I miss him. I miss being with him.

I miss laughing with him. I miss the arguments that we had.

In general I miss him so much but I can’t do anything but to trust and wait for him.

Silly pero hanggang ngayon ay napapangiti pa rin ako tuwing nababasa ang text na nanggaling sa kanya. Para pa ngang naging inspirasyon ko ang nag-iisang text na iyon.

Nag-uusap din naman kami pero may parating epal na kasama kasi si Mico.

For the past three months also I had the chance to evaluate myself about what I really feel for him.

I already fall for him, deeply.

Aaminin ko na nahihirapan ako sa sitwasyon naming dalawa pero mas mahirap sa akin na kalimutan si Mico.

“Are you still listening Phoebe?”, pukaw ni Kuya sa akin.

“Of course I am Kuya, malakas ka yata sa akin.”

“Bola, basta take care of your Ate Samantha okay? And please huwag kayong male-late sa airport baka maiwan pa kayo ng eroplano.”

Napahighik ako kay Kuya.

“Hindi halatang excited ka Kuya.”

“I miss her so much Phoebe you can’t blame me”, bakas sa boses ni Kuya ang sinseridad ng sinabi niya.

Magkapatid nga siguro kami kahit hindi man sa dugo kundi sa kapalaran. We are missing the persons who meant a lot for us.