KATANA (SEASON1)

Chapter 10

نفس رو کلافه به بیرون فرستاد و  شیشه کوچک ضدعفونی کننده رو برداشت،پنبه رو اغشته به اون کرد و روی زخم کشید.  

چان تیغ جراحی رو از داخل  سی نی فلزی کنار دستش برداشت و آهسته زخم گلوله رو شکاف داد .

به ثانیه نکشید که فریاد بلند بک تمام اتاق رو پر کرد چاق و پوست و گوشت رو میبرید و جلو میرف ت .

بک از شدت درد زیاد هو شیاری اش رو تا حدودی به دست آورده بود،با نگاهی ملتمسانه به چان و دکتر نگاه میکرد،سعی میکرد حرکتی بکنه،فرار کنه،دور بشه ازاین همه درد و رنج،بدن همراهی نمیکرد.  

بعد از پاره شدن پوست و گوشت قسمت دردناک تری هم وجود داشت،انبر باریکی که به داخل بدن میرفت و گلوله رو جستجو میکرد.  

دکتر پارچه ای ضخیم توی دهن بک گذاشت .

چان همچنان به آرومی زخم هارو باز میکرد و گلوله هارو بیرون میکشید.  

برای مردم عادی ش نیدن موسیقی،صدای آب،آواز خواندن پرنده ها دلنشین و گوشنواز به نظر میر سید ولی برای چان اینطور نبود؛در این لحظه هیچ چیز بهتر از ش نیدن فریاد دردناک و التماس بک نبود .

روحش رو نواز میکرد این صداهای گوشخراش .

با دراومدن آخرین گلوله از بی ن بافت های عضلات بازو،نگاهی به صورت بک انداخت،از حال رفته بود و لی همچنان نفس میکشید.  

لبخندی رضایت بخش زد،این حیوون از همه نظر باب میل چان بود .

چاقو رو به داخل  سی نی پرتاب کرد و با پشت دست عرق روی پیشونی رو پاک کرد .

-بقیه اش با خودت .

روپوش رو دراورد واز اتاق ب یرون رفت .

دکتر بالای سر بک ایستاده بود و به زخم های عمیق و بزرگ که روی تنش خودنمایی میکردن نگاه میکرد.  

_مرتکیه عوضی، جوری گوشت تنش رو جر داده که انگار میخواد با برنج و کیمچ ی برای ناهارش بخوره .

تا شب طول میکشه بخیه زدن این زخما .

قبل از شروع کارش به صورت بک نگاه کرد .

_سگ جون بودن همیشه هم خوب نیست،باید زمانی که فرصتش رو داشتی میمردی.  

خون روی زخم ها رو آهسته پاک کرد و مشغول بخیه زدنشون شد .

  

به نقطه نا معلومی از سقف زل زده،پلک نمیزد.

برای نفس کشیدن تقلا نمیکرد.

توی اتاق تنها بود،شاید میشد از فرصت استفاده کرد و ازین جهنم خلاص شد.

اینبار بدون ریختن اشک، عمیق گریست.

آدم تسلیم شدن نبود،مرد جنگی بود،روز های سخت رو با قدرت پشت سر میزاشت و به جلو حرکت میکرد اما،الان تسلیم شده،توان ادامه جنگیدن رو نداشت.