EPILOGUE

315 9 1
                                    

SHORT EPILOGUE

Martin's POV.

(2 YEARS LATER)

I am here standing infront of her gravestone staring her beautiful name. It's been years and I can't move on. Still I can't accept the fact that I lost her. And I don't know if I can forgive him of what he did to her.

Dahan-dahan akong umupo habang kaharap ang kaniyang lapida. A tears flow down to my cheeks as I touch her name in her gravestone.

"I miss you, Wife."

"It's been 2 years since you got shot and d*ed. I-i can't accept that I lost you. I'm.... I'm really sorry... I'm really sorry if I didn't protect you that time. I'm sorry. I wish it was me. I wish I am the one who d*ed and not you. Why? Why God? Why did you take her away from us? I am not ready for your decision. Why did you suddenly take her life?"

I rub my face while the tears keeps on flowing down. It's really hurt. It's really hurt of losing a woman that I wanted to marry. She is the only woman that I love the most. She is the only woman that I wanted to be the mother of my kids.

"Dad?"

I slowly turn my face to the person who called me. It was our son. She is looking at me sadly. I smile at him and raise my hand to him as he take it.

Mas lalong lumakas ang agos ng aking luha nang niyakap niya ako. I can feel he is rubbing my back.

"Hush now Dad. It's been 2 years since we lost Mom. We can't do anything now Dad. God already take her life. All we can do now is to say goodbye to Mom. I know it's hard Dad, but we need to. God will take care of Mom. We need to be strong Dad, Mom won't be happy if she sees you like this. Mom always told me that whatever happens, we need to be fearless. We need to face the reality Dad. Mom always love us."

I slowly nod.

THIRD PERSON'S POV.

*FLASHBACK*

Nang makalabas na sila ng abandonadong building ay nakita nila ang mga kasamahan ni Robert na pinoposasan ng mga pulis. Marami-rami pa din kasi ang mga buhay pa at wala na silang magawa nang pulis na mismo ang dumakip sa kanila.

"Where's Hanzo?", Tanong ni Scarler kay Martin.

Tinuro naman ni Martin ang kinaroroonan nina Dominic kaya agad siyang nagtungo doon at sinalubong ng yakap ang kaniyang anak.

"Thank God.", Sambit niya habang nakayakap kay Hanzo.

"I'm fine Mommy. Daddy saved me.", Tugon ng bata kaya napangiti si Scarlet.

Hinarap niya si Martin na nakatingin din sa kaniya habang nakangiti.

"Thank you.", She mouthed.

Habang nag-uusap sila ay nakita sila ni Robert. Tila ay bumali na naman ang utak nito at naging d*monyo. Tiningnan niya ang bewang ng pulis kung saan nakalagay ang baril. Tiningnan niya muli ang gawi nina Scarlet at parang nag slow motion ang paligid nang hablutin niya ang baril ng pulis at sinipa kaya napatumba ito.

Agad siyang humarap sa gawi nina Scarler at tinotok ang baril kay Martin. Nakita iyon ni Scarler kaya naging alerto siya at mabilis na nagtungo sa likuran ni Martin.

*BANG BANG*

Tumigil ang mundo Martin nang marinig ang malakas na putok ng baril. Dahan-dahan siyang pumihit at saktong nasalo ang katawan ni Scarlet. Tila ay naging blangko ang utak ni Martin habang nakatingin kay Scarlet na may dalawang tama sa dibdib.

"Wife?", Mahinang tawag niya dito.

Dahan-dahan niyang hinawakan ang magkabila nitong pisnge at nilagay ang dalawang daliri sa leeg nito. Tila ay parang nabingi siya nang maramdaman nitong dahan-dahan na humina ang pulso nito. Namumuo ang kaniyang luha na tinignan ang mala-anghel nitong mukha.

Sinubukan niya pang yugyugin ito pero wala na. Nag-e-echo na sa kaniyang pandinig ang mga boses ng kaniyang mga kasama.

"Martin!"

"No! Am I dreaming?"

"Scarlet!"

"Mommy!!"

Sinubukan pa nilang dinala sa hospital ang katawan ni Scarlet at wala na talagang pag-asa na bumalik ang hininga nito. Tulalang-tulala si Martin at hindi na niya alam ang kaniyang gagawin. Parang hindi na niya alam kung ano na ang nangyayari sa kaniyang paligid.

*END OF FLASHBACK*

"Let's go Dad?"

Natauhan siya nang marinig ang sinabi ni Hanzo. Malungkot itong nakangiti at tinignan ang lapida ng kaniyang Ina. Dahan-dahan naman na tumayo si Martin at pinunasan ang kaniyang luha.

"Mom? This will be the last time. We love you Mom. Thank you for taking care of me and loving us. We will miss your presence Mom, I will not forget of what you said to me. Always be fearless."

"Wife. I love you. Thank you for everything and thank you for giving me a chance to meet my son. Thank you so much for the love you gave to me. I appreciate everything you did. I love you since we met. I love you for everything you have. Thank you, Wife. Thank you for the time, days, months, and years being with me. I will miss you. Don't worry, I will take care of our son. He will be a good boy just like you. Thank you, Wife. I love you."

Sabay silang tumingala sa kulay asul na kalangitan at napapikit siya nang umihip ang malamig na hangin na parang niyayakap sila. Napangiti siya at pumatak ang isang luha.

"Goodbye, Wife."




🌹🌹🌹🌹🌹THE END🌹🌹🌹🌹🌹

My Ex Is My BossWhere stories live. Discover now