The Obscure Secrets (Kim sisters, series #1)

Chapter 29: NICOLE KIM

Nicole POV

“Hello?” sagot ko sa tawag nang saktong matapos na ako sa pagligo. Someone called me few days ago, and it surprised me knowing it was Maliah who called me. Siya yung trumaydor sa amin, pero siya pa din ang nagsabi sakin kung nasaan ang PINSAN ko.

“Nicole..” napaangat ako nang tingin dahil sa boses na narinig ko sa kabilang linya.

“Can we meet?” sunod niyang paanas na tanong nang hindi ako makasagot. Natahimik tuloy ang loob ng kwarto ko. Wala si ate, malamang nasa bahay na naman siya ng kaibigan niyang si ate Ingrid. Palibhasa kailan nga lang naman kasi nung nagbreak sila ng nobyo niya. Hindi ko alam kung anong nangyayari dun.

“I think there’s no reason now to meet each other.”

“Just… this time…” ramdam ko sa tinig niya ang pakikiusap. Unti unti tuloy akong nanghina. Sa tagal kitang hinintay Mico, ngayon ka lang tumawag.

“Nandito ako sa dating meet-up place natin, wether you’ll come or not, maghihintay pa rin ako.” yun lang ang huli kong narinig na sinabi niya bago namatay ang tawag.

Napatitig ako sa pader ng aking kwarto, madaming tanong ang lumaganap sa utak ko pero kahit ni isa sa mga yon ay wala akong makalap na sagot.

Mico Rodriguez.

I know some of my friends really believes that Mico is my first boyfriend.

But the truth is, he’s not.

He’s not my FIRST

Flasback

Grade 9, napadpad ako sa bansang China nang wala sa oras.

Nanirahan ako sa China kasama si tita, kapatid ni mama.

Duon narin ako pinag-aral ni tita, actually ayaw talaga pumayag nila mama at papa non, kasi wala kaming sapat na budget para mapag-aral ako sa China. Pero inako lang ni tita ang lahat, siya ang gumastos sa lahat.

Pinag-aral niya ako sa isa sa mga pinakasikat na University ng Beijing, ang Voltaire Academy. Mataas ang tuition fee, madami laging hihingiin na kailangan, laging tambak ang gawain, laging madami ang binibigay na projects. At advance ang topic duon.

Ang unang pagkaayaw kong mag-aral sa Unibersidad na iyon ay nagbago.

Nang makita’t makilala ko siya.

“Ouch!”
“Fuck!”

Halos sabay pa kami ng nakabungguan kong magsalita. Sobrang busy kasi ako sa paglalagay isa isa ng mga hawak kong libro sa bag ko kaya hindi ko na natignan ang daan, nabunggo ako sa isang lalaki. Nakilatis ko kaagad ang kasarian nito dahil sa kanyang boses na narinig ko nang magsalita siya.

“Sorry miss.” dinig ko pa ulit na usal niya at isa isang pinulot ang mga librong nahulog ko. Saka iyon binigay sakin. Nag-bow naman ako kasabay ng pagsabi ng pasasalamat, nag-angat din kaagad ako ng tingin matapos iyon.

Saka ko nakita ang kabuuan ng lalaking nakabangga ko.

Isa lang ang masasabi ko.

Napakagwapo..

“Are you okay? I’m sorry I didn’t mean to-“

“It’s okay..”

A/N: okay, since I’m not fluent in chinese let’s just use English language muna. Walang tagalog kasi China nga eh haha, it must suppose to be chinese but since I’m not good at it, I’mma just use english. Just understand my grammatically errors and typos. Alright, thankyou.

“Next time you should be careful if you’re walking in public, focus on the road. You must atleast be thankful you bumped in me, because if you bumped into someone, I don’t think you’ll be safe. A lot of men are so disrespectful here especially to those beautiful women.” magkakasunod niya iyong paanas na sinabi. Tumango lang ako ng tumango, not minding his words. I’m busy adoring his handsome face.

What a greatest creature of God.

“Miss?” natinag lang ako sa pagpapantasya sa kanya nang tawagin niya ako.

“A-ah? Are you asking for my name? I’m Nicole Kim. H-how about you?”

“Can’t believe you would be this funny? I’m asking for your response because I’ve been calling you more than 3 times.”

“But okay let me introduce myself, I’m L-“

“Drixon!”

Sabay pa kaming napalingon sa lalaking tumawag galing sa likod niya. Ngingiti ngiti namang lumapit sa direksyon namin ang tumawag.

“You just said you’re busy that’s why you can’t come to the bar tonight but I didn’t expect that you’re talking about this. You’re busy flirting with random girls, Huh?” nakangisi iyong sinabi ng sa tingin ko ay kaibigan niya. Hindi ko alam pero bigla akong namula, sa sinasabi niya, para naring nirereto niya ang lalaking nakabangga ko sakin.

“Shut up Dex, will you?” masungit na asik ng lalaking nakabangga ko.

“Hao la, hao la. Ni weisheme zheme baozao?” kumunot pa tuloy ang noo ko dahil sa salitang ginamit niya na talaga namang hindi ko naintindihan. Pero siguro yun nanga ang language na sigurado namang ginagamit ng mga intsik.

“But seriously why are you here? Talking with a strange woman?” agad na tanong din ulit ng kaibigan niyang narinig kong Dex ang pangalan.

“I’m not talking to her, I mean. She accidentally bumped in me that’s why I’m giving her an advice that she should be careful next time.” saad ng Drixon ata ang pangalan sa pagkakaintindi ko.

“Shi zheyang ma?”

“Hmm.” Tango nung Drixon. Natulala tuloy ako dahil wala talaga akong naintindihan. Iyong Hao la lang kasi iyon na ang pinakamadaling matutunanan na chinese word para sakin.

“We should go back to the dean’s office now, our dean asked me to find you. We need you there.” walang hiyang hinila paalis nung Dex si Drixon. Naiwan tuloy akong mag-isa. Tahimik na pinagmasdan ang likod nilang unti unting naglaho.

Makalipas ang siguro ay isang linggo ay medyo nasanay naman na ako dito sa paaralang pinapasukan ko na ngayon, nalaman ko narin ang totoong pangalan at tama nga ang pagkakarinig ko, Drixon ang pangalan ng lalaking nakabangga ko noon, yung isa naman ay Dexter.

Imposible mang paniwalaan ay medyo napapalapit naman ako sa dalawang lalaking iyon, pero isa lang sa kanila ang interesado kong makilala ng husto. At iyon ay si Drixon.

Matapos ang naganap na confession din kahapon sa may garden katapat ng kanilang building ay noon ko lang din nalaman na may nobya na siya.

At nagulat ako nung tinanong ko kung anong pangalan ng babae.

Tinanong niya rin kung kilala ko daw ba kasi bakit parang gulat na gulat ako o tila ba hindi makapaniwala.

And I want to tell him.

Yes.

Kilalang kilala ko ang nobya niya.

And in the 14th years of living, this is the first time I got rejected.

Because before, before I met him.

I used to reject all the people who wants to court me or be their girlfriend.

And now here I am.

Sumunod sa pwesto ng mga lalaking nireject ko noon, ako naman ang nakaranas non ngayon.

And after hearing from him his girlfriend’s name.

I can’t think of do anything but to destroy HER.

Betray HER.

Take all the things SHE has.

And at this moment, I almost forgot that SHE is my relative.

But,.

Despite of what I’ve done.

At the end of the day, I still got rejected.

That Drixon guy is really into someone.

“I’m sorry Nicole, if only I know you would fall for me just because of what all I did for you, I shouldn’t just have to-“

“It’s not your fault.” putol ko sa sinasabi niya.

“It’s my fault that even I already know you have a girlfriend, I still forced myself to you. I was just hoping that one day, you would fall for me and do the things you’re currently doing now for her.”

“But just this time? I-I w-want you Drixon..” kinakabahang usal ko. Kanina pa ako pinagpapawisan pero pinipigilan ko ang lahat. Baka kasi hindi ko matiis, magawa ko ang mga bagay na hindi dapat.

“You should forget me from now on, I’m sorry I can’t really love you back-“

At yun na nga.

Bigla nalang nagkusang kumilos ang katawan at kamay ko dahil sa paghila sa kanyang necktie at nagpatinaod.

Then I directly kissed him to his lips.

Matagal pagkatapos ng ginawa ko, medyo nagulat ako nang parang hindi man lang siya nagreklamo. Ni hindi niya man lang ako tinulak.

At saka parang sinabayan pa ang paghalik ko.

“OMG guys look!”
“Who’s that fvcking strange girl kissing our Drixon?!”
“Does that fvcking girl aware that the man she is kissing right now already have a girlfriend?!”
“Hey bruh, do you know her?”
“No and I don’t want to know her name, but what is she doing?”
“Oh god..”

Saka lang ako tinulak ni Drixon nang makarinig kami ng sunod sunod na bulungan, at sunod sunod na pagkuha ng litrato namin.

Madami na pala ang taong pinalilibutan kami.

“What the heck?!?!” galit na galit na usal ni Drixon matapos ang katarantaduhang nangyari na gawa ko.

“Have you fvcking lost your mind Nicole Kim?!” hindi pa rin makapaniwalang tanong niya sakin. Kitang kita ko ang pagkakakunot ng kanyang noo, ang galit sa kanyang mata, ang parang gusto ng manuntok niyang mukha. Isa lang ang masasabi ko.

Galit na galit siya sa ginawa ko.

Dun pa lang sa pagbanggit niya ng pangalan ko.

Para bang nakacapslock pa iyon para madama ko talaga ang galit niya sakin.

“Drixon bro are you okay?” kung hindi pa ata susulpot sa gilid namin iyong Dexter ay baka kanina pa ako nasapak ni Drixon kahit pa babae ako.

“What’s going on here? Why are you look so pissed, bro? Tell me what happened?”

“Take that fvcking woman away from me.” iyon lang ang naisagot ni Drixon sa lahat ng tanong sa kanya ni Dexter.

“Weisheme? So there’s really something happened? But why do I have to take her away from y-“

“Take her away from me Dexter! Can’t you just do what I fvcking said?!” putol ni Drixon. Napayuko tuloy ako.

Kahit pala anong gawin ko.

Marereject pa rin ako.

“Fvck it! Just hoping that my girlfriend won’t see this shit!”

“Hahahaha look what she got.”
“Got rejected and Drixon shouted at her in front of us? I wonder how does it feel being got embarrassed in front of many people.”
“Just don’t upload the pictures you took guys, Drixon’s girl would totally get mad.”
“Their relationship got messed up when that girl started studying here.”

“Stay far away from me and never fvcking bother me anymore or I’ll report to the dean’s office all what you’ve fvcking done.” yan lang huli kong natanggap na salita mula sa kanya nang sinubukan ko pa rin siyang tawagan sa number na binigay niya.