Maluha luha kong pinagmamasdan ang malaking picture frame sa harap ko..
"I love you so much Hue.." bulong ko habang naka kapit sa dibdib ko.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Alara." As he cleared his throat.
Agad kong napa pihit to face him.
"Kanina kapa ba?" malamig na tono niya.
Umiling lang ako at pilit na ngumiti.
"Doon nalang tayo sa garden mag usap.." mabilis niya akong tinalikuran at nanguna sa pag labas.
Why are you doing this Hue? Why are you hurting me like this?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Sana paniwalaan mo ako Hue.." i pleaded. "I hope you'll believe me when I say hindi totoo ang nakuha kong DNA test."
"Anak mo si Zayden, alam kong alam mo yun.." dagdag ko. "Di ko alam kung sino ang nagpadala sa'yo ng DNA na yun.. pero hindi yun totoo."
He did not respond, nakatingin lang sa malayo.
"Love.." pagtawag ko. "Mag salita ma naman oh.. please tell me what's kn your mind.."
"You wanna know the truth?" Biglang tanong niya. "I don't know if I could trust you."
"Now, it's my turn to ask you.." sambit niya pa. "Hanggang kailan mo plano itago sa akin ang nangyari that night at the club? I need an answer."
Gusto kong manghina. Ilang beses na ako nagpaliwanag yet, I am still asked with the same questions over and over again.
"Ang sakit Hue.." my voice was shaking. "All this time you didn't trust me."
"I had every reason to have my doubts on you Alara." Mariin niyang sabi. "You saw how things turned out."
"Love ilang beses ko bang sasabihin sa'yo na walang nangyari sa amin.." napataas na ako ng boses. "Ilang beses ko bang uulitin na walang nangyari sa amin ng gabing yun.."
"Oh eh ba't ang defensive mo?" Pinantayan niya na din ang taas ng tono ng pananalita ko.
"Eh kasi hindi ka naniniwala sa akin." I frustratingly said. "Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong gawin. Gulong gulo na ako. Hirap na hirap na ako." Mariin kong sabi. "Ang sakit sakit na. Ano pa bang gusto mong mangyari?"
"Ilang gabi nang umiiyak si Zayden.." paos kong sambit.
"Pero hindi ko siya anak diba?!" Sigaw niya. "I have been taking care of you and your ex's child!" Padabog siyang tumayo. "You can't blame me if I'm acting this way!"
He walked on the edge of the gazebo at muling tumanaw sa malayo. Agad akong sumunod sakanya.
"Nagsasabi ako ng totoo Hue.." mahinahon kong sabi. "I hope mayroon parte diyan sa puso mo na naniniwala pa sa akin.."
"Alam mong di ko kayang magsinungaling sa'yo.." Dagdag ko pa.
"I don't know Alara.." as he slowly faced me.
"Please believe me.. dahil nangako tayo sa isa't isa na magiging honest tayo.. walang taguan, walang sikreto diba?"
"Pero heto tayo.." natigilan siya. "Sikreto." He sighed. "Sekretong pinilit mong itago sa akin ng matagal na panahon ang sumira sa atin."
"You know these secrets are slowly killing us." Mariin niya pang sabi. "These secrets are slowly killing you and me."
I tried to reach for his hand pero iniwas niya eto. Umiling siya at muling tinalikuran ako.
"We should quit this." Malamig na sambit niya.
Parang nararamdaman kong isa isang gumuguho ang mundo ko.
"Di ko sinusukuan ang taong mahal ko." I tried hard not to crack my voice up.
"We can't even be completely honest to each other!"
Di ko na napigilang umiyak. "Ayaw mo na ba?"
I held his hand and gently rubbed both my thumbs on it.
"Di mo na ba ako mahal?" Umiiyak kong sabi. "Sabihin mo.." pagmamakaawa ko.
"Tapos na ba tayo?" Words that made my heart hurt so bad. "Hindi mo na ba ako mahal?" Paguulit ko.
"Kase ako mahal na mahal kita..." as I looked straight at him.
Marahang binawi niya ang kamay sa akin at muling tumalikod.
Parang sinasaksak ako sa puso ng maraming beses..
"Love.. without trust.." pagpipigil niya sa luha. " is.. is not love."
Di ko na alam.. nasasaktan ako.. ng sobra sobra.
"I love you.." sambit ko habang umiiyak. "I love you even if you don't trust me.. even if what you're doing hurts me... even if you don't love me, i love you... so much love.." humahagulhol kong nasabi.
Halos naghahabol na ako ng hininga sa sobrang bigat at sakit na nararamdaman ko.
Nanghihina kong tinignan ang daliri ko kung nasaan ang wedding ring ko.
Muli ko siyang sinulyapan, but didn't even bother looking at me.
Eto na ngayon si Heuy, kung dati di niya ako kayang tiisin.. now, he can. He can already stand the idea of me and him being over.
Maharan kong hinubad ang singsing sa kamay ko at nanghihinayang na tinignan eto.
Pag tumagal pa ako dito, baka di ko na kayanin at tuluyan nang maubusan ng hininga sa kakaiyak.
I placed the ring on top of the table and slowly grabbed my bag.
Habang naglalakad ako palayo mas nararamdaman ko ang pag bigay ng buong katawan ko. Nanghihina ang tuhod ko, di ko alam kung kaya ko pa bang maglakad palabas dito.
I looked back at him one last time,
Isang lingon mo lang Hue..
I can forget everything you said today..
Kaya kong tiisin ang sakit na pinadama mo sa akin ngayon..
