თავი 6.

35 8 9
                                    

ფიქრებში ვიყავი გართული, როდესაც დედაჩემის ხელი ვიგრძენი მხარზე. მისკენ გავიხედე, ის ისეთი ლამაზი და საყვარელი იყო, რომ თავს ძლივს ვიკავებდი არ მეკოცნა. მან ხელები მხარზე დამადო და სახე მომიახლოვა, გამიღიმა და ისევ უკან გაიწია. მე კი თავი ვეღარ შევიკავე, მისკენ მივბრუნდი, სახე მივუახლოვე და მის ტუჩებს ნაზად ვაკოცე. ისიც ამყვა. ეს ყველაფერი კი, სულ 10 წუთს გაგრძელდა.

- მაპატიე დედა, ეს არუნდა მექნა.
- ბოდიშს ნუ იხდი.
მე..მე..მე.. მე ეს მომეწონა...
- რაა, მართლაა??
- კი, ძალიან მომეწონა და კიდევ ერთხელ ვისურვებდი.

იუნას პოვ:
დავინახე დენისი შიგადაშიგ ჩემსკენ როგორ იხედებოდა, მე კი ყურადღებას არ ვაქცევდი და ვატარებდი. ბოლოს უკვე დამაინტერესა თუ რატომ მიყურებდა ასე, მივიხედე მისკენ და ვკითხე. მისგან კი, საპასუხოდ მივიღე უარყოფითი პასუხი. რამდენიმე წამის შემდეგ, როცა მისი ხელები ჩემს სახეზე ვიგრძენი, როცა მის სახეს ახლოდან ვუყურებდი და მის სუნთქვას ვგრძნობდი, გული ამიჩქარდა. ასე მეგონა, რომ ცოტაც და ამომივარდებოდა. უეცრად კი, დენისის ტუჩები ჩემს ტუჩებზე ვიგრძენი. როგორი ტკბილიააა... მას კოცნაში ავყევი, არვიცი რატომ გავაკეთე ეს, ალბათ იმიტომ, რომ მინდოდა. მისი ტუჩები ისეთი ნაზია, რომ მადნობს. როგორც კი კოცნას მოვრჩით, ლოყები გამიწითლდა, მე კი შემრცხვა და სახეზე ხელები ავიფარე.
~პოვის დასასრული.~

- მეხუმრები? თუ სერიოზულად იძახი მაგას.
- სერიოზულად ვამბობ!
- კარგი.

დენისი იუნასკენ მიიწია და მის ტუჩებს დაეწაფა. აუღელვებლად კოცნიდა მას და სამყარო მისი ეგონა. ახლა არაფერი აინტერესებდა, გარდა იუნას ტუჩებისა. ძლივს გაბედა ის ექნა, რაც ამდენი ხანი უნდოდა. ახლა კი, ამას ვერავინ გააწყვეტინებს.

ისევ იუნას პოვ: ღმერთო ჩემო, რა ჯანდაბას ვაკეთებ. რატომ ვთქვი კიდევ ერთხელ მინდა თქო, რატომ არ ვეწინააღმდეგები მას, რატომ მომწონს მისი კოცნა. ნუთუ, მე ის შემიყვარდა? არა, ეს არასწორია! ასე არუნდა ხდებოდეს. ხალხი რას იფიქრებს? მაგრამ, იუნა, როდის აქეთ გაღელვებს ხალხის აზრი? ჯანდაბა...

ისევ 10წუთი გაგრძელდა ეს ყველაფერი. ორივეს დაწითლებული ტუჩები ჰქონდათ. როგორც კი მორჩნენ, ისევ ფილმს მიუბრუდნენ. ცოტახანი სიჩუმე იყო, მაგრამ ეს სიჩუმე, კარებზე ბრახუნმა დაარღვია...

- ამდროს ვინ უნდა იყოს?(ვთქვი მე)
- არვიცი
- წავალ და ვნახავ.

კარები გავაღე და უცნობი მამაკაცი დამხვდა.

____________________
ეს ცოტა პატარა თავი გამომივიდა და მომიტევეთ. შემდეგი უფრო დიდი იქნება❤️








𝐹𝑜𝑟𝑏𝑖𝑑𝑑𝑒𝑛 Where stories live. Discover now