The things I never said // Michael Clifford

Koperta trzynasta.

Kiedy znalazła się w domu, od razu powędrowała do swojego pokoju i ukucnęła, by zajrzeć pod łóżko.

Była tam, leżała na zimnych panelach, samotna.

Nienawiść.

Nienawidzę siebie, Grace.

Codziennie przeklinam się za każdą łzę, którą uroniłaś. Za każde smutne spojrzenie skierowane w moją stronę. Za każde rozczarowanie, którego byłem powodem.

Za każdy krzywdę, którą Ci wyrządziłem.

Nienawidzę siebie za trzymanie innej dłoni niż Twoja.

Nienawidzę siebie za całowanie ust nienależących do Ciebie.

Nienawidzę siebie za szeptanie czułych słówek do innych dziewczyn.

Nienawidzę siebie za to, że zgodziłem się na to wszystko.

Nienawidzę Luke’a.

Nienawidzę swojej słabości.

Nienawidzę tego, że muszę zniknąć.

Nienawidzę swojej naiwności.

Spodziewałem się, że będę mógł do Ciebie wrócić po tym wszystkim, ale zostałem oszukany.

Nienawidzę Luke’a po raz drugi.

Nienawidzę zdania, które wszystko zniszczyło.

„Jeśli się w niej zakochasz, będziesz musiał zniknąć.”

Nienawidzę siebie za to, że temu uległem.

Nienawidzę swojego pieprzonego honoru.

Nienawidzę siebie.

Nienawidzę kilometrów, które nas dzielą.

Nienawidzę faktu, że nie mogę spojrzeć w Twoje piękne oczy.

Nienawidzę…

Kiedy to czytasz, jestem pewnie już gdzieś nad oceanem i wyglądam przez okno samolotu myśląc o Tobie.

 

Została ostatnia koperta, którą znajdziesz pod poduszką leżącą na fotelu w rogu pokoju.

 

Nienawidziła siebie za to, że nie potrafiła go przy sobie zatrzymać. Dalej czuła się niepowtarzalnie zraniona, ale Michael był jak lekarstwo. Gorzkie, lecz skuteczne.

Podeszła do fotela i wyjęła ostatnią już kopertę, po czym wygodnie się w nim usadowiła.

___

Hej, hej, przedostatnia koperta... Wiem, na jakie zakończenie czekcie, ale czy się doczekacie, dowiecie się jutro, bo planuję dodać ostatnią kopertę. Jeju, nie wierzę, że to już praktycznie koniec. Konic dodawania kopert, jeju. 

Lots of love xx