Alfa türünün tükenme noktasına geldiği, üremenin durduğu kırsal topraklara şehirde yetiştirilmiş asker alfaların gönderilmesine karar verilir. Min Yoongi de bu grubun içindedir ve görevi öğretmenliğin yanı sıra tıpkı köye gönderilen diğer alfalar gi...
2024'ün ilk bölümü geldi! Hepinize mutlu yıllar dileyeyim bu vesileyle🦋
beni en çok yoran defalarca kez sildiğim bölümlerdendi. Lütfen siz de sadece okuyup geçmeyin, kendinizi oy ve yorumlarla belli edin ki yazarınız da mutlu olsun, bu sıralar mutluluğa çok ihtiyacım var. 👉🏻🥺👈🏻
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🍄
Yoongi ve Jimin restorandan yüklü bir bahşiş bırakarak ayrıldıklarında saat gece yarısını biraz geçmişti. Yoongi içtiği şarap yüzünden hafiften çakırkeyifti, üstelik çok da mutlu ve geleceğe dair umut doluydu. Bunların tümü Jimin'in etkisiydi. Varlığı ona anlam katıyordu.
Minik omegası elini sıkı sıkı tutmuş ve ona iyice sokulmuştu. Onun için yorucu bir gün olmuştu, fena halde uykusunun geldiğini düşünüyordu. Bu yüzden artık eve gitme vaktinin geldiğine karar vermişti. Yoongi birkaç hızlı arama yaparak onları eve götürecek arabayı ayarlarken Jimin de etrafta olup bitenleri iri ve şaşkın gözlerle izledi. Her şeyi merak ediyordu, bir çocuk gibi meraklıydı ve öyle tatlıydı ki alfanın kalbi buna daha ne kadar dayanabilirdi bilmiyordu.
Telefonu kapatıp ceketinin iç cebine yerleştirdiğinde Jimin az önce oturduğu banktan kalkarak yanına geldi, bir yandan da karnını tutuyordu. Sanki tutmazsa bebeği düşecekti. "Gidiyor muyuz?"
"Beş dakika sonra," diyerek sırtını sıvazladı.
Jimin yerdeki kırmızı halıya baktı. "Yere neden kırmızı halı sermişler?"
"Bilmem. Sen geliyorsun diyedir belki."
Kaşlarını çattı, her dediğini ciddiye alıyordu. Askerleri bile onu bu kadar ciddiye almazdı. Sırıttı. "Uykun geldi mi?
"Geldi. Ama evini çok merak ediyorum. Uyursam bile beni uyandır." İç çekerek kollarını kendine sardıktan sonra başını gökyüzüne doğru kaldırdı. "Burada yıldızlar zar zor görünüyor. Ay ışığı bile yok. Şehirlerde neden bu kadar az yıldız var acaba?"diye sordu düşünceli düşünceli. Gözlerini kısmıştı. Yoongi eğilip yanağından bir öpücük çalıverdi. "Buna hava kirliliği diyoruz."
"Ne? Hava kirlenir mi hiç! Beni kandırma." Kıkırdadı Jimin.
"Kirleniyormuş yemin ederim ki... Görüyorsun ya şehirler hiç yaşanacak yerler değil."
"Ama geceleri yıldızları göremeyeceksem ne anlamı kalır?"O sırada yoldan gürültücü bir grup geçti. Birbirleriyle atışıp küfürleşen alfalardı bunlar. Jimin ürktü onlardan biriyle kazara göz göze gelince. Bu yüzden de Yoongi'nin arkasına saklanmakta buldu çareyi. Çok korkutucu görünmüşlerdi gözüne. Her yerleri dövmelerle kaplıydı, iri yarı ve korkunçtular. En güzel alfa onun alfasıydı şüphesiz.
Yoongi ürktüğünü hissedince elini tutup ona döndü. "Sana içerde beklemeni söylemiştim. Rahatsız olduysan içeri dönelim."
"Yo, hiç de bile. Rahatsız olmadım ki. Sadece bu kadar alfayı bir arada görmeye alışkın değilim."
