I Sold Myself To The Devil

ISMSTTD (Chapter 2)

Chapter 2

Emerald's POV

After sabihin sakin yun ng doctor, I felt numb. I-I'cant lose them. They are the only treasure that's left to me. I really can't. Ikamamatay ko rin.

Nandito ako ngayon sa private room ni dad sa hospital. Simula ng sinabi yun ng doctor, magiging malala lang daw ang kalagayan ni daddy kapag lumabas kami ng hospital. So the doctor advised us to stay in the hospital. Para mabigyan ng paunang lunas ang cancer ng daddy ko.

Si Mom? Ayun okay na siya, nagkamalay na. Nandun siya ngayon kay dad. Alam niya na rin yung kondisyon niya. She was also shocked. She even joked that, "soulmate" parin daw sila ni daddy because of their disease.

Nagpaalam akong lalabas ng hospital saglit. I need some air to breathe. Hindi madaling tanggapin para sa akin na parehas na may sakit ang pinakamamahal kong magulang. Lalo't walang wala kami ngayon, I really want to shout about this pain that strikes in my heart.

Right now, ang dami kong pinoproblema. Di ko na alam ang gagawin ko. Fucking shit naman kase eh! Bakit wala kong makuhang trabaho! Pano na ngayon ang pampagamot nila mommy and daddy? Di ko naman sila pwedeng pabayaan. Ayokong mawala sila, lalo pa ngayon na sila na lang ang natitira sa kin.

Tumingin ako sa katawan ko. Don't think of something. Naghahanap lang ako ng pwedeng maipang salba panandali sa gamot nila mommy.

What I have right now is my phone and my watch. Napag pasyahan ko na to, I'm going to sell my Iphone 11. Kahit magkano, basta may maipambili lang ako ng gamot nila dad.

I asked some people kung nasaan ang pinakamalapit na sanglaan. Habang naglalakad ako, hindi ko maiwasang hindi matuliro. Bakit dinadanas namin ito? Alam kong napakasama ng ugali ko dati. But, is it enough? Mababait ang mga magulang ko, bakit sila ang nagkakasakit? Bakit hindi nalang ako?!

Nandito na ko ngayon sa sanglaan. Kausap ko na yung kahera.

"How much is this? Iphone 11,brand new." Sabi ko sa kahera

Tumingin sa akin yung kahera at sinuri ako ng tingin. Tsk! I really hate when somebody give me that kind of look. Hindi ako mukhang masama para bigyan nila ng nagdududang tingin. Palamunin ko pa siya ng pera namin eh! Kung hindi lang kami naging instant pulubi.

"18 kyaw, Miss." Walang gana niyang sagot sa akin

Sinimangutan ko siya. Nakakainis talaga! Akala mo ang ganda eh mukha namang paa ko lang! Masuwerte pa siya na ihambing ko sa paa kong walang kalyo eh! Eh yung mukha naman niya puro kalyo at tigyawat!

"Can you raise it up? Too small." Pagrereklamo ko

Tumingin na naman siya sakin at saka binalandra ang nakakadiri niyang pagmumukha na nakasimangot. "Ang demanding mo naman Miss. Pero sige, mukhang kailangang-kailangan mo ng pera. Kawawa ka naman. 20 k. Last price." Nakangisi niyang sabi

Nagngingitngit ang kalooban ko pero pigil na pigil ako. Putang-i*a tong babaeng to! Ayaw ko sa lahat ng kinakaawaan! Pero dahil no choice ako at last price na daw, pagbibigyan ko nalang tong panget na to.

"Deal." Malamig kong sabi

I was about to give her my phone when somebody speak at my back.

"Tsk, talaga palang naghihirap kana Emerald? Gosh, pati pipitsuging phone naipagbibili mo na?!'

I turned my back and saw Diamond while holding her MK Bag. Naka suot siya ng damit from Channel, pants from Von Dutch and a pair of sandals from Charles and Keith. My cousin.