The Virgin Mary [Edelbario Series#1]

KABANATA 55

(A/N) WARNING SPG:

Panay punas ko saking luha. Bakit nga ba ako sinasaktan ng ganito ni Matteo. Hindi ba sya marunong maawa. Hindi niya ba napapansin na nasasaktan ako sa ginagawa niya. Ang hirap at ang sakit. Bumalik ako sa trabaho pero hindi ko pinapahalata na nasasaktan ako ngayon.Ang kirot at pamamanhid ng aking puso ay pinapawalaan ako ng ganang kimilos. Yung feeling na ang hina-hina ng katawan ko pero pilit kong gumalaw ng normal. Sana ganon lang kadali, sana ay mauntog ang ulo ko saka ko makalimutan ang lahat-lahat ng nangyari.

"Maey," Napatindig ako ng tayo ng hinampas ni Grace ang pwet ko. Nagulat ako sa ginawa niya. Hindi na ito bago dahil palagi niyang ginagawa sakin iyon. "Nakita ko si Matteo kanina, nagkasalubong ba kayo?" Nakagat ko ang labi ko.

"Hindi....hindi ko sya nakita." Iwas tingin ko saka niya sinundan ang mata ko.

"Aahh..... Ganon ba? Mabuti nalang para hindi ka na masaktan pa." Sinamaan ko sya ng tingin. Nasasaktan na ako dahil pina-paalala lang niya sakin na nakita niya si Matteo.

Hindi na ako muling sumagot pa habang nakatuon ang tingin sa dancefloor. Ang saya-saya nila habang sumasayaw. Ang kanilang mga mukha ay puno ng mga ngiti habang sumasabay sa indayug at tugtog ng musika.

Natapos ang gabi na matiwasay. Isa-isa narin kaming bumalik sa silid. Pagod na pagod ako ngayong araw. Hindi ko na narinig ang apat at mukhang pagod narin ito. Napagpasyahan kong basahin ang mga iilang love letters nila nanay. Luma na ito at halos hindi ko na mabasanang iba dahil kumupas. Inaantok ako habang binabasa ang mga ito. Dahan-dahang bumagsak ang mata ko sa pagod. Hindi ko alam kong pano ako nakatulog ng masarap at mahimbing kong ang puso ko ay nasusugatan parin.

💤💤💤💤

💤💤💤💤

💤💤💤💤💤

💤💤💤💤

💤💤💤💤💤

Kumukulo ang tiyan ko sa gutom. Bawat kulo nito ay nagpapasakit saking kalamnan. Bumangon ako agad at napagtanto kong gabi pa. Ang idlip at hinanuk nila ay gumagawa ng ingay sa loob ng kwarto. Inabot ko ang phone sa gilid ng mesa at tinignan ang orasan. 2:10am? Siguro naman ay meron pang nagtitinda sa labas. Kahit Balot at pinoy lang okay na ako non. Kailangan ko lang talagang kumain dahil sumasakit ang sikmura ko. Dahan-dahan akong bumangon. Sumulyap ako sa apat at mahimbing lang ang tulog nito. Pinihit ko ang pintoan ng hindi nakakagawa ng ingay. Ang madilim na dancefloor ang tumambad sakin. Ginawa kong pang-ilaw ang backlight ng phone ko saka nag-simulang bumaba sa hagdanan. Gutom na gutom na ako kaya hindi ko na magawang matakot kahit sobrang dilim.

Patungo na sana ako sa maindoor ng bar ng biglang may humila saking kamay at isinandal ako nito sa pader. Nanlaki ang mata ko dahil sa pag sungkab niya ng halik sakin. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko dahil pamilyar sakin ang halik niya. Ang puso koy nagliligyab dahil sa init. Naka nga-nga ako habang inaangkin niya ang bawat sulok ng aking labi. Naitulak ko sya agad dahil hindi ko alam kong sino man itong lalakeng humalik sakin.

"Baby," Nanlaki ang mata ko ng bumungad sakin ang perpektong mukha ni Matteo. Ang kanyang mata ay malumanay at naging maamo. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Dahan-dahan syang lumapit sakin saka kinulong ang mukha ko ng kanyang mag kabilang palad. "Im sorry baby. Im sorry for what i've done." Isa-isang tumulo ang kanyang luha. Nakagat ko ang labi ko dahil sa pangalawang pagkakataon ay nakita ko syang umiyak. "I love you damn much. I was lying that time. Hindi totoong hindi kita minahal. I really love you baby, i really do." Niyakap ko sya ng mahigpit sa sinabi niya. Kaya ko syang patawarin dahil mahal na mahal ko sya. Niyakap niya rin ako ng mahigpit. "I miss you so much Mary. Please forgive me." Humiwalay ako sa yakap saka sya hinarap. Ang kanyang mata ay puno ng luha saka ko iyon pinunasan.