Unexpected love (Dutch One Direction story) [ON HOLD]

Chapter 10

Enjoy hoofdstuk 10!!

Megan pov:

 

Na een tijdje stop ik met rennen en sta even stil. Al die tijd heeft Harry niets gezegd en ik kijk hem even aan. ‘’Sorry…’’ zeg ik zachtjes en veeg de tranen weg. ‘’Het geeft niet. Gaat het?’’ vraagt Harry bezorgd. ‘’Ja hoor, alleen mijn wang doet best wel pijn.’’ Zeg ik en kijk naar de grond. Waar moet ik nu heen? Ik kan moeilijk op straat blijven, maar bij wie zou ik anders kunnen slapen voor een nachtje? ‘’Zie je trouwens iets aan mijn wang?’’ vraag ik er nog snel achteraan. ‘’Het is rood en je ziet als je goed kijkt een lichte handafdruk.’’ Zegt Harry eerlijk. ‘’Fijn..’’ mompel ik en zet mijn tas even op de grond. ‘’Weet je waar je heen kan?’’ vraagt hij en ik zie dat hij even om kijkt. ‘’Euhm…nee ik denk het niet.’’ Zeg ik twijfelend en kijk weer op. ‘’Je kan zo nodig wel even bij mij en de boys blijven in het hotel.’’ Stelt Harry voor en we kijken elkaar even aan. ‘’Ik weet het niet hoor. Ik zal jullie dan vast tot last zijn en ik ben ook niet altijd de gezelligste hoor.’’ Zeg ik en bloos lichtjes. ‘’Dat valt ook wel weer mee hoor. Bel anders Joyce of Nikki?’’ ‘’Die ouders hoeven mij vast ook niet hoor. Niemand wilt mij in huis hebben hoor. Ik snap best dat mijn vader zegt dat ik nooit meer terug hoef te komen.’’ Zeg ik en bij die gedachten alleen al voel ik de tranen weer komen. Ik probeer ze in te houden maar het lukt niet. Ik ben de laatste tijd echt een emotioneel wrak zeg. Ik kijk naar mijn voeten en de tegels op de grond. Ook al kon ik het thuis niet altijd goed vinden met mijn ouders. Het zijn en blijven je ouders en hoe dan ook houd je van ze. ‘’Het komt goed Megan. Echt waar.’’ Zegt Harry zachtjes en hij veegt wat tranen weg. ‘’Dat zeg je alleen maar, omdat je niet met mij zo gezien wilt worden.’’ Zeg ik zonder er echt bij na te denken en het komt er ook nog best bot en gemeen uit. Ik zie de gekwetste blik in zijn ogen. ‘’Denk jij echt zo over mij?’’ vraagt Harry. Ik weet niet of ik het goed verstaan heb maar volgens mij kwam het er wel een beetje kil uit. ‘’Nee sorry. Zo bedoelde ik het niet. Het is gewoon allemaal te veel voor mij de laatste tijd.’’ Probeer ik nog, maar het is denk al te laat. ‘’Denk jij dat ik het niet erg vind al die aandacht?’’ Harry kijkt me boos aan wat me kippenvel bezorgd. ‘’Nee, natuurlijk niet. Ik bedoelde het ook niet zo.’’ Zeg ik een beetje bang. ‘’Weet je wat? Je zoekt het maar uit. Stiekem vind jij al die aandacht wel leuk!’’ roept hij boos en hij loopt weg. Op dat moment wordt er een foto gemaakt en ik schrik me dood. Ik durf niet achter hem aan. Volgens mij is hij best wel boos. Dat denk ik niet, dat is wel zeker. Fijn, nu kan ik nergens heen. Ik zak tegen de muur aan op de grond en leg mijn hoofd op mijn knieën en sla mijn armen om mijn benen heen. Het kan me nu echt niets schelen of iemand mij nu kan zien. Ik zie weer een flits en ik kijk op. ‘’GA WEG!’’ roep ik boos en pak mijn tas. Ik sta op en veeg mijn tranen weg. ‘’Kunnen jullie niet een leven van iemand anders gaan verknallen?’’ zeg ik en kijk de man boos aan. Daarna loop ik weg, geen idee waar naar toe. Ik heb het weer mooi voor elkaar gekregen hoor. Ik heb ruzie met mijn ouders en ben uit huis gezet. En nu ook nog ruzie met Harry. Ik loop wat rond en ga uiteindelijk maar in het parkje op een bankje zitten. Ik zet mijn tas naast me niet en pak mijn mobiel eruit. Ik open twitter en zoals gewoonlijk zie ik alweer foto’s voorbij komen. En zoals ik al dacht zijn die foto’s net gemaakt. Waar Harry boos weg loopt en waar ik huilen op de grond zit. De mensen die mij niet mochten zeggen allemaal dat ze het al lang door hadden dat ik het alleen maar voor de aandacht deed. Maar die mij wel mochten zeggen dat ik dit niet verdien ze mij met rust moeten laten. Waarom is dan ook met alles een tweestrijd? Nooit is iedereen het met elkaar eens. Ik schrik me dood als ik opeens mijn naam hoor. Ik draai me om en zie Zayn staan. ‘’Oh god, Zayn.’’ Zeg ik geschrokken en glimlach flauwtjes. ‘’Waarom zit je hier?’’ vraagt Zayn terwijl hij naast me komt zitten. ‘’Ik kan nergens heen.’’ Zeg ik zachtjes. ‘’Waarom niet? Wat is er gebeurt?’’ vraagt hij en ik denk even na. Zou ik het moeten vertellen of niet? ‘’Ik heb ruzie met mijn ouders en ben uit huis gegooid. En nu vinden de Directioners mij stom.’’ Zeg ik, dat van Harry hoeft hij nog niet te weten. ‘’Wat erg.’’ Zegt hij en slaat een arm om mij heen. Ik begin weer zachtjes te huilen en laat per ongeluk mijn mobiel vallen. Ik wil hem oprapen maar Zayn is te snel. Hij bekijkt denk ik nu alle tweets en foto’s. ‘’Megan?’’ zegt Zayn na een tijdje. ‘’Ja?’’ zeg ik twijfelend en veeg weer wat tranen weg. ‘’Wat is er gebeurt?’’ vraagt Zayn weer en dit keer vertel ik het hele verhaal. ‘’Daarom was Harry zo boos.’’ Zegt Zayn na mijn verhaal. Al die tijd heeft hij niets gezegd en alleen geluisterd. Ik vertrouw hem echt. ‘’Ja, ik denk het. Hij liep weg en daarna heb ik hem niet meer gezien. Ik had misschien eerst moeten nadenken voordat ik iets zei. Maar het kwam zo uit mijn mond. En Harry vatte het verkeerd op en nu hebben we ruzie.’’ Zeg ik en stop mijn mobiel weer in mijn tas. ‘’Harry had ook misschien anders moeten reageren. Kom anders mee naar het hotel.’’ Stelt Zayn voor. ‘’Nee sorry. Ik wil Harry nu even niet zien. Hoe hij naar me keek was eng. Ik dacht dat hij me ook ging slaan net als mijn vader’’ zeg ik zachtjes. ‘’Alsjeblieft Megan. Doe het anders voor mij. Hier kan je ook niet de rest van de dag blijven.’’ ‘’Oke, ik ga mee. Maar als ik weg wil ga ik ook echt weg hoor.’’ Zeg ik en kijk hem aan. ‘’Is goed joh. Je gaat niet weg willen.’’ Zegt hij lachend en hij staat op. Ik sta ook op en pak mijn tas. Ik mis de kleren die ik nu niet bij heb en nee ik ben niet eens zo heel erg verslaafd aan kleren en make-up. We lopen zwijgend naast elkaar naar het hotel. Het is gelukkig geen ongemakkelijke stilte. We zitten denk alle twee diep in gedachten. En ik zit zo diep in gedachten dat ik tegen een lantarenpaal op loos. Ik kijk voor me en schiet in de lach. Zayn kijkt om en moet dan ook lachen. ‘’Oke, dit is dus echt weer een actie voor mij.’’ Zeg ik lachend en ik zie het hotel al voor me. Lachend lopen we verder naar het hotel. Het is weer stil en ik loop rustig naar de lift en druk op het knopje. Ik heb niet echt een rede om vrolijk te zijn, maar ben best melig. Ik denk aan mijn lompe actie en schiet weer in de lach. Op dat moment gaat de liftdeur open en ik ben gelijk stil. Ik kijk recht in de mooie ogen van Harry. Ik kijk snel een andere kant op en wil naar de trap lopen. Ik word bij mijn arm gepakt en de lift ingetrokken. ‘’Godver Zayn.’’ Zeg ik boos. ‘’Het moest Megan.’’ Zegt Zayn en ik zie dat hij het wel grappig vindt. Ik kijk hem boos aan en kijk dan in de spiegel die je in liften eigenlijk altijd hebt. Ik bekijk mezelf en zie er niet uit. Mijn make-up zit helemaal onder mijn ogen en probeer het weg te halen. Ik heb niet door dat de liftdeuren alweer open gaan. ‘’Megan, kom.’’ Zegt Zayn lachend. Ik kijk op en zie dat hij al op de gang staat. Op het moment dat ik tussen de deuren sta gaan ze dicht. ‘’AAUUWW!!’’ roep ik boos en de deuren gaan weer open. Ik loop snel verder en negeer Zayn die ondertussen bijna stikt van het lachen. Ik klopt op de deur en Louis doet vrolijk open. Hij geeft me een knuffel en ik knuffel maar terug. Ik loop naar binnen en zet mijn tas onder te kapstok. Zayn komt lachend binnen. ‘’Wow, Zayn. Wat heb jij op?’’ vraagt Louis. ‘’Niets. Megan is zo grappig.’’ Ik werp hem een dodelijke blik maar hij lijkt die niet door te hebben. Ik plof op de bank neer en hoor opeens een auw. Ik kijk achter me en zie dat ik boven op Niall ging zitten. ‘’Oeps, sorry Nialler.’’ Zeg ik en ga naast hem zitten. Ik hoor Zayn vertellen dat ik dus tegen een lantarenpaal was gelopen en tussen de liftdeuren zat. Ik hoor Louis nu ook hard lachen en blijkbaar hoorde Niall het ook, want hij begint ook hard te lachen. ‘’Godver bedankt Zayn!!’’ roep ik boos en sta op. Ik wil weer naar de gang lopen maar Liam houdt me tegen. ‘’Wat is er?’’ vraagt hij bezorgd. ‘’Niets, helemaal niets! Ik voel me prima.’’ Zeg ik sarcastisch en trek me los en loop naar de gang. Ik pak mijn tas en loop naar buiten en gooi de deur hard achter me dicht. Door de tranen zie ik niet echt veel en bots tegen iemand aan die kleiner is dan mij en op de grond valt. Ik veeg snel mijn tranen weg en buk. ‘’Aahw, sorry kleine man.’’ Zeg ik en help hem overeind. Als ik op mijn knieën blij zitten is hij even groot als mij. ‘’Gaat het?’’ vraag ik bezorgd. ‘’Ja hoor.’’ Zegt hij super schattig. Er komt een vrouw aangelopen en ik sta snel op. ‘’Sorry mevrouw. Ik keek niet echt waar ik liep en botste per ongeluk tegen uw zoontje aan.’’ Verontschuldig ik me. ‘’Ik ken jou.’’ Zegt de vrouw opeens. Oke, totaal andere reactie die ik had verwacht. ‘’Ja, jij bent het meisje waar mijn dochter het altijd over heeft. Een of andere Megan. En ze zei net nog dat je Harry’s hart had gebroken. Ik kijk de vrouw vol ongeloof aan. ‘’U moet maar niet alle roddels geloven. Harry en ik waren goede vrienden.’’ Zeg ik, meer niet voordat ik nog problemen krijg. ‘’Dan heb je hem vast afgewezen. Aan de foto’s te zien hoe hij keek was hij niet erg vrolijk. Volgens mij ben jij echt een verwend kind.’’ Mijn mond valt nog net niet open van verbazing. Hoe durft een vrouw dat tegen mij te zeggen. Ik kijk de vrouw nog even aan maar zeg niets. ‘’Doei kleine man.’’ Zeg ik tegen het jongetje met een kleine glimlach en loop dan weg. ‘’Ik ben nog niet klaar met jou!’’ roept de vrouw nog tegen mij. ‘’Wat!?’’ zeg ik beledigd terug en draai me om. ‘’Dat ik nog niet klaar met je ben. Beetje de zielige uithangen. Harry heeft het al moeilijk genoeg met de roddels en zo. En dan kom jij opeens aan. Je zou opnieuw opgevoed moeten worden.’’ Gaat de vrouw rustig verder terwijl ik echt boos begin te worden. ‘’Ik en opnieuw opgevoed? Dacht het niet! Ik ben goed opgevoed door mijn moeder en ik ben dus geen verwend kind! Harry en ik hebben nooit iets gehad en dat zal ook nooit gebeuren.’’ Zeg ik en voel de tranen weer komen. ‘’Dat klopt, omdat hij hem hebt afgewezen.’’ Zegt de vrouw, ze heeft hier echt plezier in. Maar ik stop niet voor ik gelijk krijg, niet even slim altijd maar oke. ‘’Waarom dan niet?’’ ‘’Omdat we ruzie hebben oke!’’ zeg ik en de tranen rollen nu over mijn wangen. ‘’Fijn, heeft mijn dochter weer een kans.’’ Zegt de vrouw blij. Ik schud mijn hoofd veeg wat tranen weg. ‘’Ik weet niet wat u wilt weten. Maar geloof die roddels niet. Harry heeft mij nooit gevraagd en ik heb hem nooit afgewezen. We zijn goede vrienden ook al zou ik meer willen. Ik hou van hem, maar hij ziet het niet meer. Niemand heeft het ooit gezien. Ik weet niet waarom ik dit aan u vertel, maar….’’ Ik zucht en denk even wat ik moet zeggen. Was het slim om dit te zeggen? Alles zit tegen vandaag. De vrouw komt naar me toe gelopen en glimlacht nu. ‘’Die roddels maken je volgens mij echt kapot, toch?’’ vraagt de vrouw lief. ‘’Ja, ik denk het..’’ zeg ik twijfelend en kijk naar de grond. Ik zet de tas op de grond en zucht. ‘’Ik zou maar achter je kijken. Ik denk dat je diegene wel graag zult zien.’’ Zegt de vrouw en geeft me een knikje. Ik kijk haar vragend aan maar draai me toch om. ‘’Harry?’’ zeg ik zachtjes en veeg snel de tranen weg. ‘’Heb je alles gehoord wat ik zei?’’ vraag ik en kijk hem aan. ‘’Ja..’’ zegt hij. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. ‘’Ik hou ook van jou.’’ Fluistert hij zachtjes in mijn oor waardoor ik een glimlach op mijn gezicht krijg. Ik laat Harry even los. ‘’Bedankt.’’ Zeg ik twijfelend tegen de vrouw, niet echt wetend wat ik zou moeten zeggen. ‘’Graag gedaan. Jullie twee zijn echt leuk samen. Het verbaasd me niets als jullie iets zouden krijgen. En negeer de haat. Ik heb de tweets gezien op het account van mijn dochter. En mensen zijn niet echt de aardigste tegen je. En sorry voor mijn dochter. Zij doet ook niet zo aardig tegen je. Maar je bent echt een knap meisje en je moet zeker niet afvallen hoor.’’ Zegt de vrouw en ze tilt haar zoontje op. ‘’Bedankt, hoe heet je dochter?’’ vraag ik. ‘’Emily.’’ Zegt de vrouw en loopt weg. Oke, die ga ik onthouden. Ik draai me weer om en kijk Harry aan. ‘’Het spijt me zo Hazza.’’ Zeg ik en kijk hem aan. ‘’Het geeft niet. Ik reageerde ook beetje fel erop.’’ Ik glimlach en geef hem weer een knuffel. ‘’Zullen we dan maar terug gaan?’’ stel ik voor terwijl we elkaar loslaten. ‘’Is goed.’’ Zegt Harry terwijl hij mijn tas pakt. Samen lopen we terug naar de kamer van de jongens.

Sorry dat ik afgelopen weekend niets heb geschreven. Mijn opa en oma waren 60 jaar getrouwd en had dus feest. Deze week heb ik super veel so's en pw's dus zit er ook niet veel tijd in om te schrijven..morgen lekker sportdag -.-  Vote/comment (A)  Xx