Unexpected love (Dutch One Direction story) [ON HOLD]

Chapter 17

Sorry, er was van alles tussen gekomen, maar hier is eindelijk hoofdstuk 17! Enjoy!

Joyce pov:

(Klein stukje is nog voordat Megan het ongeluk kreeg)

Ik wilde weten wat er opeens was met Megan nadat ze een berichtje had gekregen. Ik stuur Nikki een berichtje dat ik achter Megan aan ga. Ik loop ook richting het station en wil net oversteken als ik bijna van mijn sokken gereden word. Ik spring snel naar achteren en wacht tot ik kan oversteken. Bij het station zie ik die mensen gehaast uitstappen die mij bijna overreden. Die hebben vast haast om hun trein niet te missen ofzo. Ik loop rustig het station in en kijk zoekend rond. Het is best druk, maar er valt mij één plek op die verdacht rustig is. Ik loop er heen en zie Megan staan met een meisje. Ook zie ik weer die mensen die mij bijna overreden. Shit, wat is hier aan de hand? Dan gaat alles heel snel. Het meisje roept in paniek dat Megan moet uitkijken. Ik loop iets dichterbij en op dat moment komt er een trein langs. Ik zie hoe Megan haar evenwicht verliest en valt. Als de trein voorbij is ren ik naar het spoor en zie Megan daar liggen. Haar arm ligt raar en ze ziet echt lijk bleek. ‘’Megan! Hoor je me?’’ roep ik in paniek. Ik wil op het spoor springen, maar ik word tegen gehouden. Ik draai me om en kijk in de ogen van het meisje dat Megan nog wilde waarschuwen. ‘’Sta daar niet zo en bel 112 ofzo!’’ roep ik in paniek. Ik zie de man zijn mobiel pakken en haastig gegevens doorgeven. Ik pak mijn mobiel en stuur naar Nikki dat ze nu gelijk met de jongens naar het station moeten komen. Niet veel later zie ik Nikki met de jongens aankomen rennen. ‘’VAS HAPPENIN!?’’ roept Zayn. Ik kan het niet langer aan en barst in tranen uit. Ik voel gelijk de armen van Niall om me heen. Ik hoor nu ook verschillende sirenes dichterbij komen. ‘’Wat is er gebeurt?’’ vraagt Liam rustig. ‘’Waar is Megan?’’ hoor ik Harry zeggen en je hoort dat hij bang is. De tranen blijven stromen en ik loop naar het spoor. Megan ligt daar helemaal bewusteloos met Michelle naast haar. ‘’Wat is er gebeurt!?’’ zegt Harry helemaal in paniek. ‘’Het is mijn schuld.’’ Zegt Michelle die ook tranen in haar ogen heeft. Harry springt op het spoor en pakt gelijk Megans hand vast. Dan komen er ambulance mensjes hier heen gerend met een brancard en nog wat dingen. Ik kijk naar Nikki die ook tranen heeft in haar ogen. Ik loop naar haar toe en sla mijn armen om haar heen en geef haar een knuffel. Ik weet niets te zeggen en Nikki ook niet, maar dat hoeft nu ook niet. Na een paar minuten zit Megan helemaal ingepakt omdat ze niet weten of ze haar nek heeft gebroken en ze willen geen risico’s nemen. ‘’Er mag één iemand mee in de ambulance.’’ Zegt een van de ambulance mensjes. ‘’Ik wil.’’ Zegt Harry gelijk. Ik bekijk hem, zijn ogen zijn rood en hij kan volgens mij elk moment huilen. ‘’Wij komen achter jullie aan.’’ Zegt Liam en dan zien we Harry en Megan de ambulance in verdwijnen. ‘’Hoe komen we bij het ziekenhuis?’’ vraag ik dan. ‘’We kunnen een taxi bellen.’’ stelt Zayn voor. ‘’Beter twee dan. Met z’n zessen in een taxi is nog best lastig.’’ Zegt Nikki nu. ‘’Wij kunnen wel in één hoor.’’ Zegt Louis vrolijk. Dat hij zo vrolijk kan zijn zeg. ‘’Euhm, zou ik misschien jouw nummer mogen hebben? Dan kunnen we je op de hoogte houden hoe het met Megan gaat.’’ Zeg ik. ‘’Is goed, ik ben trouwens Michelle.’’ Zegt ze en ze geeft haar nummer. ‘’Ga maar snel. Ik hoor wel hoe het gaat met Megan.’’ Zegt Michelle en ze geeft me een knuffel. ‘’Doei Michelle.’’ Zeg ik en we lopen naar de taxi die Liam ondertussen al had gebeld. Na wat proppen in de taxi zitten we met z’n allen erin en rijden we naar het ziekenhuis. Ik blijf Megan maar voor me zien. Haar gezicht zo wit, haar arm in een rare positie en hoe onbewegelijk ze daar lag. Ik krijg weer kippenvel bij het beeld. Bij het ziekenhuis stappen we uit en betalen we de taxi. We lopen naar binnen en we zien Harry in de wachtkamer zitten met zijn gezicht in zijn handen verborgen. ‘’Harry…’’ zeg ik zachtjes en ga naast hem zitten. Hij kijkt me aan. Zijn ogen zijn rood en je ziet af en toe een traan uit zijn ooghoek rollen, over zijn wang. Ik doe mijn arm om hem heen en geef hem een knuffel. ‘’Het komt goed Harry, geloof me. Megan is een sterke meid en ze zal vechten.’’ Zeg ik zachtjes tegen hem. Hij knikt alleen maar en de rest komt er ook bij zitten. Na een tijdje komt eindelijk een dokter aanlopen. ‘’Goed nieuws. Megan is weer bij kennis…’’ zegt hij. Ik krijg een flauw glimlachje op mijn gezicht. ‘’Ze is nog wel suf door de pijnstillers enzo. Ze heeft er wonder boven wonder goed bij afgebracht. We hadden het veel erger verwacht.’’ Gaat de dokter verder. ‘’Wat heeft ze?’’ vraagt Zayn. ‘’Ze heeft een zware hersenschudding, maar gelukkig geen geheugenverlies. Verder heeft ze haar rechter arm gebroken, rechter enkel gekneusd, linker knie verdraaid en haar ribben hebben ook een aardige klap gehad.’’ Verteld de dokter. ‘’Verstaat u dat onder er goed vanaf brengen? Het duurt dan nog super lang voordat ze er echt boven op is!’’ zegt Harry een beetje boos. ‘’Ze had ook dood kunnen zijn.’’ Zegt de dokter bot terug. Mijn mond valt van verbazing open. Zijn dokters altijd zo? Ik pak Harry zijn arm vast als hij boos wilt opstaan. ‘’Rustig..’’ zeg ik zachtjes en kijk hem aan. Harry zucht diep en gaat wee zitten. ‘’Mogen we naar haar toe?’’ vraagt Nikki. ‘’Dat mag, maar er mogen er maar twee tegelijk, anders is het te druk.’’ Zegt de dokter nu. ‘’En waar ligt ze?’’ vraag ik maar, aangezien hij dat nog steeds niet heeft gezegd. ‘’Etage 2, afdeling 4 en kamer 5C.’’ zegt de dokter en hij loopt weg. ‘’Ik vind dat Harry en Joyce mogen.’’ Zegt Liam. De rest is het er mee eens en ik sta dus op met Harry. We lopen met z’n tweeën stil naar de lift en ik druk op de 2. Als we er zijn lopen we naar afdeling 4, kamer 5C. Ik klop op de deur en als ik een zachte ja hoor loop ik naar binnen met Harry achter me aan. ‘’Heey Megan.’’ Zeg ik zachtjes en ga naast haar zitten op een stoel. Harry gaat aan de andere kant zitten op een stoel. ‘’Hoe voel je je?’’ vraagt Harry zachtjes en hij pakt haar hand vast. ‘’Letterlijk gebroken.’’ Zegt Megan zachtjes. ‘’Hoe gaat het met Michelle? Ze voelt zich toch niet schuldig? Ik had niet zo dicht langs de kant moeten gaan staan.’’ Zegt Megan een beetje paniekerig. ‘’Rustig. Met Michelle gaat het goed. Ik heb haar nummer zodat we nog contact kunnen houden.’’ Zeg ik rustig en bekijk Megan. Ze ziet er nog steeds heel bleek uit en ze heet allemaal draden op haar lichaam en een infuus. Ik word ook zenuwachtig van die piep van het hartapparaat. ‘’Waar is de rest?’’ vraagt Megan weer. ‘’Ze zitten in de wachtkamer. Er mochten maar twee bij jou komen, omdat het anders te druk zou zijn voor je.’’ Zegt Harry. ‘’Ik laat jullie wel even alleen.’’ Zeg ik en sta op. Ik loop de kamer uit, naar de liften. Als ik weer op de begane grond ben loop ik naar de wachtkamer. ‘’Hoe gaat het?’’ vraagt Nikki gelijk. ‘’Gaat wel. Ze ziet er echt heel bleek uit en al die draden maken me bang. En die piep van het hartapparaat is zenuwslopend. Ik heb haar maar even alleen gelaten met Harry.’’ Zeg ik en kijk iedereen even aan en ga weer zitten. ‘’Waarom?’’ vraagt Liam. ‘’Ik weet niet, ik had een gevoel dat er iets was, heb geen idee of er echt iets is. Maar ik kan beter het zekere voor het onzekere nemen en ze maar gewoon alleen laten.’’ Zeg ik en glimlach. ‘’Ik heb trouwens echt honger na al dit gebeuren.’’ Zeg ik na een korte stilte. ‘’Ik ook!’’ roept Niall. Ik lach even en sta op. ‘’Wij gaan even wat te eten zoeken.’’ Zeg ik en loop samen met Niall naar het restaurantje van het ziekenhuis.

Vote/comment maakt me altijd blij :D Hopelijk vinden jullie het leuk! Xx