ELA'YA KARŞI ELA ("YÖRÜNGE" SERİSİ 1) (Tamamlandı)

YİRMİ BİRİNCİ BÖLÜM

                          YİRMİ BİRİNCİ BÖLÜM

22 MAYIS / 13 YIL ÖNCE / MERSİN

Pasta çok güzel olmuştu.Tam da Kerim'in sevdiği gibi bol çikolata kremalı, üzerini de krem şantiyle kaplayıp, dilim dilim çilekle süslemişti.

Genç kadın içini mutlulukla çekti.Bugün oğlu on dört yaşını geride bırakıyordu.Boyu iyice uzamış, sesi değişmeye başlamış, yakışıklı bir genç adam olma yolundaydı.Huyu da güzeldi çocuğunun, neşeli, sevgi dolu ve tek çocuk olmasına rağmen paylaşımcı ve dost canlısıydı.Her ne kadar dış görünüşünü ve ela gözlerini öz babasından alsa da, oğlanın karakteri daha çok Kadir'e çekmişti allahtan.Ve çekmeliydi de zaten, zira Kadir, doğduğu andan itibaren gerçekten Kerim'in babası olmuştu.İlgili, müşfik, inanılmaz sabır ve sevgiyle dolu biricik babası.Doğduğu an onu ilk kucaklayan, hastalandığında başucundan ayrılmayan, ilk adımında onu destekleyen biricik, gerçek babası.

Kerim'e geçmişlerindeki o kara günleri anlatmamışlardı, sadece aşklarının güneşli günlerini biliyordu çocuk.Belki biraz daha büyüyünce...olanları anlayabilecek olgunluğa erişince...

Seda sıkıntıyla nefes aldı.Düşünceleri iradesi dışında onu hatırlamak bile istemediği geçmişe sürüklemişti.Kendisinin ortadan kaybolmasıyla Salih'in ortalığı kasıp kavurması, peşine düşüp aylarca onu araması, babası ve abisiyle kavgası sırasında,abisinin ona kumar borcu olduğu ortaya çıkması ve bütün bunları Emine'nin mektuplarından öğrendikçe kendi endişe ve üzüntüleri... Şimdi bile bütün bunlar aklına düştükçe geriliyordu.

Kadir'in avukat arkadaşı Kemal adeta bir hukuk savaşı vermiş, neyse ki neredeyse Kerim'in doğumundan hemen önce boşanma davasını sonuçlandırabilmişti.

Seda nikahlarını anımsayınca gülümsemesini tutamadı.Hamile elbisesi ve kocaman karnıyla, biraz utanmış, ama son derece mutlu bir "Bitanem" ve heyecandan yerinde duramayan, doğum kaygısıyla kendisinden daha telaşlı bir Kadir, alelacele, ama kesin birer "evet" deyip, çıkışta Mersin'in meşhur tantuni kebabını yemeğe gitmişlerdi, çünkü Seda hamileliği boyunca onun tadına doyamamıştı.

Ve Kerim'in doğumu...Biraz zor olmuştu, hatta Kadir'in aklını kaçıracak kadar zor, ama sonunda o minik adamın aralarına katılmasıyla tüm dünyaları yeniden şekillenmişti.Her ikisinin odak noktası, onların küçük mucizesi olan bebek, her hareket ve düşüncelerindeki önceliğe kalıcı olarak yerleşmişti.Bu minik aile, yıllar önce daha geniş olarak planlansa da, tıpkı Kadir ve Seda'nın düşledikleri kadar mutluydu.Kadir sevilen bir öğretmen ve gururlu baba, Seda ise becerikli ev hanımı ve harika bir anneydi.

Sık gitmekten kaçınsalar da, birkaç defa İstanbul'a Kadir'in abisi Mustafa'yı ziyaret etmişlerdi.Oradayken Seda, günübirliğine onu görmeye gelen Emine'ye de doya doya sarılıp, hasret gideriyordu.Emine evlenmiş, iyi bir kocası ve iki şipşirin kızı olmuştu.Asla kesmedikleri haberleşmeleri telefonla daha da kolaylaşmış, hala her şeylerini paylaşıp, uzaktan da olsa her konuda birbirilerini destekliyorlardı.Seda ahretliğine Kadir'in onu terk etmesiyle ilgili gerçeği anlatmak zorunda kalmıştı, çünkü kendisini o kadar üzdükten sonra Kadir'i neden affettiğini başka türlü izah edemezdi.Hem zaten sırlarının Emine'yle kesinlikle güvende olduğu şüphe götürmezdi.

Fırın zilinin tiz sesi Seda'yı yitip gittiği hatıralarından irkilterek kopardı.Fırının kapağını açıp, nar gibi kızarmış böreği çıkardı ve pastanın yanına bıraktı.Eh, her şey tamamdı galiba, birazdan Kerim sokaktan, Kadir de okuldan gelirlerdi.Ah, hayır!Seda pasta mumu almayı unuttuğunu fark etti birden.Neyse, daha vakit vardı, market hemen sokağın köşesindeki ana caddedeydi, bir koşu gidip alırdı.Aceleyle ev terliğini sokak terliğiyle değiştirdi, cüzdanını ve anahtarları aldı ve anahtarını yine kaybeden Kerim'in, kendisinden önce eve dönmesin diye dua ederek, dışarı fırladı.