Unexpected love (Dutch One Direction story) [ON HOLD]

Chapter 13

Sorry van late update en hij is niet zo lang. Maar zit nu in de proefwerkweek en heb haast geen tijd om iets te schrijven..sorry.. Hope you like it!

Megan pov:

De volgende morgen word ik wakker en zie dat iedereen al wakker is, maar ik mis Joyce en Niall. ‘’Good morning babe.’’ Zegt Harry en hij geeft een kus op m’n voorhoofd. Ik glimlach en merk dat ik nog steeds in de armen van Harry lig. ‘’Waar zijn Joyce en Niall?’’ vraag ik. ‘’Ze zijn al eten.’’ Zegt Liam. ‘’Oke, was te verwachten.’’ Zeg ik droog en ga zitten. ‘’Ik heb eigenlijk ook wel honger.’’ ‘’Dan gaan we eten.’’ Zegt Harry en hij staat op. ‘’Moeten we niet eerst omkleden?’’ vraag ik terwijl ik ook opsta. ‘’Nee hoor, Joyce en Niall hebben dat ook niet gedaan.’’ Zegt Louis vrolijk. Jeetje dat hij al zo vrolijk is in de ochtend. We lopen met z’n zessen naar de eetzaal waar we Joyce en Niall weer aantroffen. ‘’Hehe daar zijn jullie eindelijk!’’ zegt Joyce. We pakken allemaal wat te eten en gaan met z’n allen aan een grote tafel zitten. Op een gegeven moment gaat de mobiel van Liam af en hij neemt op. Na het gesprek kijkt hij niet al te blij. ‘’Wie was het?’’ vraagt Zayn om de stilte te verbreken. ‘’Paul. Hij komt ons om 1 uur ophalen.’’ Zegt Liam. ‘’Wat!? Waarom?’’ vraag ik geschrokken en kijk Liam aan. ‘’Hij vindt dat er te veel mensen weten dat wij hier zitten en het gevaarlijk ofzo kan gaan worden. Dus hij heeft een ander hotel geregeld. Maar hij wilt niet zeggen waar.’’ Zegt Liam. Hoe triest kan iemand zijn! Beetje mijn vrienden weer weghalen bij mij. ‘’Hoe laat komen ze jullie halen?’’ vraagt Nikki nu. ‘’Om 1 uur moeten we klaar zijn. Dus over 2 uur.’’ Zegt Liam rustig, dat hij rustig kan blijven in deze omstandigheden zeg! ‘’Waarom regelt hij dit zonder te overleggen? Wie zegt dat ik hier weg wil?’’ zegt Harry lichtelijk boos. ‘’Het is goed. Ik snap het wel. Eigenlijk niet maar het is uit voorzorg. Als nog meer directioners dit te weten krijgen is het hier echt een gaos.’’ Zeg ik en kijk iedereen even aan. ‘’Zullen we dan maar onze spullen gaan pakken? Als we snel zijn kunnen we nog even chillen.’’ Stelt Zayn voor en we stemmen er mee in. We lopen met z’n allen weer terug naar de hotelkamer en de jongens pakken al hun spullen in. Ik pak mijn eigen tas ook en plof op de bank neer tussen Nikki en Joyce in. ‘’Echt balen dat de jongens weg gaan he.’’ Zegt Joyce gewoon in het Nederlands. ‘’Ja echt wel. In korte tijd zijn ze toch echt goede vrienden geworden.’’ Zegt Nikki en ik knik. ‘’Ik vind het best zielig voor jou, Megan. Jij hebt net iets met Harry en dan moet hij alweer weg.’’ Zegt Joyce. ‘’Ach, vroeg of laat moest hij toch weg.’’ Zeg ik en kijk naar mijn handen. ‘’Niet zo gemakkelijk doen Megan. We weten allemaal dat je het echt niet leuk vindt.’’ Zegt Joyce en ik zucht. ‘’Maar ik kan er toch niets tegen doen. Hij is wereld beroemd, logisch dat hij weg moet. En het is beter zo dan dat ik in m’n eentje ergens in een hoekje ga zitten huilen. Dan maak ik het voor hem alleen maar lastiger.’’ Zeg ik en probeer een glimlach te laten zien. ‘’Daar heb je een punt in. Maar toch blijft het echt stom.’’ Zegt Nikki en het is even stil tot Louis vrolijk de kamer in komt rennen en boven op mij, Joyce en Nikki laat vallen. ‘’AAUUWW LOUIS!!’’ roep ik en duw hem van me af op de grond. ‘’Megan, dat doet ook pijn hoor.’’ Zegt Louis zielig. ‘’Dan moest je maar niet op de bank springen.’’ Zeg ik en glimlach flauwtjes. ‘’Doe is vrolijk Meggie!!’’ zegt Louis vrolijk en hij sta alweer vrolijk door de kamer te springen. ‘’Hoe kan ik vrolijk zijn als jullie gaan? En noem me geen Meggie.’’ zeg ik en zucht. ‘’Sorry Megan..’’ zegt Louis en hij geeft me een knuffel. ‘’Het is al goed.’’ Zeg ik lachend en hij laat me los. ‘’Duurt spullen inpakken altijd zo lang bij hun? Ik heb honger.’’ Zegt Joyce en op het moment dat ze dat zei hoor je haar buik. ‘’Zei hier iemand honger!?’’ roept Niall vrolijk met 2 zakken chips in z’n handen. ‘’Jaa!! Geef die ene zak!’’ roept Joyce en wonder boven wonder geeft Niall een zak aan Joyce. Ik kijk wel even waar de rest blijft.’’ Zegt Nikki en ze staat op en loop naar de kamers. ‘’Nog een half uur..’’ zeg ik en kijk even op mijn mobiel. Geen boeiende berichten maar wel te veel interacties op twitter. Kunnen die meiden echt niet voor één keer kappen mij de grond in te stampen? Ik weet toch al wat ze zeggen en lees ze niet eens meer. ‘’Ze zijn eindelijk klaar!’’ roept Nikki na een tijdje en ze komt weer naast me op de bank zitten. Ik schrik me dood als opeens mijn mobiel gaat. Ik neem op zonder te kijken wie het is. ‘’Met mij.’’ Zeg ik en schrik als ik de stem van mijn moeder hoor. ‘’Kom alsjeblieft weer terug naar huis Megan. Het is hier zo stil hier zonder jou.’’ Smeekt mijn moeder haast. ‘’Nee, sorry mam. Ik wil even alleen zijn. Hoe papa tegen mij deed kan ik niet zomaar vergeten en al helemaal niet wat hij bij Harry deed.’’ Zeg ik rustig. ‘’Hij heeft er spijt van Megan. We hadden dit niet zien aankomen.’’ Probeert mij  moeder. ‘’Nee mam. Dan hoef ik nog niet het huis uitgezet te worden. Ik komt een tijdje niet meer thuis tot het weer goed gaat.’’ Zeg ik en zie vragende blikken om mij gericht zijn van de jongens, aangezien ze niets van het Nederlands verstaan. ‘’Megan, kom nou maar gewoon terug. Waar verblijf je nu dan? Bij die jongens?’’ ‘’Ik ga daar niets over zeggen mam.’’ Zeg ik en zucht zachtjes. ‘’Kom dan maar gewoon zo snel mogelijk terug.’’ Zegt mijn moeder uiteindelijk en we hangen op. ‘’Ugh..’’ zeg ik en stop mijn mobiel weg. ‘’Wat was er?’’ vraagt Liam. ‘’Mijn moeder wilt dat ik weer terug kom. Maar ik heb nu even geen zin in mijn ouders.’’ Zeg ik en kijk even naar de grond. Volgens mij willen de jongens maar al te graag hun ouders weer zien en ik zit hier een beetje boos te doen om mijn ouders. Er wordt op de deur geklopt en de deur gaat open. Zoals iedereen denk al wel dacht is het Paul. Zonder het echt door te hebben kijk ik hem boos aan. ‘’Ook hallo.’’ Zegt Paul vrolijk tegen mij, maar ik vind hier niets leuks aan. ‘’Megan, wat kijk je weer eens vrolijk.’’ Zegt Joyce lachend en ik zucht. ‘’Komen jullie? Dan gaan we.’’ Zegt Paul. Iedereen staat op en pakt z’n spullen behalve Nikki en Joyce. Ik pak mijn tas en loop achter de rest aan. ‘’Kom op jongens, loop door. We hebben niet heel de dag de tijd.’’ Zegt Paul een beetje gestrest. Ik doe niet eens moeite om het bij te houden en loop er een stukje achter. Ik zie dat Harry naar me kijkt en naast me komt lopen. Hij pakt met zijn vrije hand mijn hand vast en knijpt er zachtjes in. ‘’Ik ga je missen.’’  Zeg ik zachtjes. ‘’Ik jou ook Megan. Maar het is eenmaal zo.’’ Zegt Harry en ik kijk hem even aan. ‘’Niet huilen hoor, daar kan ik niet tegen.’’ ‘’Ik zal het proberen.’’ Zeg ik lachend en we lopen rustig achter de rest aan. We komen beneden aan en ik zie gelijk een grote groep paparazzi staan en voor het eerst ook een groep gillende meiden. ‘’Neem maar even afscheid van elkaar, ik ga uitchecken.’’ Zegt Paul en hij loopt gehaast naar de balie. We geven elkaar allemaal een knuffel en als laatst geef ik Harry een lange knuffel. Ik kijk hem aan en voel de tranen weer in mijn ogen prikken. Onze hoofden komen dichter bij elkaar en ik voel zijn lippen op de mijne. Ik voel de tranen over mijn wangen lopen en kijk snel een andere kant op en veeg de tranen weg. ‘’Megan?’’ vraagt Harry zachtjes. Hij pakt mijn kin vast zodat ik hem wel moet aankijken. ‘’Sorry..’’ zeg ik zachtjes. ‘’Het geeft niet.’’ Zegt hij en hij veegt wat tranen van mijn wang. ‘’Ik beloof je elke dag te bellen en te skypen.’’ Zegt Harry en ik krijg een waterige glimlach op mijn gezicht. Hij is echt veel te lief. ‘’Harry schiet op, we moeten nu echt gaan.’’ ‘’Jaja. Ik kom er aan.’’ Zegt Harry. ‘’Ik hou van je.’’ Zegt hij en geeft me een laatste kus en knuffel voordat hij weg loopt met de jongens. Ik ga bij Joyce en Nikki staan en veeg wat tranen weg. ‘’Aaahw Megan. Moet je huilen?’’ zegt Joyce lachend. ‘’Neey, ik ben kei hard aan het lachen.’’ Zeg ik droog en zucht. ‘’Zullen we naar jouw huis gaan Joy? Kan ik m’n tas gelijk bij jou zetten.’’ Zeg ik. ‘’Kunnen we niet even wachten tot al die mensen weg zijn?’’ vraagt Joyce. ‘’Nee, die gaan pas weg als wij ook weg gaan, dus dat is geen optie.’’ Zeg ik zuchtend. Ik pak even mijn mobiel en open twitter. ‘’Mis je Hazza al?’’ zegt Nikki plagend. ‘’Ja, maar daar kijk ik niet na. Ik word gek van al die berichtjes.’’ Zeg ik en zie foto’s door mijn TL gaan. ‘’Licht het aan mij, of zijn die Directioners echt snel? Ik zie nu al foto’s van ons.’’ Zeg ik en laat ze wat foto’s zien. ‘’Ach, boeiend.’’ Zeg ik en stop mijn mobiel weg. ‘’Gaan we?’’ vraag ik. ‘’Ja, het moet maar.’’ Zegt Nikki lachend. Ik veeg snel de tranen weg en mijn uitgelopen mascara en loop dan met Joyce en Nikki naar buiten. We lopen gelijk door naar de fietsen van Joyce en Nikki en ik spring bij Joyce achterop. Op naar Joyce d’r huis..

Vote/comment/follow? Love you!! xx