"I told you, I am never coming back." Sandrine pushed me on the side of the hallway.
"Wait.." i grabbed her arm breathing heavily. "Can you at least give me five minutes?" pleading.
"Can't you see?" Sinenyas niya ang entrada ng condo. "My boyfriend is waiting for me." Umigting ang panga niya and intensely looked at me.
Napa luwag ako ng kapit sakanya, nanghihina, nawawalan ng pag-asa. "Now? Can I go?" naagaw na niya pabalik ang kamay.
"Seriously Hue.. you need to move on." She calmed down. "It's been a year. Everyone is moving forward except you." She looked at me a few seconds more bago tuluyan akong talikuran.
She carried the remaining things she had in my condo. I watched her walk away from me. Kada yapak niya ay siyang unti unti pag gunaw din ng mundo ko.
Every part of me wanted to chase her. I wanted to just pull her and freeze time so I could hug her for one last time.
Marahan akong pumihit patalikod, balisa, di malaman kung ano ang gagawin. I just unconsciously walked myself papasok ng elevator.
Nanghihina kong pinindot ang button ng floor ko and just looked down.
Just when the door was about to close a hand just instantly slipped to stop it from closing.
Sandaling sinulyapan ko lang ang pumasok at nagbaba ulit ng tingin bago umatras sa bandang likod.
Sa sobrang tahimik, halos ang tunog lang ng elevator ang tanging maririnig. Para sa akin nakakarindi.
Inip na inip akong naghihintay makalabas, tila bumagal kumpara kanina ang andar neto.
Napasandal nalang ako at tumingala habang sunod sunod na bumubuntong hininga.
Bigla ako napahawak sa railings nung gumaralgal ang tunog neto at biglang napatay lahat ng ilaw.
"Ahhhhh!!!" Inis na sumigaw ang kasabay ko. "Tangina talaga!!!" sigaw pa neto.
Gulat akong napatingin sakanya as she vents out her frustrations.
Hinablot niya ang cellphone mula sa bulsa niya at pinindot pindot eto habang tinataas sa ere.
"Ahhhh!!! Ngayon pa talaga ako dinapuan ng kamalasan!" inis niya muling sigaw.
Padabog siyang umupo sa sahig at pumadyak padyak pa.
Muli akong nagulat nung tinapunan niya ako ng masamang tingin.
"W-what?" Kabado kong natanong.
"Anong what?" Tumaas ang kilay niya. "You're the one looking at me kanina pa. I should be asking you that question."
"S-sorry.." utal kong nasabi. "Nagulat lang ako sa'yo." Nagiwas nalang ako ng tingin at nahihiyang umupo na din sa sahig.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
