Kassandra ✍
And there was an outbreak of whispering in the whole theater when I was called.
But still, nangibabaw paring ang cheer ng mga taga Swiss.
Indeed the world is round. Si Nicole ay nasa Riche na at ako naman ang nasa Swiss ngayon.
"Well, ready to be the second placer?" mataray na sabi ni Nicole.
Nilingon ko siya at harap-harapang sinagot.
"You're not even a cup of my tea." tiningnan ko siya from head to toe at nagpatuloy ako ulit sa pagsasalita. " You're just nothing but a candy."
And she was just left speechless at namumula sa galit.
Eventually the contest has started.
And at the end, naging draw ang decision. Pareho naming na perfect ang Easy, Average and Difficult rounds. Ni isa walang nagpatalo.
Kaya naman mas naging interesado ang laban.
"Wow! Just wow. Both schools ended up on a tie! But before anything else, let's all have a break!" the host announced.
"You're right partner! The Blazing Dragon of Swiss University, Kassandra Villanueva VS. The Mighty Eagle of Riche University Nicole Evans will continue in a moment! After an hour, we'll all witness the scourging battle between the two Universities!" announce naman ng co-host.
At mas lalong naghiyawan ang buong theater. Bumalik muna kami sa aming areas.
"Wow Kass! Just wow!" pambungad na bati agad ni Stefan.
Inaalog nila akong lahat para i-congratulate kahit na bago palang ako sa University.
Paglingon ko, nakita ko si Lucas. He was just standing looking at this direction. While Nicole is surrounded by her friends.
Tumalikod ako para hindi ko siya makita.
"What do you wanna eat?" tanong ni Stefan.
He can see that I was distracted.
Nakita ko ang kanyang mga mata na tinanaw kung sino ang nasa likod ko.
At nagulat ako nang yakapin niya ako.
"Be still. A lion is a lion. Let's intimidate it." sabi niya.
"Gutom na ako. Kain muna tayo." sagot ko nalang.
"Yeah sure." kumawala ako sa yakap niya at tutungo na kami sa cafeteria nang hawakan ni Stefan ang kamay ko.
Tinanaw ko agad siya and he just winked at me.
Kaya nagpatuloy nalang ako sa paglalakad hanggang sa nakarating nga kami sa cafeteria.
"Ay magc-CR muna ako." sabi ko sa kanya.
"Ah sige, gusto mo bang samahan na kita?" tanongn iya.
"Huwag na." sagot ko.
"Sige ako na mag-oorder." I just nodded.
Dahil sa hindi ako familiar sa theater na ito, nawala ako. Hindi ko alam kung saang lugar ako napadpad. T.T
Ito naman kase ang direksyon na nakalagay dun sa old bulletin.
Babalik na sana ako sa dinaanan ko nang makasalubong ko siya.
Eto na nga bang sinasabi ko. This awkward situation. His poker face.
But wait, nawawala rin ba siya? I hope not.
Pero nagpatuloy pa rin ako sa paglakad hanggang sa nalagpasan namin ang isa't-isa.
Pero saan ako pupunta nito? Kaya ko bang lunukin ang pride ko?
Kaya naman naglakas loob akong tanungin siya.
"Lucas." I coldy said. Pero sinadya ko para hindi maging awkward.
Lumingon lang siya.
"Alam mo ba kung nasaan ang exit?" tanong ko.
Nagulat ako nang umupo siya.
"Nawawala rin ako." he also coldly said.
"Ano?! Babalik nalang ako sa dinaanan ko." sagot ko.
"Tss, naka lock na ang mga pintuan. Old building pala kase tong pinasukan natin. In other words, storage building nalang 'to." sagot pa niya.
"Anooo?!" old bulletin pala kase talaga yung nabasa ko. T.T Mahabaging Diyos tulungan mo ako.
"Tss." sagot lang niya. Wala na akong nagawa. Umupo nalang rin ako. Hindi na rin ako naiihi.
Tiningnan ko ang cellphone ko. Yes ! May signal! May pag-asa pa akong makahingi ng tulong!
Nag-vibrate ang phone ko. One message received.
Baka si Stefan na 'to! Pagtingin ko ....
"Ang iyong UNLITXT ay expired na ... blah.blah,blah."
Patay. Ang hirap pala talaga kapag mahirap ka. T.T
Malapit nag magsimula ang tie breaker round.
"Bakit ka sa Swiss nag-aaral ngayon?"
"Simula nung malaman ni Stefan na inexpel ako, gumawa siya ng paraan para hindi ako makabalik ng probinsiya. Na convince niya ang lahat na I'm worth for a scholar - ..." hindi na ako nakapagtapos sa pagsasalita nang tanungin niya ako ulit.
"Kayo na ba?"
"Hindi." tipid kong sagot. At tumahimik na ulit ang paligid. Kaya naman ako nalang bumasag sa katahimikang ginawa niya.
"Tadhana nga talaga na napunta ako sa Swiss. Ah oo nga pala, may official date na ba sa kasal niyo?" tanong ko sa kanya.
Nilingon niya ako agad at sinagot.
"Yes. Next week." nagulat ako sa naging sagot niya. Akala ko kase next year pa.
"Ah ganun ba. Congrats." bati ko sa kanya. Nag-congrats nalang ako kase alam kong hindi na ako makakadalo pa sa kasal nila.
"If you want to you're still invited." sagot niya.
"Afterall what happened, ayokong pumunta. As much as possible, gusto kong umiwas sa gulo." sagot ko and he just nodded.
"Mas mabuti pa nga." bulong niya pero narinig ko.
Hindi naman ako nasaktan kase yun naman talaga yung point ko.
Hangga't maaari ay iiwas muna ako. Haharap lang ako sa araw ng paghihiganti ko.
° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° °
Author's Note ♛
No Compilations. || No Softcopies.
No part of this story may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted, in any form, or by any means, shall face the prior consequences. This story is purely fiction. This is just a mere and pure imagination of the author. Sorry if there are grammatical errors /typos.
Chapter 25 ✍ - Lost
Date Published: July 9, 2014
ALL RIGHTS RESERVED 2014.
© alchemistofwords
BINABASA MO ANG
Dating The Class Valedictorian (KathNiel)
General Fiction[ Complete Compilation of Book I & II. ] Dating The Class Valedictorian ✍ Kassandra Villanueva is one of those overly intellectual obsessive, or socially impared well-being. In simpler form, she is one of those nerds. Boring isn't it? Pero pano ku...
