Hello, Stranger! [BID II] [BxB] [FIN]

Chapater XXX

A/n: Exam week na sa darating na Wednesday, Thursday at Friday so... alam niyo na? Walang update sa mga susunod na araw. Mabuti na lang at nanalo ang UST kaya sinipag akong mag-update :) Isa pa, parang ang awkward ng title ng chapter na 'to. HAHAHA.

* Reggo

Ewan ko pero pagkatapos akong kausapin ni Trey at ni Miko, para akong sinampal. Ganoon na ba ako kasama? Sumosobra na ba ako? Oo, bukal naman sa kalooban ko na bigyan siya ulit ng second chance hindi dahil ginusto ni Nixon o ng kung sino man, kung hindi dahil ginusto ko rin. Ilang gabi ko rin kasing pinag-isipan 'yung desisyon kong 'yun. Hindi madali sa akin na bigyan siya ulit ng pangalawang pagkakataok dahil para ko na rin siyang binigyan ng isa pang pagkakataon para saktan ako ulit. Pero sa huli, nanaig 'yung gusto ng puso ko. 

Kasabay ng pagpayag ko ay ang kondisyon ko sa kanya na hindi na ako 'yung dating Reggo na niligawan niya noon. Mas maingat na ako dahil ayoko na ulit masaktan, siguro naman walang taong gustong masaktan lalo na at sa pangalawang pagkakataon. Binalaan ko na din siya sa pagbabago ko, sinabi niya namang handa naman siya para doon. Nakikita ko naman talaga sa kanya na pursigido siyang makabawi sa akin. Minsan nga, kahit medyo below the belt na 'yung ginagawa ko sa kanya, ngumingiti na lang siya. Ako naman, parang nadudurog 'yung puso ko sa tuwing nakikita ko siyang nahihirapan. Kaso, bigla na namang bumalik sa akin 'yung nakaraan. Ganitong ganito rin kasi ako noon eh. Masyado akong nagpadala sa emosyon ko to the point na naging bulag na ako. Bulag na ako sa pagmamahal ko sa kanya. Kaya naman hindi ko man lamang naulinigan na ginagag* na nila ako kapag ako ay nakatalikod. Kaya nabuo sa isipan ko na bawal akong magpadaig sa emosyon ko. Bawal akong lumambot. 

Hindi ko naman kasi akalaing sa paghahangad ko na maprotektahan lamang ang sarili ko ay napapasobra na pala ako. 

" Napapasobra na ba ako? Sorry. " bulong ko mula sa bintana ng classroom nina Gray habang nakatitig sa bakante niyang upuan.

Hindi pala siya pumasok. Bakit kaya? Baka may sakit siya? O baka naman galit siya at hindi maganda ang timpla? Napabuntong hininga na lang ako. Bakit ganoon 'no? Kung kailan nagawa mo na, saka mo lang marerealize 'na mali pala?

Tatalikod na sana ako ng mahagip ng paningin ko si Jandrix na nakatingin sa akin sa hindi kalayuan. Nakipagtitigan ako. Akala niya papatalo ako? Nagpatuloy lang ang mainit naming pagpapalitan ng mga matatalim na tingin hanggang sa magsimula siyang lumakad papalapit sa akin. Biglang gumuhit sa labi niya ang isang mapanuksong ngiti. Napataas naman ako ng kilay doon.