Officially Yours [IN MAJOR EDITING]

Chapter 41: The Result

Chapter 41: The Result

Chris' POV

I can't held my tears to fall down. Nanghihina ako sa mga nangyayari ngayon. parang ang tagalng gabi na 'to, we waited for the results of Cheska, Samantha, and Christian health pero, sabi ng doctor baka matagalan pa daw 'to. Tinawag ako ni Quim para tingnan ang kalagayan ni Cheska at Samantha. We change our clothes at pumasok na sa operation room.

Feeling ko sa bawat pag-hakbang ko ay mamamatay ako. I feel drained, im tired nasasaktan ako para sa mga nangyayari ngayon. We continue to walk until we already here in Samantha's room. Nauna na akong pumasok dahil una fiancée ko siya, kailangan kong unahin siya dahil mas mahalaga siya kesa 'kay Cheska. I gently held the doorknob and open it wide. I feel my heart aches, pumasok ako sa kwarto ng mabagal. Parang ayoko, ayokong makita siya na nagkakaganyan.

"SㅡSamantha" I buckle and continue walking to her direction. I feel my tears finally dropped in my eyes. "Please, you know? I don't love you the most but i learn how to love you back. I mean, natuto kitang mahalin kahit na nasasaktan ako at nagtitiis para sa kaisaisang minahal ko, it's Cheska, Samantha" Saad ko sa sarili ko habang hinahawakan ang pisngi niya, i look through her beautiful face while sleeping. Bakit ba kita sinayang? Dagdag ko sa utak ko, habang patuloy na umiiyak. Bakit ko ba naman kasi inubos ang oras ko kakaisip sa kanya? Meron naman ditong Samantha na handa akong mahalin, kung sino ako. I wipe my tears using my hand.

Dapat pala sayo ko na lang itinuon ang pagmamahal ko. I just waste another opportunity. Sinayang ko na naman ang pagkakataon, dapat pala ikaw na lang ang minahal ko. but, how can i actually do that if my heart still lean in Cheska? Gusto kitang mahalin, pero sa tuwing nakkkita ko siya, bumabalik lahat ng masasayang alaala namin.

I hold het hand and gently squeeze it. Gusto ko lang maramdaman ang kamay niya, alam kong magigising siya dahil alam kong mahal niya ako. She's not weak, i knew that, She's worth fighting for. I lay down beside her and talk to her though she's not awaken.

Suddenly, someones knocking on the door.I stood up and go through the door and open it. It's Quim and her friends.

"Hello, Chris' kamusta na siya?" Aniya habang naghahabol ng hininga.

"I'm fine, Samantha's strong so i knew she can do it tho" Saad ko, habang nakangiti sa kanilang tatlo.

"Ahㅡ Si Cheska" Hindi niya na naituloy ang balak niyang sabihin dahil sa sobrang iyak niya. I feel my heart clenching by others.

"Can i see her?" I commanded on them. Quim's nodded. Sinundan ko lang siya papunta sa direksyon sa kwarto ni Cheska, nang makarating kami sa kwarto niya ay ramdam ko kaagad ang emosyon nilang tatlo.

I open the door and step in the room. Pakiramdam ko sa bawat hakbang ko bumibigat ang paa ko. My toe is shaking. Habang palapit ng palapit, nararamdaman ko na ang puso ko na unti-untin nilalamon ng emosyon ko. I continue walking through her. When i already see her laying down the comfort bed, having a critical situation, i feel my tears drowned. Napahawak ako sa bibig ko.

"Cheska" Nanghihina kong saad habang palapit ng palapit sa kanya. Hinawakan ko ang mukha niya at naramdaman ang sakit na dinadanas niya. Her beautiful face, parang hindi na katulad ng dati na makinis at maputi. Her hands, full of scrath and wounds. Iba ito kesa kay Samantha, unting galis at sugat lang naman ang kay Samantha, hindi siya ang napuruhan dahil hindi naman siya ang nagsaalang alang ng buhay kundi si Cheska. And now? Nararamdaman ko na ngayon ang sakit na nadarama niya ngayon, feeling ko mamamatay na ako.

After seeing Cheska and Samantha's condition. The doctor headed and check for the both of them. The doctor said na, okay na daw si Samantha and baka bukas ay pwede na siyang makauwi pero kailangan niya ng pahinga. Kay Cheska? Hindi daw sure if magigising siya 'oh hindi. Nalaman din kasi ng doctor na may heart desease si Cheska kaya hindi niya sigurado kung magigising pa ba 'oh hindi na si Cheska. It hurts of course, kung sino pa ang kontrabida siya pa ang nabuhay sa bandang huli. Well, not all story have a happy ending after all.

While were talking with the doctor, 'yung heart rate ni Cheska biglang tumuwid, alam niyo 'yung parang mamamatay na. Sorry, but im just describing it. Agad nag-panic qng mga nurses and ang doctor din ay agad na kinuha ang mga kakailangan para sa kanya. Pinaalis din kami ng nurse, bawal kasi kami sa loob dahil private ang operation tolm nila.

"Shit! Cheska, be strong. You made me cry once again" Quim said to herself while walking and walking and walking.

"Bess, calm down. I knew she's strong" Kalamadong sabi ni Rachell, pero bakas sa mukha niya ang pagkaalala niya kay Cheska.

"For fucking sake! Wala sa vocabulary ko ang kalma ngayon, lalo na't nasa panganib ang bestfriend natin" Galit na saad nito, habang dumadaloy ang luha sa mata niya.

"Stop arguing, your both not helping. Just stop walking and sit down Quim, wag kang ma-preasure" Carlyn said, while wiping her tears.

"Arg!" I cut them. "Just calm down everyone. Alam kong malakas at matatag si Cheska; pero kung hindi na siya mabubuhay ngayon at she already headed up in heaven, eag kayong umiyak because i knew mas masasaktan si Cheska kasi mas pinahihirapan niyo sarili niyo kesa sa kanya. Let's accept the result, wala naman tayong magagawa dahil 'yun 'yung nangyari 'eh" Mahabang opinyon ko sa kanila. Natahimik naman silang tatlo at naupo na rin si Quim, pinigilan ko ang luha ko sa magkabilang panig ng mata ko, ayoko kasing umiyak na naman, katulad ng sinabi ko, let's accept the result, wala kaming magagawa kung hindi ang mag-hintay. We wait for the doctors points of View. Pero hindi pa rin sila lumalabas ng operation room.

After a couple of hours, 3 AM in midnight, lumabas ang nurses and the doctor, bakassa mukha nila ang pagkadismaya. Kitang kita sa mga mukha nila na hindi sila nagtagumpay. Ang lulungkot ng mukha nila at halata ko naman na ginawa nila ang lahat  ng makakaya nila. But, malay mo mali ako nang iniiisip. I erase all the negative thoughts in my mind. Hinintay ko lang magsalita ang Doctor.

"Mr. Chua and friendsㅡ" He stop for a second and bow his head in frustration. "Im sorry, but sheㅡ already died" I feel someones gripping my heart in saddness, pinigilan ko ang luha ko pero wala talagang epekto ang pagpipigil ko lalo na't ng malaman ko na patay na siya. Patay na ang unang minahal ko. Wala na siya. I cry and let my tears bursts.

"Bakit wala kayong ginawa! Bakit di niyo siya ginising! Ibalik niyo si Cheska!" Bulyaw ko sa doctor, i grip his necktie and i force to push him, dahilan para matumba siya sa sahig. I punch the wall and continue to cry. Napaluhod na lang ako sa sahig at nanghina sa sobrang sakit na nararamdaman ng puso ko.

Dapat 'nung una palang, hindi ko na ginawa 'tong katarantaduhan na 'to. Ang tanga ko! Ang laki kong tanga. Kung hindi ako nagpanggap, sana hindi nangyari kay Cheska 'to ngayon, kung hindi ako nagpanggap na mahal ko si Samantha sana hindi namatay si Cheska ngayon. Wala na akong nagawa kung hindi umiyak at sapakin ang sarili kong katawan. Wala akong nagawang tama kay Cheska, pinahirapan ko lang ang puso niya, Wala akong tamang nagawa para sa kanya. Ang tanga ko! Ang tanga-tanga ko.

-----------------------------------------------

Bear with my typos and my grammatically errors. Don't waste your time finding them. Focus in my story! Lol~

Sad to say pero, 2 or 3 Chapters to go, tapos na ako sa story na 'to, Di ba? Ang galing?! For almost a half year matatapow ko na 'tong first Story ko.

Thank you for reading, and appreciating my works. Thanks for those silet readers who always supporting my stories. Saranghaeyo Unnie/hyungs/Chingus♥