Chapter 7. Horrible day!

27K 678 16
                                    

Vomment!

Lay my babe ;P -->

**

Yhannie's POV

Unti-unti akong lumapit kung nasaan si Luhan. Ayoko nga lapitan ni isa sa kanila tapos ganito pa? Ang sakit sa puso!

Pero habang unti-unting lumalapit doon, hinahagis ko naman sa kanila 'yung mga bag nila.

Pano ko nalaman kung sa kanila ba 'yun? May nakaukit na pangalan.

Ngayon tatlo na lang natira sa akin, 'yung kay, D.O, Sehun at Luhan.

Magkakatabi kasi sila. Bali nasa pinaka-likod sila tapos si D.O 'yung nasa dulo, 'yung nasa may bintana. Si Sehun naman katabi ni D.O at si Luhan katabi si Sehun, bali pinagi-gitnaan nila si Sehun. At sa tabi ni Luhan ang vacant seat. Bakit ang sama niyang makatingin, ha?

Nang makarating ako doon, binigay ko na sa kanila 'yung bag nila.

Hindi man lang sila tumingin sa akin! Okay lang, bwisit pa rin ako sa inyo!

Nilagay ko na sa upuan 'yung bag ko saka umupo pero pagka-upo ko,

*BLLLAAG*

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!" Tawa ng buong klase sa akin.

"Kahapon floating ngayon naman gusto mong sa lapag ka umupo? HAHAHAHAHA!"

"Nice one, Chen! Apir tayo d'yan! HAHAHAHA!"

"Nice try, Missy!"

Hindi ko na lang sila pinansin. Nakakahiya. Una pinagod nila ako, tapos ngayon ginud-taym na naman nila ako! Unang araw ko pa man din! Nakakainis talaga sila! Naramdaman ko ang pag-init ng mga mata ko! No, don't cry, Yhan. Hindi nila deserve 'yan!

Tatayo na sana ako nang maramdaman kong kumirot 'yung kanan kong kamay.

Shit! Naitukod ko nga pala 'to! Medyo namumula na siya!

"You okay Ms. Lee?" Tanong nung Teacher namin pagtapos patahimikin ang klase.

Hindi ko talaga maigalaw 'yung kamay ko! Ang sakit!

"Uhh..." Pupunta ba ako ng clinic? H'wag na lang.

"Yes Ma'am. I just need a new chair," Sabi ko. Kaya ko pa naman ito. Mamaya na lang siguro sa break time.

"Okay. There!" Tapos tinuro niya 'yung sa likod. May isa pang upuan doon.

Yung inupuan ko kasi, bali 'yung isang paa ng upuan. Tinape nga lang ata eh.

Wala na talaga silang magawa sa mga buhay nila! Bwisit!

Dahil hindi ko naman magamit yung kanan kong kamay, 'yung kaliwa na lang ginamit ko.

Ang sakit! Nararamdaman ko 'yung pagkirot!

Habang buhat buhat 'yung bagong upuan, nakayuko lang ako. Para akong mai-iyak sa sakit! Pero hindi, hindi naman kasi ako umiiyak! Matatag ata 'to!

Kahit labag man sa loob ko, doon ulit ako pinaupo ng Teacher namin sa tabi ni Luhan. Haaay!

Nagpasulat 'yung teacher namin, pero ako! Hindi alam kung paano kukunin 'yung ballpen ko sa bag ko!

Kapag inikot ko yung katawan ko, kikirot 'yung kanan kong kamay!

NAKAKAASAR!

Nakita ko na lang na may naglapag ng ballpen sa desk ko, though alam ko na kung sino dahil wala naman akong iba pang katabi, tiningnan ko pa rin siya.

I'm a Maid of these Bad BoysTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon