Unexpected love (Dutch One Direction story) [ON HOLD]

Chapter 6

Megan pov:

 

Ik heb nu pas door dat ik nog steeds op de grond zit en moet weer lachen. Dit is echt iets wat ik nooit verwacht had. Ik ga naar een concert van One Direction samen met Joyce en Nikki. We verdwalen eerst en komen net op tijd in de zaal door hulp van een agent. Na het concert vergeten we onze jassen en spelen een soort van tikkertje met de bewakers en nu zit ik op de grond te met de slappe lach waar de jongens bij zijn én ik dacht ook nog een hard op in het Engels dat ik ze een knuffel wil geven. Zo’n rare avond heb ik echt nog nooit gehad. ‘’Euhm, Megan? Waar ben je met een big smile aan het staren naar de bewaker en zit je helemaal ergens anders met je gedachten?’’ vraagt Nikki lachend aan mij. ‘’Huh? Ow sorry, ik dacht even aan wat er net gebeurt was deze hele avond en dat dit ook alleen ons kan overkomen.’’ Zeg ik lachend. Ik sta op en loop naar de bewakers toe die bij Nikki staan. Ik kijk ze even onderzoekend aan. ‘’Willen jullie Nikki los laten?’’ vraag ik lief aan één van de mannen. ‘’Nee.’’ Zegt hij bot. ‘’Kom op man! Denk je nou echt dat wij, drie onschuldige meiden, terroristen zijn?’’ zeg ik lachend. ‘’Nee, maar misschien gebeurt er wat met de band.’’ Zegt de andere bewaker die Nikki vast heeft. ‘’Ja, ik ga ze vermoorden! Ik ben helemaal geen Directioner maar een kei harde Directionater.’’ Zeg ik heel serieus en kijk de mannen aan. Één man laat Nikki los en pakt mij nu vast. ‘’EEY? Laat me los!’’ zeg ik geschrokken. ‘’Nee, je hebt net toegegeven dat je ze iets aan wilt doen. Je moet nu meekomen naar het bureau.’’ Zegt de man. ‘’Wat!? Neey niet doen!!! Het was maar een grapje, laat me los!’’ smeek ik en probeer me ergens aan vast te houden en tegen te werken. Maar de man die 3x zo groot is en 10000x zo sterk krijgt mij zo mee. ‘’Wacht!’’ hoor ik iemand zeggen. De bewaker staat stil en draait zich om. ‘’Laat haar los. Je ziet toch zo dat ze ons niet aan doet. En laat haar vriendin ook gelijk maar los. Dan kunnen jullie gaan.’’ Zegt Liam. Ik kijk hem met open mond aan en doe, als ik het door heb, snel mijn mond weer dicht. De bewaker laat me los en ik val voor de tweede keer op de grond. ‘’Jij ook bedankt hoor.’’ Zeg ik en sta weer op. De bewakers lopen weg en ik loop naar Nikki en Joyce toe. ‘’Dankje.’’ Zeg ik tegen Liam en glimlach. ‘’Dit is best wel falend. Wij weten wel wie jullie zijn, maar jullie weten totaal niet wie wij zijn.’’ Zeg ik droog. ‘’Ik ben Joyce.’’ Zegt Joyce vrolijk en wilt ze allemaal een hand geven. Maar in plaatst van geven ze alle 5 tegelijk een knuffel. ‘’Ik….krijg….geen lucht!’’ zegt Joyce lachend en de jongens laten haar los. ‘’Ik ben Nikki.’’ Zegt Nikki dan. ‘’Wacht! Niet met z’n alle tegelijk!’’ zegt Nikki nog net op tijd en ze geeft ze één voor één een knuffel. ‘’Ik ben Megan.’’ Zeg ik lachend en geef ze ook allemaal een knuffel. ‘’Oh my goodness….Ik heb ze een knuffel gegeven!’’ roepen Joyce en ik in koor. De jongens kijken ons raar aan. Owja, zij verstaan geen drol van deze geweldige taal, maar beter denk ook. Ik zucht en ga op een stoel zitten. Ik kan eigenlijk nog steeds niets geloven dat One Direction nu gewoon in levende lijven recht voor mijn neus staat. ‘’Megan?’’ hoor ik iemand zeggen. ‘’Huh? Ja wat is er?’’ vraag ik. ‘’Je zat te staren.’’ Zegt Nikki lachend. ‘’Ow, bedankt voor de mededeling.’’ Zeg ik droog. Louis kijkt mij echt heel eng aan. ‘’Oke, stop met kijken naar mij. Dit is heel eng Louis.’’ Zeg ik lachend. ‘’Jij staart ook naar mij hoor.’’ ‘’Maar nu niet meer. Dus stop er maar weer mee.’’ ‘’Neey. Dan wil ik er eerst iets voor terug.’’ Zegt hij koppig. ‘’Wat? Een wortel?’’ zeg ik droog en helemaal niet serieus. Maar Louis neemt het volgens mij wel serieus en kom nu recht voor me staan waardoor ik omhoog moet kijken. ‘’Louis…’’ zeg ik serieus. ‘’Denk je dat ik wortels mee neem naar een concert?’’ vraag ik lachend. ‘’Ja, dat doet elke directioner.’’ Zegt hij vrolijk. ‘’Vraag dan maar aan Joyce.’’ Zeg ik droog. ‘’JOYCE!!!’’ roept Louis hard en rent op Joyce af. Joyce schrikt zich door en rent snel weg voor Louis die achter haar aan zit. ‘’Wat heb je Joyce aangedaan?’’ vraagt Zayn lachend. ‘’Niets hoor. Karma pakt haar terug.’’ Zeg ik lief en glimlach. ‘’Karma is dan wel heel gemeen.’’ Bemoeit Harry zich nu ook in het gesprek. ‘’Neey hoor. Haar verdiende loon.’’ Zeg ik lief en kijk even naar Joyce die rond rent met Louis achter haar aan. ‘’Jij bent echt schijnheilig volgens mij.’’ Zegt Harry. ‘’Daar ben ik het helemaal mee eens!’’ roept Nikki vrolijk. ‘’Nou!! Bedankt hoor. Dat zegt de Flirt?’’ zeg ik lachend. ‘’Ik zou rennen als ik jou was.’’ Zegt Zayn lachend. ‘’Waarom? Ik ren niet weg voor iemand die leuk is.’’ Zeg ik en het dringt nu pas tot me door wat ik zei. ‘’Ow wacht! Zo bedoelde ik het niet!’’ zeg ik snel en voel mezelf alweer rood worden. Wow, gaat lekker! ‘’Megan! Je word rood!!’’ zegt Nikki lachend. ‘’Ja dat weet ik ook wel!’’ zeg ik en kijk ff een andere kant op. ‘’RED MIJN WORTELS!’’ gilt Joyce uit het niets. Heeft zij dan echt wortels mee?! ‘’Joyce! Gooi!’’ zegt Nikki en ze staat klaar ze te vangen. Maar Joyce is niet de beste in het gooien van iets en ze gooit recht naar Niall. ‘’Sukkel.’’ Zeg ik lachend. Niall vangt de wortels en eet ze rustig op. Louis komt op hem afgerend en probeert de wortels te pakken. Ik pak snel mijn mobiel en maak een foto. Ik tweet de foto en zet erbij: *Dit stond niet gepland, maar het is echt zo grappig!*  ‘’Mag ik je nummer?’’ vraagt Harry opeens aan mij. ‘’Euhm, ja tuurlijk.’’ Zeg ik en geef hem mijn mobiel en hij de die van hem. Ik zet mijn nummer erin en wil hem terug geven. Oke, hier stond Harry toch net? Ik kijk rond en zie Harry een stukje verderop staan met een big smile. Ow neey! Straks ziet hij alle foto’s en dan heb ik een groot probleem. ‘’Zayn? Wil je mijn mobiel pakken?’’ vraag ik lief. ‘’Dat zou ik kunnen doen.’’ Zegt hij plagend. ‘’Nikki, pak mijn mobiel anders stuur ik Karma op je af!’’ zeg ik lief. Nikki loopt heel voorzichtig naar Harry en probeert mijn mobiel te pakken. Helaas had hij het door. ‘’Mijn wortels zijn op!’’ zegt Joyce zielig. ‘’Kom is hier.’’ Zeg ik tegen Joyce. ‘’Hier heb je 5 euro. Koop asjeblieft iets nuttigs wat we met z’n alle kunnen eten, want ik heb ook honger.’’ Zeg ik en geef haar 5 euro. ‘’Kom Niall! We gaan eten kopen!’’ roept Joyce vrolijk en ze huppelt met Niall de zaal uit. Louis rent er snel achter aan. Oke, nu mijn mobiel terug krijgen en dan is het weer in orde. ‘’HARRY! GEEF MIJN MOBIEL!’’ roep ik nep boos. Ik kan echt niet boos zijn op zijn gezicht. Hij is echt zo knap! ‘’Wat krijg ik dan?’’ vraagt hij cheeky. ‘’Eten. Tenzij Joyce alles op heeft samen met Niall.’’ Zeg ik lachend. ‘’Ik wil iets anders.’’ Zegt hij en hij loopt naar mij toe. Ik zucht en ga voor hem staan. Ik ben duidelijk kleiner dan hem. ‘’Dit is best leuk.’’ Zegt Liam. Ik kijk achterom. ‘’Niet waar. Harry heeft mijn mobiel. En hij heeft mijn foto’s bekeken terwijl dat privé is.’’ Zeg ik en kijk Harry weer aan. Wauw, zijn ogen zijn in het echt nog mooier. ‘’Bevalt het wat je ziet?’’ vraagt Harry lachend. ‘’Ja hoor.’’ Zeg ik plagend terug. Dat antwoord had hij duidelijk niet verwacht, dus nu pak ik snel mijn mobiel weer af. ‘’Mag ik mijn mobiel terug?’’ vraagt Harry en ik geeft hem zijn mobiel weer terug. ‘’Waar blijft Joyce? Ik heb honger.’’ Zegt Nikki klagend en ze gaat op een stoel zitten. ‘’Geen idee, maar ik ga op het podium staan. Ik moet dat ooit gedaan hebben!’’ zeg ik en loop naar het hek. Ik klim erover heen en probeer dan op het podium te komen. Uiteindelijk lukt het me en ik sta dan helemaal alleen op een mega podium. ‘’Oke, dit is echt zo gaaf!’’ zeg ik en kijk de zaal rond. ‘’Wat jullie doen is echt zo cool! Ik zou hier echt niet durven te staan hoor en al helemaal niet zingend.’’’zeg ik bewonderend en loop rond over het podium. Uit het niets maak ik een raar sprongetje en ik hoor gelach. ‘’Dankje Nikki. Fijn dat je me uitlacht.’’ Zeg ik lachend. ‘’ETEN!!’’ hoor ik iemand met een Iers accent roepen. Ik dacht dat het Niall was, maar het klonk als een meisje. Zeg niet dat Joyce het was hè. Blijkbaar toch wel want ik hoor Niall lachen. ‘’Heey Megan! Wat doe jij daar?’’ vraagt Joyce dan aan mij als ze me ziet staan. ‘’Optreden! Zie je dat niet? Ik ben een komedie-mens.’’ zeg ik lachend.’’Zing een liedje!’’ roept Joyce vrolijk. ‘’Dacht het niet.’’ Zeg ik en ga op de rand van het podium zitten. ‘’Owja, even een vraagje. Waar gaan jullie deze twee ‘vakantie’ weken slapen?’’ vraagt Joyce nieuwsgierig. ‘’Door heel Nederland.’’ Zegt Liam rustig. ‘’Ook in Zeeland?’’ vraag ik en ik hoop op een ja. ‘’Geen idee. Het zou best kunnen.’’ Zegt Zayn dit keer. ‘’Doe maar. Megan, dan help ik wel met je krantenwijk hoor!’’ zegt Joyce lachend. ‘’Ja, dat zou je willen!’’ zeg ik plagend en steek m’n tong uit. ‘’Dit is best falend. We zitten gewoon in een concertzaal met 3 zakken chips. En Joyce begint over mijn krantenwijk.’’ ‘’Jullie zijn best random. En jullie fangirlen niet zoals andere als ze ons ontmoeten.’’ Zegt Harry. ‘’Dat kunnen we zo doen hoor. Maar jullie zijn ook ‘maar’ mensen.’’ Zegt Nikki met een glimlach. ‘’Hoe oud zijn jullie eigenlijk?’’ vraagt Liam en kijkt ons één voor één aan. ‘’Alle drie 18.’’ Zeg ik voor ons drieën. ‘’Jij bent klein.’’ Zegt Niall tegen mij. ‘’Bedankt. Heb ik nou nog nooit gehoord.’’ Zeg ik heel sarcastisch. ‘’Echt niet? Dat is raar.’’ Zegt Niall heel serieus waardoor ik moet lachen. ‘’Tuurlijk wel!’’ zeg ik lachend en de rest lacht ook. Niall snapt het niet en Joyce zo te zien ook niet. ‘’Jocye, kom op! Na al die jaren dat je mij kent moet je mijn sarcasme toch wel door hebben!?’’ vraag ik en kijk haar even aan.

Na nog lang gepraat te hebben met de jongens en heel veel lol gehad te hebben komt er een man die hier werkt. ‘’Jongens. Jullie moeten omkleden. Jullie gaan zo naar het eerste hotel. En meiden. Jullie hebben echt geluk gehad. Maar jullie moeten nu weer gaan.’’ Zegt de man. Van zijn gezicht valt echt geen vleugje blijheid te zien of iets wat er maar op lijkt. Ik zucht en spring van het podium en klim weer over het hek. ‘’Ik wil niet gaan.’’ Zegt Joyce zielig. ‘’NUMMERS UITWISSELEN!’’ roept Louis vrolijk. We moeten allemaal lachen en ruilen elkaars nummer. Na een heel gedoe heeft iedereen de nummers en nemen we afscheid. We geven iedereen een knuffel. Ik kan het niet laten en geef Harry iets langer een knuffel dan de rest. Als we los laten kijken we elkaar even aan. Ik hoor gelach en kijk opzij. Daar staan Joyce en Louis lachend met hun mobiel. Ik begrijp het niet echt dus laat het maar zitten. ‘’Tja. Misschien tot ooit en anders echt super veel succes met jullie verdere carrière.’’ Zeg ik maar. Ik heb geen idee hoe je afscheid neemt van mensen die beroemd zijn en die je waarschijnlijk nooit meer ziet. We lopen allemaal een andere kant op en ik kijk nog één keer achterom. Ik zucht en loop dan de zaal uit. Zodra we de zaal uit zijn voel ik de tranen over m’n wangen lopen. ‘’Wow, Megan! Moet je huilen?’’ vraagt Joyce bezorgt aan mij. Ik zeg niets en veeg snel mijn tranen weg. ‘’Wat is er?’’ vraagt Nikki dan. ‘’Het is gewoon zo raar. Op het ene moment kennen de jongens je niet en op het andere moment heb je super veel lol met ze en wisselen we nummers uit en nu zien we ze misschien nooit meer. Omdat we gewoon ‘maar’ fans zijn.’’ Zeg ik en de tranen lopen weer langs mijn wangen. ‘’Kom op meid. We hebben hun nummers. Die geven ze echt niet zomaar.’’ Probeert Joyce mij op te vrolijken. Ik zucht en kijk op mijn mobiel. Ik zie dat ik in een tweet gelinkt ben en open de tweet. Ik zie een foto van mij en Harry in als we knuffelen. ‘’Tuurlijk Joyce, erg grappig.’’ Zeg ik sarcastisch. ‘’Wat?!’’ vraagt ze terwijl ze mee kijkt. ‘’Hallo, kijk eens goed wie deze tweet stuurde.’’ Zegt Joyce en wijst naar de naam. ‘’OMG LOUIS!!’’ gil ik en staar verbaasd naar mijn scherm. ‘’Hoe komt hij aan mijn twitternaam!?’’ vraag ik en kijk Joyce aan. ‘’Daarom had ik dus ook mijn mobiel.’’ Zegt ze lachend alsof het de normaalste zaak is van de wereld. ‘’Kom op! Ik sta nu over heel de wereld op twitter! Straks sta ik nog in alle roddelbladen en ben ik ‘de nieuwe vriendin van Harry.’ en dat ben ik niet!’’ zeg ik wanhopig. ‘’Relax Megan. Het is super laat! Wie leest dit nou?’’ probeert Joyce mij gerust te stellen. ‘’Ja wie leest dit nou? Al meet dan 2000 keer geretweet en meer dan 500 keer als favoriet aangeklikt. Neey, niemand leest het hoor.’’ Zeg ik sarcastisch en boos tegelijk. ‘’Ik hoef de reacties erop niet eens te weten.’’ Zeg ik en vergrendel mijn mobiel maar weer. ‘’En we hebben onze trein gemist en nu weet ik niet hoe laat er weer 1 rijdt.’’ Zeg ik zuchtend en we lopen met z’n drieën naar het station. We kijken hoe laat de volgende trein komt. Over een kwartier, dat valt dus nog mee. De trein is er eindelijk en we stappen in. Zodra we weer in Zeeland zijn lopen we naar mijn huis. Ik heb opeens super veel volgverzoeken erbij en zucht. Ik wil niet arrogant overkomen ofzo en accepteer ze maar. Ik zie ook dat ik vaak in een bericht genoemd ben. Ik wil niet weten wat ze over mij zeggen dus lees ze maar niet. We kleden ons om en praten nog na over het concert en wat daarna gebeurt is. Ik haal het make-up van mijn gezicht en doe mijn haar los. Ik tweet dan: *Het concert was echt geweldig. Vooral ‘The Afterparty’ was geweldig.* ik krijg er allemaal reactie op van mensen die ik niet ken. ‘’Zullen we gaan slapen? Het is al 2 uur en ik moet nog altijd om half 6 opstaan voor de krantjes. Jullie mogen blijven slapen hoor. Ik doe het wel gewoon alleen.’’ Zeg ik en ik krijg wat gemompel als antwoord terug. Ik zucht en doe de lamp uit. Ik ga in bed liggen en stel mijn wekken in op half 6. Ik leg mijn mobiel weg en denk nog aan het concert en wat erna allemaal is gebeurt. Het was echt geweldig. Die foto van mij en Harry vind ik op zich niet zo heel erg. Alleen de reacties erop hoef ik niet te weten. Na een tijdje val ik toch eindelijk in slaap…

Hier dan hoofdstuk 6! Ik ben zelf over het begin niet echt tevreden maarja...Ik ben nogsteeds blij als je vote of een comment achter laat. Fannen/followen zou ik ook echt super leuk vinden! En delen met je vrienden mag ook altijd ;)

Xxx