Alfa türünün tükenme noktasına geldiği, üremenin durduğu kırsal topraklara şehirde yetiştirilmiş asker alfaların gönderilmesine karar verilir. Min Yoongi de bu grubun içindedir ve görevi öğretmenliğin yanı sıra tıpkı köye gönderilen diğer alfalar gi...
selam kafanız karışmasın diye hemen bir açıklama yapayım. Bu bölüm, önceki bölümün bittiği günün öncesinde taekook'un yakalanma süreci ile başlıyor. Ardından yoonmin kısmına geçiş yapıp önceki bölümde kaldığımız yerden devam ediyoruzzz.
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
Taehyung
Her şey normalmiş gibi davranmak zordu. Hayata kaldığım yerden devam etmek gözüme yavaştan imkansızmış gibi gelmeye başlıyordu.
Jungkook ise bu denklemde cesur olan kişiydi. Yoongi'nin ikazları onu biraz bile korkutmuşa benzemiyordu. Bu yüzden ona öfkelenmiştim ama bir yandan da arkamda onun gibi güçlü birinin oluşu içimi fena halde rahatlatmıştı.
Günler süren birlikteliğimiz sona erdiğinde kilisenin bitişiğindeki güvenli kulübesini terk etmeyi hiç istememiştim. Onun huzurlu sıcaklığını, kokusunu, ruh eşimi...
Deltamı.
Ama önümde devam etmem gereken bir hayat uzanıyorken aksini yapamazdım. Her zamankinden daha farklı davranırsak yakalanmamız işten bile olmazdı. Bu olasılık ruhuma hiç rahat vermiyordu. Ama Jungkook da vermiyordu. Ben hazırlanıp çıkmadan önce gitmeme engel olmaya çalışmıştı, saatlerce beni yanında kalmaya biraz daha sıcak yatağında güzel vakit geçirmemize ikna etmeye çalışmıştı, bu beni her ne kadar cezbetse de karşı koyabilmiştim. Bir deltaya karşı koyabiliyor olmak hiç şüphesiz gururumu okşasa da kurdumu kırmıştı çünkü tek istediği yüzyıllardır kavuşmayı beklediği ruh eşiyle vakit geçirmek, kokusuna sığınmaktı.
Kurtlarımız diğerlerinden farklıydı, tüm bu sistem saçmalığı, gizlenmeler, yasak sevişmeler onlar için bir şey ifade etmek bir yana dursun umursamıyorlardı bile. Yalnızca birbirleri vardı. Tıpkı tüm bu savaşlardan önceki barış içindeki dünyada olduğu gibi.
Yoongi'nin bizi ansızın basmasından birkaç saat sonra, akşam çökmek üzereyken eve döndüm. Fakat elbette büyükannemin öfkesini atlatmam kolay olmadı. Merkeze gidip olay çıkardığını ve hatta Yoongi'yi bize getiren kişinin de o olduğunu öğrendim. Dakikalar süren endişe ve öfke karışımı cümlelerine sessiz kalsam da annemin gürültüye uyanmasıyla sesimi yükselttim.
Onlara gerçeği borçlu değildim. Kimseye değildim.
Büyükannemin çıkışları son bulmazken, "yeter,"dedim sakince yanından geçip giderek. Gidip uzun bir banyo yaptıktan sonra saatlerce uyumak istiyordum. Neler olacağını düşünürsem kafayı yiyebilirdim çünkü.
"Bu kadar sorumsuz olmandan da aileyi toparlayan kişi olmaktan da usandım Taehyung!" dedi önüme geçerken. Bazı zamanlarda kırıcı olmayı başarıyordu. Onu tanımama rağmen hem de. Gözlüklerinin ardından sert bakışlarını yüzüme dikti. "Sen de tıpkı annene benzemeye başladın."
Bu son noktaydı. Bunun beni kıracağını bildiğinden beni annemle yaralamaya çalışmasından nefret ettim. Merdivenlerin başında bizi dalgın gözlerle izleyen anneme baktım. Neler olduğunu umursamadığına onu buraya getiren tek şeyin rahatsız edici gürültümüz olduğuna emindim.
