ELA'YA KARŞI ELA ("YÖRÜNGE" SERİSİ 1) (Tamamlandı)

ONUNCU BÖLÜM

                    ONUNCU BÖLÜM

KERİM

"Kerim, neler oluyor?Beni daha fazla korkutma lütfen, anlat artık!"

Ela'nın rengi atmış, gözle görünür biçimde titremeye başlamıştı.

Bu nasıl anlatılabilirdi ki, onu üzmeden, kırmadan, kanatmadan anlatmanın yolu, kahretsin ki, yoktu...

Önünde diz çöküp, ellerini avuçlarıma hapsettim:

"Anlaşılan dün gece muhabirlerden biri bizi takip etmiş.Apartmana girişimizi çekmiş.Büyük ihtimalle geceyi de pusuda geçirip, bugün senden çıkışımı da görüntülemiş.Biraz evvel bu fotoğraflar da medyaya düşmüş.Allah kahretsin! Ela, çok üzgünüm.Bunlar hep benim yüzümden oluyor."

Ela'dan ses çıkmıyordu.Belli ki kendini frenlemeye çalışıyordu, ama gözyaşları yanaklarından sessizce inmeye başladı.Daha fazla dayanamadım.Yanına oturup omuzlarını sardım ve yüzünü göğsüme yasladım.Hıçkırarak kesik kesik konuşmaya çalışıyordu:

"Ben onlara söz vermiştim.Her şeyi düzeltecektim..."

"Kime söz verdin Ela?"

"Anneme, diye fısıldadı, ve babama...Ben şimdi ne yapacağım?

Bu düzeltilemez..."

"Tabi ki düzeltilebilir.Yalnız biraz sakinleşip, salim kafayla düşünmeliyiz.Bir şey içmek ister misin?"

Ela sitemle söylendi:

"Zaten başıma ne geldiyse içki yüzünden geldi Kerim, unuttun mu?"

"Ne demek istiyorsun?Yani içmeseydin benimle dans etmeyecek ve

seni eve bırakmama izin vermeyecek miydin?"

Alınganlık yapıyordum belki, ama söyledikleri acıtmıştı.

"Belki.En azından sarhoş olmasaydım apartmana da, yatağıma da yalnız girerdim."

Haklıydı tabi, yine de içim burkuldu.

"Lütfen kendini suçlamayı bırak artık.Dün yaşadığın bir şey yüzünden

baskı altındaydın ve içkiyi biraz kaçırdın.Aslında bütün olay bundan ibaret."

"Bunu ben biliyorum, ama diğer herkes en kötüsünü düşünecek."

"Ben de biliyorum, hatırladın mı?Ve elimden ne gelirse yapacağım, bundan emin olabilirsin."

"Ne yapabilirsin ki Kerim?"

Ela kollarımdan çıkmış, gözyaşlarını silmiş ve biraz uzağıma kaymıştı.Derin bir nefes aldım:

"Ne gerekiyorsa!Her ne gerekiyorsa...Öncelikle sana bir söz yüzüğü almakla başlayacağım..."

"Sen ne diyorsun Kerim?!" Ela bir oktav birden yükselen sesiyle sözlerimi kesti ve öfkeyle devam etti:

"Ben evlenmek falan istemiyorum.Hele seninle asla!"

Belki sırası değildi, ama ben de kendimi tutamadım:

"Benim neyim var ki bu kadar karşısın? Beni tanımıyorsun bile!"

Sesim sert ve alıngan çıkmıştı.

"Mesele de o zaten.Seni tanımıyor olabilirim, ama senin gibileri biliyorum.Sizler şöhretin şişirdiği egolarınızla sizi sevenlere kötü davranır, içki ve kadın alemlerinde keyif çatarsınız."