Alfa türünün tükenme noktasına geldiği, üremenin durduğu kırsal topraklara şehirde yetiştirilmiş asker alfaların gönderilmesine karar verilir. Min Yoongi de bu grubun içindedir ve görevi öğretmenliğin yanı sıra tıpkı köye gönderilen diğer alfalar gi...
selamlar. iki hafta ara vermek durumunda kaldım diğer hikayemi finallediğim için ona yoğunlaştım ama sonunda buradayız! ilerleyen bölümlerde de bu bölümde olduğu gibi bol bol yoonmin göreceğiz, taekooktan sıkılanlarınız var biliyorum 😇
-
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🩺🛏
Onca sorunun ve işin arasında baş ajumma tarafından çağırılan Yoongi'nin davete icabet etmekten başka çaresi kalmamıştı. Bu kadar acil çağırılmasının nedenini bilmediğini söylese yalan söylemiş olurdu. Şehirden onlarla birlikte köye gelen Omega Eunche diğerlerinden farklıydı.
Yoongi evin önüne park ettiği arabadan inmeden hemen önce parmağındaki gümüş yüzüğe baktı, son derece gösterişsiz ve sadeydi ama onun için çok büyük bir anlam ifade ediyordu.
Yüzük.
Omegasını işaretlemesiyle başlayan olaylar zinciri yüzüğü parmaklarına geçirmeleriyle noktalanıyordu. Nişanlanmışlardı artık. Jimin bugün onunla birlikte karakola gittiğinde kokusunu etrafa yaymış, alfalar uyarılmış ve insanlar da haliyle şaşırmıştı. İnsanlar, Yoongi'nin anlamalarını hedeflediği şeyi anlamışlardı.
Bir nevi gövde gösterisi yaptırmıştı omegasına. Onu elinden tutup yabancı alfaların arasına, o karakola sokarken yaptığı tam olarak buydu.
Jimin benim omegam, yalnız benim. Ben de onun biricik alfası. Sistemi böyle karşıma alıyorum.
Ve bu davranışın sonuçları olacaktı elbette. Özgür olmadıkları aklından bir an bile çıkmayan bir lanetti. Öyle sansalar da bu köydeki hiçbir aday ve alfa özgür değildi. Bu asi davranışın sonuçlarına katlanmak da Yoongi'nin göreviydi. Bunun için hazırdı. Artık ne olacaksa olsun istiyordu, ikilemde kalmaya da birilerinin dizginlerini sıkıca tutmasına da katlanamıyordu. Dizginlerinden sıyrılmak ve özgürleşmek istiyordu.
Hayatının hiçbir kısmında özgür olmadığını hatırladı, artık bunu hak ettiğini düşünüyordu. 26 yıl, esarette yaşamak için bir hayli uzun bir süreydi.
Jimin ile geçirecekleri huzurlu bir geleceğin hayali içine su serpti. Bahar yaklaşıyordu. Yakında bir de yavruları olurdu. Kırlarda dolaşır, gün boyu haylazlık eder ve sevimli omegasının dizlerine yatarak kokusunu içine çekerdi. Hayattan istediği bir şey yoktu başka. Sadece Jimin onun için yeterince imkansızdı bir hayaldi zaten.
Arabadan aşağı indi ve karda yankılanan tok adımlarla holden içeri girdi. Beyaz boyalı evin çatılarından sarkan buz sarkıtları oldukça göz korkutucuydu. Hava da en az iki aydır olduğu gibi soğuktu. Sonunda evin içine girdiğinde onu tıpkı birkaç hafta önce olduğu gibi Jyun karşılamadı. Bu kez yalnızca en zor rakibi karşısındaydı. Yoongi şaşırdığını söylemek istese de şaşırmadı.
