Unexpected love (Dutch One Direction story) [ON HOLD]

Chapter 16

Nieuw hoofdstuk :) Niet al te lang, dus hoop vandaag of anders morgen nog een stuk te plaatsten! Enjoy! Xx

Megan pov:

We zitten met z’n allen rustig te eten tot ik mijn mobiel voel trillen, een DM op twitter. Ik pak mijn mobiel en lees van wie die is. Het is van een meisje die ik een tijdje geleden heb terug gevolgd. Ze heeft een leuk One Direction account en op haar privé account volgt ze mij. Ik lees de DM en schrik er wel een beetje van. Was die foto echt? Dit kan toch niet. *Hoe kom je aan die foto? Die is toch nep?* vraag ik aan haar, maar mijn hoop zakt al snel in m’n schoenen als ik haar berichtje lees. *Twitter, helaas is hij echt. Het spijt me echt, maar je moest het weten.* stuurt ze terug. Ik bijt op mijn lip om niet gelijk te gaan huilen. *Dankje.. xx*  stuur ik terug en sta op. ‘’Sorry, ik moet even naar  buiten.’’ Zeg ik en loop naar buiten. Ik hoor iemand achter me aan lopen en kijk om. Daar staat Joyce en ze kijkt me vragend aan. ‘’Sorry Joyce. Ik ga naar huis. Ik spreek jullie nog wel.’’ Zeg ik en zonder op antwoord te wachten loop ik door. Ik loop naar het treinstation en kijk wanneer er een trein komt. Nog een half uur wachten dus. Het is best rustig en ik pak mijn mobiel en oortjes en doe die in. Ik zie een meisje van ongeveer mijn leeftijd iets op de grond leggen. Ik zou niet weten wat het is maar besteed er verder geen aandacht aan. Dan zie ik haar naar de kant van het perron lopen en een beetje zenuwachtig om haar heen kijken. Dit is wel een beetje raar. Ze staat ook helemaal op de rand. Als er nu een trein langs komt ligt ze eronder. Dan schrik ik op. Shit, misschien wilt ze wel zelfmoord plegen! Wat moet ik nu doen? Straks heb ik het mis en gaat ze gewoon ergens heen, naar vrienden of familie ofzo. Ik zet mijn muziek uit en stop mijn mobiel met oortjes weer weg. Ik loop naar de plek waar ze iets had neergelegd en zie een envelop liggen. Ik pak hem op en maak hem open en lees wat er in staat.

*Hallo aan de persoon die deze brief vindt. Waarschijnlijk ben ik er niet meer nu, nu je dit leest. Als het goed is zie je nu veel ambulances en politie staan, zo niet, dan weet ik niet wat er is. Ik voel me vreselijk. Dit is niet de plek waar ik thuis hoor, dat is hier boven. Ik ben heel mijn leven anders geweest dan de anderen. Ik gedroeg me niet als meisje en  kleedde me niet als meisje. Ik werd gepest, getreiterd en uitgescholden voor van alles, maar waarom? Ik had en heb werkelijk nog steeds geen idee. Ik ben mijn leven zat. Ik wil weg van de aarde, waar niemand mij mag. Ik wil naar de hemel. Waar iedereen hetzelfde is en iedereen elkaar respecteert. Als je dit hebt gelezen, wil je dan mijn ouders bellen en vragen hier heen te komen? Groetjes Michelle. (telefoonnummer: 06………)*

Ik slik een brok in mijn keel weg. Wat ik dacht is toch waar. Ik twijfel niet langer en toets het nummer in. ‘’Hallo met Megan.’’ Zeg ik zodra ik hoor dat er opgenomen wordt. ‘’Euhm, wie ben jij?’’ vraagt een vriendelijke vrouwenstem aan mij. ‘’Dat doet er even niet toe. Maar uw dochter, Michelle staat hier op het station en heb net een brief gevonden. Ik kan niet meer uitleg geven, maar vertrouw me en kom zo snel mogelijk naar het station toe.’’ Zeg ik aan een stuk door en hang op. Ik stop de brief in mijn broekzak en loop snel naar het meisje, Michelle toe. Ik pak zachtjes haar schouder vast en ze draait zich verschrikt om. ‘’Kom even achter de lijn staan.’’ zeg ik zachtjes en ze gaat twijfelend achter de lijn staan en ik sta voor haar, tussen haar en het spoor. ‘’Wat doe je?’’ vraagt Michelle een beetje angstig aan mij. ‘’Ik zag je iets op de grond wegleggen en je zenuwachtig rond kijken terwijl je op het randje stond van het perron.’’ Zeg ik rustig. ‘’Ja, en?’’ vraagt Michelle bot. ‘’Ik heb de brief gelezen en ik kan het niet aan zien om iemand voor me neus zelfmoord te plegen terwijl ik het had kunnen voorkomen.’’ Probeer ik nog steeds rustig te zeggen terwijl ik me boos voel worden. ‘’Ik bepaal zelf wel wat ik wil. Je hebt toch gelezen dat ik dood wil? Dus laat me!’’ Ik zie de angst in haar ogen. ‘’Waarom wil je zo graag dood?’’ vraag ik kalm. ‘’Dat heb je gelezen, kort termijn geheugen ofzo?’’ zegt ze nog steeds zo bot. ‘’Ik wil je alleen maar helpen hoor.’’ Zeg ik en kijk haar doordringend aan. ‘’Ga aan de kant.’’ Zegt ze kil en ze duwt me aan de kant maar ik ga weer voor haar staan. ‘’Maar je familie en vrienden dan? Hou zouden zij zich voelen als je er niet meer bent?’’ vraag ik rustig door. ‘’Blij, niemand houdt van mij.’’ Zegt ze en ik zie haar ogen vochtig worden. ‘’Natuurlijk wel.’’ Zeg ik en kijk haar nog altijd aan.  ‘’Niet waar. Ik was maar een ongelukje.’’ ‘’Je ouders houden van je.’’ ‘’Niet waar. Ze haten me en zouden blij zijn als ik dood ben.’’ Ik zie haar ongeduldig en zenuwachtig naar het spoor van links naar rechts kijken. ‘’Geloof me, ze houden van je, wat er ook gebeurt. En er zijn ook vrienden die van je houden alleen heb je het zelf niet door.’’ Zeg ik en zet nog een stapje naar achteren als zij voor voren komt. Dan zie ik een vrouw, man en een jonger meisje naar ons gehaast lopen. ‘’MICHELLE!!!’’ hoor ik de moeder in paniek roepen. Michelle draait zich om en kijk naar haar vader, moeder en waarschijnlijk haar zusje. ‘’Waarom heb je hun gebeld?’’ vraagt Michelle boos aan mij. ‘’Stond in de brief.’’ Zeg ik en ik zie dat ze tranen in haar ogen heeft. ‘’Michelle, liefje. Waarom doe je dit?’’ vraagt haar moeder paniekerig. ‘’Ik heb pijn mam. Niemand houdt van mij.’’ Zegt Michelle en ik zie een paar tranen over haar wangen glijden. ‘’Megan, ik ben zo blij dat je mijn zus tegen hebt gehouden en ons hebt gebeld.’’ Zegt  haar zusje dus. ‘’Geen dank. Ik had het niet aan kunnen zien hoe iemand zelfmoord pleegt voor mijn ogen.’’ Zeg ik en glimlach. Michelle loopt naar haar ouders en zusje en geeft ze een knuffel. Dan gaat alles heel snel. ‘’MEGAN!! KIJK UIT!!’’ roept Michelle dan in paniek. Maar voordat ik echt iets kan doen raak ik uit evenwicht door een trein die langs raast. Ik word ergens tegen aan geduwd en ik slaak een gil van de pijn. Ik hoor vaag nog geluiden. Dan hoor ik opeens niets meer en is alles zwart.

Oooeee, cliffhanger!! (Is het eigenlijk cliffhanger of clifhanger met 1 of 2 f'en?) maar oke! Vote/comment/follow :) Ik hoop zo nog een hoofdstuk te posten of anders morgen. Xx