I Can't Run Away From My Destiny

Chapter 5:Highway Through Fate

Rina's POV

Salamat at palabas na rin ako ng airport.

Pagkatapos ko sa immigration at pagkakuha ko ng maleta ko, nilabas ko yung cellphone at agad na tinawagan ang driver ko at ang tatay ko.

Pagkalabas ko ng baggage counter, nakita ko agad yung driver ko kasi kinawayan nya ko kaya  Nilapitan ko agad sya. kinuha nya yung maleta ko.

"welcome back, ojo-sama. I'm Matsumoto Hinata, your new driver."

Ngumiti sya sa kin ng para bang matagal na nya kong kilala pero ngayon lang kami nagkakilala. Driver ba talaga to? Mukhang hindi eh. Parang galing sya sa mayamang pamilya. tyaka Parang may mali eh, Mukha syang amerikano at blond ang buhok nya tas japanese ang pangalan nya? Weird di ba? Pangalan ba nya talaga yun?

Ewan. Pero mas gusto kong driver si Masahiro-san, yung dati kong driver nung nag-aaral palang ako ng elementary sa hometown ko. Kaso sya na yung driver ni oto-sama ngayon kasi nagresign yung dating driver nya. Kaya naghire sila ng bagong driver para sa kin. Bali driver/butler ko sya si Hinata. hay. I really don't care kung may driver ako kasi  marunong naman akong magdrive.

Nakarating na kami sa rooftop kung saan nakapark yung kotse. Binuksan nya yung left door ng passenger seat para sa kin. Nang nakapasok na ko agad nyang sinara ang pinto at  nilagay yung maleta ko sa likod ng kotse. maya maya pumunta sya sa right side ng kotse para  makapunta sa driver's seat.

(Note: sa japan, nasa right side ang driver's seat)

Paalis na sana kami nang biglang may kumatok sa bintana ko…

Si Ren.

Bigla syang may inabot na isang maliit na papel pagkabukas ko nung bintana. Kinuha ko. Ni-raise ko ung isang kilay ko sa kanya pagkabuklat ko nung papel. Number yung nasa kasulat dun then inabot yung cellphone nya sa kin.

"number ko yan. Kunin ko number mo."

"nande?(why?)"

"kaibigan mo ko di ba? Kung may problema ka, at gusto mo ng kausap, tawagan mo ko" tas nagsmile sya.

"no thanks"

"yan nanaman yung sungit mode mo. Sige na."

"yada (no)" tas biglang nagsalita si Hinata

"anata no tomodachi, ojo-sama?(your friend ,young lady)"

"Iie. Tomodachi janai (no, not friend.)"

"eh? Hidoi yo Rina (You're mean)" sabi ni Ren sabay nagpout. Tas napalingon sya kasi biglang may tumawag sa kanya sinasabing malelate na sila. "chotto matte otosan (wait a minute father)"

Nilabas ko yung kamay nya kasi nasa may bintana parin kamay nya.

"lam mo, salamat kasi gumaan ang loob ko pero wag mong imisunderstood. Tulad ng sabi ko kanina, loner ako, at di ko kailangan ng kaibigan. Well mauna na kami, and I hope would never see you again" nakangiti kong sinabi sa kanya at sinara ko na bintana. "iku Hinata-kun (let's go)"

"eh? Chotto, matte Rina (eh? Teka, wait)" haha yaan mo nga sya.

Nasa highway na kami. Napansin kong hawak hawak ko pa rin yung papel na binigay nya. Napangiti nalang ako at nilagay ko sya sa wallet ko.

After 1 hour nakarating na kami sa bahay. Bumaba si Hinata at binuksan nya yung pintuan ng kotse.

Pagkapasok ko ng bahay, nakapila yung mga maid at yung butler ni oto-sama at sumama din si Hinata.

"Okairi nasai Ojo-sama (welcome home young lady)" tas nagbow sila.

Rina, welcome to hell.

Ren's POV

Haist. Hinabol ko sya pero hindi ko rin nakuha yung number nya.

Haist.

"ui, Ren nakikinig ka ba?"

Nagulat ako. Nagsasalita pala yung tatay ko. Nasa highway na kami, papunta sa bahay ni tito Ryu. Oo nga pala, kasama ko yung tatay ko, si Raven Yamamoto. nakatira nvayon saq bahay nila tito Ryu kasi andito sa nagoya ang business nya pero umuuwi din sya sa Nara pag di masyadong busy. Muka syang serious pero Don't let him fool you dahil isa syang baliw XD

"gomenasai otosan. Anu po ulit yun? (I'm sorry father)"

"okay ka lang ba? ang lalim nang iniisip mo ah. yung kausap mo kanina ba ang iniisip mo? sino ba yun anak?"

"ah... wala po. nakilala ko po sya sa airport kaso ang sungit eh. ano nga po yung sinasabi mo otousan?

"ah.sabi ko, ayusin mo yung attitude mo sa harap ni Ryu mamaya. Ang ingay ingay mo pa naman."

"di pa mas maingay ka? at si oji-san naman po yun eh, kilala naman na nya ko haha- aray! " bigla akong binatukan T_T

(TN: oji-san - tito)

"baka! formal meeting na to, lam mo yun. (stupid)"

"haha opo. Nagbibiro lang po.Alam ko po, makikilala ko na yung anak nya di ba? Nakita mo na po yung anak nya?"

"oo nung bata pa sya. Bumibisita kasi ako minsan dun dati sa bahay nila dahil nag-uusap kami ni Ryu about sa business, malapit lang sa bahay natin. Isasama sana kita kaso lagi kang nasa park"

"ah." tas di na ko nagsalita.

Oo nga pala, lagi akong sa park dati, kasama yung  iyakin kong bestfriend...

napapikit ako at inaalala ang memories namin...

8 years...

8 years na pagpapakatanga

Kung nasan ka man...

Sana masaya ka tyaka sorry dahil...

"Ren, andito na tayo"

 tatapusin ko na dito ang katangahan  na ito...

Kakalimutan na kita...

------------------------

A/N: kung sino si iyakin, matagal nyo pang malalaman XD next chapter, malalaman nyo na kung sino yung papakasalan nila XD well thanks for reading the first 5 chapters of I Can't Run Away From My Destiny. hope you'll continue reading this story. medyo matagal akong mag update ng story pero i'll try na magpost every week. anyway, Arigato gozaimasu c: -mishimish20