Never Again: The Ambiguous Ending (Tres Patroncitas #3)

CAPITULO 41

CLAZZO

"Ang tagal namin kayong hinintay!"

Masayang lumapit ang mga kaibigan ko, hindi ko maiwasang mahiya dahil alam kong hindi ako nakibalita sa kanila sa loob ng halos isang dekada.

Ang mga kaibigan ni Axel ay pare-parehong may tattoos na rin sa braso katulad ni Axel, malalaki ang katawan at intimidating pa rin ang mga itsura. Mas lalo lang nag mature ang kanilang mga mukha.

Ang mga kaibigan ko naman ay mas lalo ring nag mature, they got sexier and hotter, iba iba na rin ang hairstyle at may suot ng mga specs.

"Siya na ba si Kaede, bro?" Tanong ni Griffin nang nakangiti.

Alam na nila? "I will explain later," bulong sa'kin ni Axel, "Yes, bro. Meet my son."

Nakangiti namang lumapit ang mga anak nila, hindi ako pamilyar sa dalawang bata na marahil ay anak nila Ely dahil sa kulay ng mga mata.

Tinitigan ko naman si Ely na nakangiti rin, nagbago nga talaga ang mukha niya pero may iilan pa ring features ang natitira kaya kung kilala talaga si Ely ay hindi siya nalalayo sa itsura niya ngayon.

"Hi, I'm Giro!" Bati ng batang lalaki na kamukhang kamukha ni Yunix, brown ang mga mata at mukhang masiyahin din pero may pagka misteryo ang aura.

"I'm ate Quia, I'm the oldest." My mouth formed an 'o' when I didn't recognize Quia at all, she's now a grown up teenager! Her green eyes are perfectly suit with her face.

"Meanwhile, I'm Carlisle, Carl for short." Sambit ng batang lalaki na may black jet hair pero green ang eyes, magkasing tangkad lang sila ni Giro at tingin ko ay sila ang twins ni Ely.

"Hello, I'm Sage!" Pagpapakilala naman ng batang babae na kulay pula ang mga mata, dahil doon ay tila natakot si Kaede dahil napahakbang ito paatras nang makita si Sage, pero Sage seemed unbothered and kept her smile on.

"I'm Ashter, Ash for short, nice to meet you." Pagpapakilala naman ng batang lalaki na kulay apoy din ang mga mata, siya nga 'yung masa billboard the last time we visited manila!

Lumapit si Axel kay Kaede dahil tila umurong ang excitement nito at nabalot ng pagtataka at gulat ang kaniyang mukha dahil nakakunot pa ang noo, "It's okay, son. You're safe with us. Introduce yourself to them." Axel encouraged him.

Mukha pa ngang ayaw ni Kaede pero wala na siyang nagawa kundi magsalita at pagkatiwalaan ang sinabi ng daddy niya.

"Hello, e-everyone..." Lahat sila ay nagulat nang marinig ang boses at Aussie accent ni Kaede na katulad na katulad lang din ng kay Axel.

"I'm Kaede Saoirsè Caiolfhinn C. Copeland, I'm t-ten years old, and I just graduated from grade school. N-Nice to meet you all." Nauutal niya pang sabi pero hinawakan ko lang ang kaniyang kamay.

"Woah, are those eyes real?!" Sambit ni Giro sa anak ko habang tinitignan ang mga mata niya, dahil sa sinabi ni Giro ay napatingin din ang mga kapmibigan namin ni Axel kay Kaede para tignan ang mata niya at nagulat din sila sa nakita.

Tumango si Kaede, "Y-Yes, my eyes are real. It just has a different colors because I am born with heterochromia condition caused by too much melatonin, but this condition requires no treatment and cure so it is considered as normal." Kaede tried to smile.

"Wow..." Sabay sabay na reaction nila.

"H-How 'bout yours? Are those red eyes real?" Tanong naman ni Kaede kay Sage at Ash.

Masayang tumango ang dalawa, "Yes, we got these eyes from our mom, it's unbelievable, right?" They chuckled.

Inaya na kami nila Rhyle, hindi ko pa rin magawang magsalita dahil sa kahihiyan, pakiramdam ko ay ang laki ng kasalanan ko sa kanila dahil sa mahabang panahon na pagtatago.