Unexpected love (Dutch One Direction story) [ON HOLD]

Chapter 2

Megan pov

Ik word wakker en kijk op mijn mobiel. Het is zondag, morgen kan ik dus niet meer uitslapen. Ik rek me uit maar blijf nog gewoon liggen. Ik unlock mijn mobiel en ga op twitter. Ik tweet: *Yeah, morgen om half 6 uit bed voor het beste baantje ooit!! #sarcasme* Ik raak zo nog echt depri. Waarom moesten mijn ouders zo nodig een krantenwijk regelen voor mij? Hallo, ik ben 18!! Ik kan echt wel een eigen baantje regelen hoor. Desnoods was het aardbeien plukken. Maar dat is wel 10000x lekkerder dan een krantenwijk. Die kan ik niet eten. Nu ik aan eten denk. Ik heb honger zeg! Ik ga uit bed en doe mijn haar in een slordige knot. Ik loop naar beneden en tref een briefje aan op de keuken tafel: *We zijn vandaag weg. Je red jezelf wel. Owja, rond 2 uur komen mensen de kranten brengen voor de komende 5 dagen!* ‘’YES! I LOVE IT!’’ zeg ik vol met sarcasme en pak wat te eten en ga op de bank zitten en zet de tv aan. Ik zet de tv op 23, Xite. Ben daar echt verslaafd aan. Er komen altijd wel leuke liedjes op en dan heb ik het vooral over One Direction en Little Mix. Ik zit te eten en refresh twitter iets te vaak. Dan hoor ik opeens One way or another en ik zet mijn bord op het tafeltje en zet de tv op z’n hardst. Ik begin hard mee te zingen en sta vrolijk te dansen in de huiskamer. Als het liedje is afgelopen zet ik de tv weer zachter. Ik schrik me rot als ik iemand voor het raam zie staan die ik niet ken. Ow shit! Zou die iets gezien hebben van mij net? Ik voel mezelf rood worden en ga snel zitten eten en richt mijn aandacht weer op mijn mobiel. Dit moet mij natuurlijk weer overkomen.

Als ik klaar ben met eten zet ik mijn bord achter en drink een glas water. Dan loop ik naar boven en pak wat kleren. Gewoon een zwarte jeans en een trui. Ik woon nog altijd helaas in Nederland met dit geweldige weer. Ik hou echt van regen! Ik loop naar de douche en draai de kraan open. Na het douche kleed ik me aan en droog mijn haar af. In mijn kamer borstel ik de klitten eruit en maak een visgraat en loop weer naar beneden waar Xite nog steeds aan staat. Ik plof op de bank en kijk hoe laat het is. Half 1 pas. Nog anderhalf uur voordat de kranten gebracht worden. Ik heb trouwens geen idee waar ik ze ga laten. Zeker niet op mijn kamer en buiten is ook lastig. Dan maar gewoon in de kamer hoor. Het is uiteindelijk de schuld van mijn ouders dat ik dit baantje heb. Dan word ik gebeld door Joyce. Oke, zij belt mij wel erg vaak! Ik neem vrolijk op. ‘’OMG MEGAN DIT GELOOF JE NOOIT!!!!!’’ schreeuwt Joyce in mijn oor. ‘’Praat zachter, ik wil nog niet doof worden!’’ zeg ik lachend. ‘’Oke, sorry. Maar dit geloof je nooit!!’’ roept Joyce alweer, maar gelukkig iets zachter. ‘’Vertel dan! Nu ben ik nieuwsgierig!’’ zeg ik vrolijk. ‘’Er kwam zo’n man binnen bij het restaurantje waar ik werk. Ja vandaag was mijn eerste werkdag. Maar in ieder geval, er kwam dus een man. En hij had allemaal posters opgerold vast en hij gaf er zo vier aan mij, dus ik pak ze aan. Zegt die man: Zouden jullie deze posters hier kunnen ophangen? Dus ik zeg zo: Ja is goed maar eerst even aan mijn baas vragen. Dus ik roep zo mijn baas en die stemt er mee in. Zegt hij dat ik die maar even moet gaan ophangen. Dus ik rol er eentje uit. En je raad nooit wat er op stond!!’’ verteld Joyce helemaal vrolijk. ‘’Euhm, ik heb geen idee. Ik zit meer met mijn hoofd bij de krantjes.’’ Zeg ik droog. ‘’Oke, vertel daar zo maar wat over. Eerst dit!’’ ‘’Jaja, vertel maar. Wat stond erop?’’ Ik heb echt een glimlach op mijn gezicht, dit is echt grappig om te horen. ‘’ONE DIRECTION KOMT NAAR NEDERLAND EN ZE GEVEN EEN CONCERT!!!!!!’’ gilt Joyce weer. ‘’NEEY ECHT!?!?’’ roep ik terug. ‘’JA ECHT!!” bevestigd Joyce. We beginnen alle twee te gillen. Ik spring op en spring even heel de kamer door. ‘’Wanneer is het concert en wanneer kan je kaartjes kopen!?’’ vraag ik aan Joyce als we weer wat rustiger zijn. ‘’Morgen is de kaartenverkoop al en die begint om 9 uur ‘s ochtends. Het concert is volgende week maandag en begint om 9 uur ’s avonds.’’ Zegt Joyce vrolijk. ‘’Kom op zeg! Ik heb super veel kranten. Ik kan echt niet om 9 uur al achter de computer zitten om te hopen op kaartjes, want dan moet je zeker al eerder in de rij staan. Kan jij pleeeaaaassseee kaartjes voor mij kopen als je er door bent? Bel Nikki anders, dan kan zij naar jou komen of jij naar haar en dan hebben jullie meer computers en meer kans!’’ stel ik voor. ‘’Is goed. Ik bel Nikki zo met het nieuws en vraag dan gelijk of ze morgen dan om 8 uur bij mij kan zijn. We moeten echt gaan!!’’ zegt Joyce über hyper. ‘’Is goed! Stuur maar een berichtje ofzo als je het geregeld hebt met Nikki. De man met de kranten kan er elk moment zijn.’’ Zeg ik en zucht overdreven. ‘’Oke, is goed mop. We spreken elkaar wel weer en veel succes met de kranten hea!’’ zegt Joyce lachend. ‘’Ja ja, bedankt he.’’ Zeg ik lachend en we hangen alle twee op. Ik hang op en kijk op de klok. Die man kan er elk moment zijn met de hel. Precies als ik dat denk gaat de bel. Ik sta op en doe de deur open. ‘’Hallo, jij bent vast Megan?’’ zegt de man. Oke, hij is best eng. Ik vind hem echt op een pedo lijken. ‘’Ja, dat ben ik.’’ Zeg ik droog. ‘’De kranten heb ik. Waar moeten ze heen?’’ vraagt de man. ‘’Zet maar in de gang.’’ Zeg ik en loop mee om te helpen. Wow, dat zijn er wel heel veel. Ik krijg een stapel aangegeven en val bijna om. Ik zet het in de gang en uiteindelijk staat bijna de halve gang vol. ‘’Tot over een week.’’ Zegt de man en hij stapt in het bestelbusje en rijdt weg. Ik doe de deur dicht en maak een foto van de kranten. Ik zet het op instagram en ga dan weer op de bank zitten. Deze zondag is echt dodelijk. Eerst slapen tot 12 uur. Dan met Joyce bellen en vrolijk zijn omdat One Direction naar Nederland komt, maar geen idee of we kaarten kunnen krijgen. En dan komt er een of andere pedo met te vel kranten. Ik weet nu eigenlijk ook niet of ik alleen moet eten. Ik leg maar een pizza in de oven straks. Morgen wordt gewoon een hel. Half 6 opstaan voor kranten. En hopelijk hebben Nikki en Joyce kaarten kunnen regelen! Ik wil zo graag naar het concert! Dat is al over 9 dagen! Niet te geloven. One Direction over 9 dagen in de vreselijk kleine landje met een klimaat wat nergens op slaat met alleen maar regen. Ik heb medelijden met de jongens. Eigenlijk niet. Zij kunnen hun dromen volgen en hebben een super leuke baan. Ik mag kranten gaan rond brengen. Wow, ik lijk wel depri te worden! Ik moet iets gaan doen dus bel Nikki op. ‘’Met mij!’’ zegt Nikki vrolijk. ‘’Heey met een depri mens hier.’’ Zeg ik droog. ‘’Heb je het al gehoord van Joyce!?” Vraag ik vrolijk. ‘’JHAAA!!!! Ik ben morgen om 8 uur al bij Joyce. We moeten echt kaarten hebben!’’ zegt Nikki vrolijk. “’Ja echt wel! En ik ben dan lekker bezig met mijn krantenwijk.’’ Zeg ik zielig. ‘’Ach, arm meisje. Joy en Nick maken jouw dag weer super met kaarten. We hebben al afgesproken dat we in de middelste blok willen, rij 1 in het midden zodat we recht voor het podium staan of zitten.’’ Verteld Nikki vrolijk door. ‘’Mooizo! Wij gaan gewoon die kaartjes krijgen hoor. Anders zorg ik daar echt persoonlijk voor.’’ Zeg ik en we schieten allebei in de lach. ‘’Maar waar ik voor belde was iets anders. Mijn ouders zijn niet thuis en ik verveel me dus echt dood. Mijn kranten zijn er ook al en ik heb geen idee of mijn ouders thuis komen eten of ik alleen moet eten. Dus nu ben jij het slachtoffer en wil ik vragen of ik bij jou kan komen of jij naar mij wilt komen.’’ Zeg ik vrolijk. ‘’Kom maar naar mij toe! Mijn ouders zijn er ook niet en ik heb twee pizza’s in de oven liggen. Ja ik weet, heel slim. Maar ik had er maar één gezien en toen zag ik dat het er twee waren.’’ ‘’Erg slim Nikki.’’ Zeg ik lachend. ‘’Maar ik kom eraan hoor! En niet gaan eten voor ik er ben. Anders heb je een probleem!’’ zeg ik lachend. ‘’Ik zou niet durven. Dus schiet maar op.’’ ‘’Oke, tot zo!’’ zeg ik en hang op. Ik doe een paar gympen aan en mijn jas en doe mijn oortjes in en zet muziek op. Ik pak mijn fiets+huissleutel en doe de deur achter me op slot en pak mijn fiets. Ik fiets naar Nikki d’r huis.

Als ik er ben zet ik mijn fiets voor het huis neer en bel aan, ondertussen zet ik mijn muziek uit. Nikki doet open en we geven elkaar een knuffel. Ik loop naar binnen en hang mijn jas op. Ik loop verder door naar de woonkamer. ‘’Zou ik wat mogen drinken? Heb dorst.’’ Zeg ik droog en loop alvast naar de keuken. ‘tuurlijk, pak maar wat.’’ Zegt Nikki en komt ook de keuken in lopen. ‘’Ik kan echt niet wachten op morgen.’’ Zeg ik vrolijk en neem een slok. ‘’Ik ook echt niet. Wij gaan de jongens misschien over 9 dagen in levende lijven zien!’’ zegt Nikki blij. ‘’Maar we moeten er niet te veel op verheugen. Straks krijgen we geen kaartjes en dan waren we zo blij voor niets.’’ Zeg ik en zucht diep. ‘’Maar daar moet je niet van uit gaan. Het is een kleine kans, maar misschien hebben we morgen wel geluk.’’ Zegt Nikki en ik knik. Dan valt mijn blik op de pizza’s. “”Euhm….Nikki….Hoe lang liggen de pizza’s al in de oven?’’ vraag ik. ‘’Geen idee, half uurtje al?’’ zegt Nikki twijfelend. ‘’Dan zijn ze al lang klaar sukkel!’’ zeg ik lachend en doe de oven snel uit en het deurtje open. Nikki geeft een bord aan mij en ik leg er een pizza op. Nikki doet hetzelfde en ze geeft me een mes. Ik snij de pizza in 12 stukken en pak mijn glas. We gaan voor in de woonkamer zitten op de bank en Nikki zet de tv aan. Ik krijg een bericht en kijk van wie die is, van Joyce. Ik open het berichtje en zeg tegen Nikki dat ze de tv op 1 moet zetten. “Ze hebben het zo over One Direction stuurt Joyce net.’’ Zeg ik vrolijk. En inderdaad, ze gaan het over hun hebben.

Als de uitzending is afgelopen zijn Nikki en ik helemaal hyper! ‘’OMG OMG OMG!!!! WE MOETEN DIE KAARTJES HEBBEN!!’’ gil ik en spring het huis rond. ‘’MEGAN!! KOP DICHT.’’ Zegt Nikki lachend. ‘’Oke, sorry! Maar ik wil ze zo graag zien!! Ze zijn zo knap en lief en cute en ze zingen super en ik hou van hun muziek!!’’ zeg ik en draai even helemaal door. ‘’Megan, kom terug op aarde!’’ zegt Nikki en schud me door elkaar. ‘’Oke, sorry! Maar als ik geen kaartjes heb dan dan dan dan dan……shit.’’ Ik kom ff niet meer uit m’n worden zo druk ben ik. ‘’Megan, relax!’’ ‘’Hoe kan ik relaxen!? Ze geven maar 1 concert hier in Regenland!’’ zeg ik overdreven. ‘’Wat!? Regenland?’’ zegt Nikki lachend en ik moet er zelf ook wel om lachen. ‘’ja, Regenland. Hallo het is hier 350 dagen regen, 10 dagen sneeuw en 5 dagen zonnig.’’ Zeg ik droog. ‘’Maar ze gaan dus een vakantie van 2 weken houden in Regenland! Misschien komen ze dan ook in Zeeland!!!!’’ zeg ik weer helemaal vrolijk! Owja, dat was ik vergeten te vertellen. Ik woon in het mooie maar een beetje uitgestorven Zeeland. ‘’Kleine kans. Het is hier meer zee, duinen en zand dan bewoonbaar.’’ ‘’Oke, oke…Maar mijn pizza is nu koud.’’ Zeg ik zielig. ‘’Mijne ook. Gooi maar weg.’’ Zegt Nikki en we gooien alle twee onze pizza’s weg. De rest van de middag en avond hebben we te veel lol gehad. ‘’Ik ga maar weer eens. Morgen lekker vroeg uit bed. Maar zodra jullie iets weten. Bel me gelijk ofzo!’’ zeg ik en doe mijn jas aan. Ik pak mijn mobiel en stop die in mijn jaszak. ‘’Doei mop!’’ zeg ik vrolijk en fiets naar huis. Ik zet mijn fiets in de garage en loop naar binnen. Tja, hoe kan het ook anders. Mijn ouders zijn er nog steeds niet. Ik zucht en pak mijn mobiel uit mijn jas en hang mijn jas op. Ik drink nog wat water en loop dan naar mijn kamer. Ik doe een trui en joggingbroek aan en doe mijn haar los. Ik haal het make-up van mij gezicht en doe de lamp uit en ga in bed liggen. Ik kijk nog even op twitter en stel mijn wekker dan in op half 6. Ik leg mijn mobiel weg en draai me om. Ik denk nog even aan morgen en val dan al snel in slaap.

Hier is hoofdstuk 2 van Unexpected love! Hij was gewoon 3 bladzijden op word :O Vote, comment, fan(follow)! Xx Caya