Fan Girl by Dyosa Maldita (Published by Bookware Publishing Corporation)

Fan Mode Twenty One

Fan Mode Twenty One

~**~**~**~**~**~**~

“Magdamit ka na,” asar na sabi ni Zero kay Hans.

“Teka lang!” sabi ko kay Hans.

“Anong teka lang?” iritadong tanong ni Zero.

“May gusto akong idagdag. Wait lang.” Hahakbang na dapat ako papalapit kay Hans, pero bigla akong hinatak ni Zero pabalik.

“Anong gagawin mo?” Nanlaki ang mga mata niya.

“May iche-check lang. Para kasing ‘di ako matahimik sa shading ng hita niya eh,” sabi ko.

“Cassiopeia!” Ginulo ni Zero ang buhok niya kaya nabitiwan niya ang kamay ko.

“Bakit? Naiinip ka na ba? Saglit na lang ‘to. Sabi ko naman kasi sa’yo, ako na ang magdo-drawing.” Lumapit ako kay Hans. Tiningnan ko ang hita niya at inihambing ko ‘yun sa drawing ni Zero. “Para kasing lagpas nang kaunti ‘tong nasa drawing.”

Binawasan ko ang shade ng nasa drawing at tiningnan ulit ang hita ni Hans. “Ugh, Cass? Medyo malapit ka na. Baka masagi mo ‘yung sandata ko,” sabi niya.

Inirapan ko siya. “Hindi ko masasagi ‘yan. Kapag nasagi ko ‘yan, baka magbago ang shadow at hindi na naman ako matatahimik sa shading.”

“OK, sabi mo eh. Hindi pa ba ako magdadamit?”

“Magdamit ka na!” biglang singhal ni Zero sa kanya. “At ikaw, Cassioepeia, lumayo ka sa kanya!”

Ay, grabe, high blood? “Teka lang. Hindi kasi pantay ‘yung shading doon sa may hita niya.” Itinuro ko ang nirereklamo kong parte gamit ang lapis na hawak ko.

“Cassiopeia!” muling sigaw ni Zero.

“Oo na, patapos na!” nagmamadaling sabi ko. Hala. Late na yata si Zero kaya nagmamadali na siya. In fairness, ha, marunong pala siyang mag-drawing ng nude? Tunay nga siyang alagad ng Sining at Musika.

Nagmamadali kong inayos ang parte kung saan hindi ako makuntento. Pagkatapos kong gawin ‘yun, nginitian ko si Hans. “Uy, Hans, thank you talaga.”

“Wala ‘yun, Cass. Magkaibigan tayo at alam mo namang trabaho ko ito,” sabi niya habang nagdadamit. Pagkatapos niyang magdamit ay nagpaalam na siya. “Sige, Cass, mauuna na ‘ko. Good luck sa plate mo, ha!”

“‘Bye, Hans! Thank you ulit!” masiglang sabi ko habang kumakaway.

“Bakit kumakaway ka pa?” biglang tanong ni Zero.

“Huh? Kasi nagpapaalam ako?”

“Eh bakit nga kailangang kumaway pa?”

“Bawal ba?” nagtatakang tanong ko.

“Ewan ko sa’yo. Ligpitin mo na ‘yang mga gamit mo at tara na.”

“OK!”

“Teka.”

“Huh? Bakit?”

Nagulat ako noong bigla siyang tumayo sa harapan ko. Tiningnan niya ako nang seryoso. Face to face kami. My gosh. Puwedeng matunaw? “Tumingin ka sa akin.”

“Nakatingin naman ako sa’yo.”

Lumapit siya sa akin. As in… sobrang lapit! “Titigan mo ako.”

“Ha? Bakit?” nagtatakang tanong ko.

“Basta.”

“Oo na, oo na! O, nakatitig na ako sa’yo. Tapos?”