Alfa türünün tükenme noktasına geldiği, üremenin durduğu kırsal topraklara şehirde yetiştirilmiş asker alfaların gönderilmesine karar verilir. Min Yoongi de bu grubun içindedir ve görevi öğretmenliğin yanı sıra tıpkı köye gönderilen diğer alfalar gi...
merhabalar ve şimdiden iyi yıllarrr 🎄🎄🎄final haftam bitmek bilmiyor, ilk aramda bu bölümü yazdım, fice gösterdiğiniz ilgi için bir teşekkür olsun size benden🤍
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🍃
Sonuçlarımın çıkacağı güne kadar zavallı yüreğim hep ağzımda attı sanki. Ne yaparsam yapayım kendimi olacakları düşünmekten alıkoyamıyordum. Zihnim türlü felaket senaryoları kurarken bir yandan da mutlu olacağım günlerin hayali rüyalarımı dolduruyordu.
Zaten çok mutluydum, alfasız veya yavrusuzken de. Üstelik bunun sonsuza kadar sürmesinden de şikayetçi olmazdım.
Aslında...tamam, bu pek doğru sayılmazdı. Elbette alfaları görmeyi ben de az diğerleri kadar istiyordum. Onlarla teker teker sohbet etmek, onları yavaşça tanımak ve onlar bizim yardımımızla köyümüzü eski haline getirirken tüm bunlara yakından şahit olmak. Cidden tüm bunlar güzel olabilirdi. Eğer ben meselenin tam ortasında durmuyor olsaydım.
Eğer aday olmayı bile başaramazsam en baştan elenmiş olacaktım, bu da beklentileri karşılayamadığım için beni büyük bir hüzne sürüklerdi ve biliyorsunuz işte, omegalar benimle daha fazla alay ederlerdi. Son zamanlarda bunu o kadar çok düşünmüştüm ki beyin gücümle kendimi hasta ettiğimden emin oldum. Sonra ablama bunu anlattım, beni her zaman yaptığı gibi sakinleştirerek içimi rahatlattı, ona sahip olmasam kafayı yerdim sanırım.
Diyelim ki aday oldum ve bir alfa seçtim, bunun doğru alfa olduğunu nasıl anlayacaktım? Ya da seçtiğim alfa beni seçecek miydi? O kadar fazla belirsizlik vardı ki düşünmemek için kendimi deli gibi işe veriyor gece çökünce kendimi yatağa atar atmaz anında uykuya dalıyordum. Son beş günde tek yaptığım buydu.
Bu şüphelerimi, canı sıkılan koyunları otlatmak için ormanın arkasındaki çayıra götürdüğümde bana eşlik etmek isteyen Taehyung'a açtım, o bu konularda daha doğru düşünebilirdi. Kuzular annelerini iştahla emerlerken oturduğum yerden onları izliyordum, havada hafif bir meltem esiyor, ince gömleğimin boşluklarından içime içime sızıyordu.
Taehyung, "Ben buna kader derdim,"diye cevap verdi uzun uzun düşündükten sonra. "Ya da karma. İkisinden biri kesinlikle."
"Hmm," dedim. "Biraz daha açabilir misin?"
"Şöyle ki benim düşünceme göre yalnızca iyi omegalar iyi alfalara sahip olabilir."
Bu düşüncesi beni fena endişelendirdi. "Ben iyi bir omega mıyım? Yoksa değil miyim...sanırım değilim. Ne yapmam gerek, daha fazla dini kitap mı okumalıyım? Ama ben yüce alfanın kurallarından oluşan kutsal kitabı bile okumadım..."
Taehyung telaşıma komikmiş gibi kıkırdayınca sustum. "Dinle. Biri, dinine çok bağlı diye iyi sayılmaz, önce bunu aklına sok."
"Peki," başımı hızlı hızlı salladım. "Soktum bile."
