Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Fazla kişiseldi, bir şeylerin karşılığıymış gibi... ve fazla kalıcı, birbirimizin ne olduğumuzu ve olmadığımızı sürekli hatırlatacak kadar kalıcı."
Önümüzde geçirdiğimiz bir dolu koca haftanın benim için önemi kelimelere sığdıramayacağım kadar fazlaydı. Jimin'i daha önce hiç bu kadar... Vahşi mi demeliydim aşırı aktif mi demeliydim bilmiyorum ama gerçekten normale dönmüş gibiydik. En azından birbirimizi sevme bakımından çünkü sevişmelerimiz tüketme odaklı değildi. Daha çok hissettmeye dayalıydı. Çiçeklerimizin neredeyse eskisi kadar renklenmesi daha çok onu hayata döndüren bir şeydi çünkü Jimin'in içinde sakladığı tüm benliği artık bana karşı çok açıktı. Bir nevi eski hali gibiydi. Kokusunu saymıyorum çünkü beni gerçekten delirtiyordu, hele bir de beni mühürlemesinden sonra o koku asla ama asla gitmez olmuştu burnumdan.
Jimin'in belinden tutup kucağımdan hafifçe kaydırdığımda sızlanarak bana yeniden sürtünmeye, dudaklarımı daha şiddetle öpmeye başlamıştı. Bilmem kaç dakikadır öpüşüyorduk, beni kıyafetlerimiz üzerimizdeyken de boşaltabileceğini tüm şiddetiyle anladığımda çok geçti.
Bir elimle sardım belini diğeriyle de siyah saçlarının arasına geçirerek bizi ayırdım "Nefes almama izin ver Jimin-ah." dedim ama huysuzca dudaklarımı geri almak yerine bu sefer boynumdaki çiçeklere kapandı. Pekala, onu anlayabiliyordum, uzun süredir kurdu ortalıkta yoktu ve cinsel açıdan tamamen pasifti bir hafta öncesine kadar. Böyle bir patlama yaşaması oldukça normaldi, doktor da aynı fikirdeydi. Utangaçlığıysa yerini edepsiz bir tatlılığa bırakmıştı. Bir kurt için kurt ruhumuz çok önemliydi, eğer o olmazsa kaybolmuş olurduk ve o uzun süredir kaybolmuştu. Yani fiziksel bir sorunu yoktu hiçbir zaman, sadece kurdunun olmayışının bedenine etkileri vardı ve artık kurdunun geri gelmiş olması bir yana beni mühürlediği için de benim kurdumdan da güç alıyordu. Enerjisi buradan geliyordu. Bundan asla şikayet ediyor değildim, son bir hafta içinde gerçekten sevişmediğimiz tüm o zamanları telafi etmiştik. Duşta, salonda, aynalı komodinin üzerinde ve tanrım, mutfaktaki adanın üzerinde defalarca... Hiçbir sorun yoktu fakat onun kurdunda hissettiğim bir yanlışlık vardı benimkine dokunan. Ötelediği çok belliydi ve çaktırmamaya çalışıyordu. Önemli bir şey olmadığını bilsem bile yine de oradaydı ya, korkutuyordu çok fazla.
Çiçeklerime attığı dil darbesiyle inleyip onu kendime bastırdığımda buna bir dur demenin zamanının geldiğini anlamıştım. Bitmek bilmeyen enerjisini anlıyordum ama hayatımıza sadece sevişerek devam edemezdik. Ve her şeyden ayrı olarak bir şeylerin bu şekilde yanlış olabileceği düşüncesi oralarda bir yerlerdeyken buna devam edemezdim.
Onunla yerlerimizi değiştirip üzerine çıktığım ilk anda bacaklarını belime dolamış beni kendime bastırmıştı. Yine zar zor uzaklaştırdım kendimi ondan ve nefes nefese aralık dudaklarına bakınmadan gözlerine odaklandım "Dur artık."
