Biraz kaos yaratalım bence. Yoksa sürekli vıcık vıcık bir aşk hikayesi olur msmdkdkdldlldd
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük bir çocuk gibi heyecanlıydı. Bu heyecanı Rusya'yı gezmek değil de Tufan'la yeni yerler keşfetmektendi.
Önünde yürüyen adama bakarken dudaklarında küçük bir gülümseme asılıydı. Daha önce görmediği yapıları incelemek yerine önünde yürüyen kusursuz adamı izliyordu.
"Ne yemek istersin?" Telefonuna kısa bakış attıktan sonra, omuzunun üzerinden Baran'a baktı. "Yanıma gel. Kuyruk gibi geride durma."
"Kuyruk mu?" Burun kıvırdı.
"Yanımda dur." Baran yanına geçtiğinde, saçlarını karıştırdı. "Ne yemek istediğini söylemedin?"
"Balık dışında her şeyi yerim." Yüzünü buruşturup etrafa kısa bakış attı.
"Balık sevmez misin?"
"Hayır." Yüzü buruştu yeniden. Onu izleyen adamın dudaklarının kıvrıldığını, gözlerinin parladığını fark etmedi.
"Kız kardeşim güzel bir yer bulduğunu söylemiş." Telefonu kaldırıp ekrandaki konumu gösterdi. "Orada yiyelim. Yemek zevkine güvenebiliriz."
"Daha önce buraya geldi mi?" Merakla döndü. Onun hakkında bir şeyler öğrenmek istiyordu.
"Evet. Ama 14 yaşında olduğu için dayım getirip götürür. Yani orada dayımda olursa şaşırma."
"Dayın mı?" Baran, durup ona döndü. "Ya anlarsa?" Kalabalık yanlarından akıp giderken, Tufan kolundan tutup iki dükkanın arasında kalan dar sokağa çekti.
"Elimden gelse saklamam. Ama biliyorsun insanları." Başını salladı sadece Baran, okyanus gözlerindeki dalgalar sakin bir havaya bürünmüştü. "Asma yüzünü." Çenesinden tutup kaldırdı. İri bedeni yüzünden Baran sokaktan geçenler sayesinde saklansa da kimse durupta onlara dikkat etmiyordu.
"Kız kardeşin peki?"
"Seni biliyor, söyledim." Gözleri büyüdü. Dudakları aralandığında gülümsedi Tufan.
Dudaklarına sert bir öpücük bıraktı. Aralanan dudaklarının arasında dilini gezdirdi damağında. İnleyen oğlanla daha da hırslı öptü. Dilleri birbirine tutunduğunda bedenini tutup kendi bedenine bastırdı.
Baran'ın elleri omuzlarından usulca çıkıp saçlarına tutundu. Kafasına daha da bastırırken aldığı tadıyla derinden inledi. Belini kıvırıp kendisini onun sert bedenine bastırırken, kasıkları yanmaya başlamıştı.
Tufan, geri çekilip alnını yasladı alnına. Nefesi oğlanın ıslak dudaklarına çarparken gözlerini açmadı. Göreceği görüntü yüzünden şu anda işini bitirebilirdi. Aslında o görüntüyü görmesi için gözlerini açmasına gerek yoktu. Her zaman gözünün perdesine asılıydı okyanus gözleri.
Gözlerini araladı. Okyanus mavisi gözler hafif buğulanmış, istekle karanlık bir tona boyanmıştı. Dudaklarına küçük bir öpücük bıraktı.
"Gidelim." Ellerini saçlarından geçirip dağınıklığına şekil vermeye çalıştı. "Yoksa Rus halkının kaldıramayacağı bir manzara yaratırız."
Kalabalık sokaklardan geçerken ikisi de sessizdi. Az önce olan olay kanlarını kaynatmıştı. Baran, yanındaki adama kaçamak bakışlar atarak yürümeye devam etti. Dün banyodan sonra uyumuşlardı. Tabi yaşadıklarından dolayı bedenleri de yorgunluğa yenik düşmüştü.
Önünde durdukları kafeye kısa bakış attı. Tam kafe sayılmazdı, insanlar bir kısımda yemek yerken bir kısımda kahve içip sohbet ediyordu. Dışarının aksine içerisi sıcaktı ve lavanta kokuyordu.
Arka masalardan birine doğru ilerlediler. Masa küçük bir kız ve genç bir adam vardı.
"Ağabey!" Abisini gören Berfin hızla yerinden kalkıp özlemle atıldı abisinin kollarına.
"Güzelim." Kızı sevgiyle kucakladı. Kimsenin görmediği gülümseme dudağında asılı kaldığında hayranlıkla bakmamak için zor tuttu kendisini Baran.
Berfin; uzun saçları, gür kirpikleri, etli dudakları ve dudaklarının kenarında oluşan küçük gamzeyle oldukça güzel bir kızdı. Belinde sallanan saçlarını geriye atıp abisine hayranlıkla baktı. Onu özlediği açıktı. Gözleri bile hafif sulanmıştı. Tufan, sevgiyle okşadı kızarmış yanaklarını.
"Özledim seni. Neden hiç gelmedin?" Masaya otururken saçlarını okşadı. Tahmin ettiğinden de çok çabuk büyümüştü. Onun büyüdüğünü kaçırmak istediği son şeydi.
"Okulum var güzelim, bende isterim gelmeyi." Kahverengi gözleri abisine duyduğu sevgiyle ışıldıyordu. "Hem sen söyle. Okulun nasıl? Karneni gördüm."
"Gördüğünü biliyorum. Beni bu yüzden getirdin değil mi?"
"Zeki kız seni. Bir karne hediyesi olarak düşün. Daha önce geldiğinde çok durmadınız."
Onlar sohbetlerine devam ederken. Baran masada duran genç adamla tanışmıştı. Dayısı iki kardeşin aksine sarışın ve masmavi gözlere sahipti.
Murat, Baranın elini sıkarken aynı zamanda da Tufanı izliyordu. Oğlan görüşmeyeli daha da yakışıklı olmuştu.
"Eve ne zaman geleceksin?" Kız kardeşinin yüzünden aldı gözlerini. Dayısına baktığında öfkeli bir sis çöktü harelerine.
"Bu konu şimdi konuşulacak konu değil. Kız kardeşimle ilgilenmek istiyorum." Kardeşine gülümsedi. Ama onun gözlerine çoktan hüzün çökmüştü.
"Anneni daha ne kadar görmezden geleceksin? Hem okulunda bitiyor, babanın kalan işlerini sen yaparsın."
"Ben okulu köyde çiftçilik yapmak için okumadım. İşim hazır, memlekete dönmeye niyetim yok"
"Ya babanın işleri?"
"Parasını nasıl yiyorsanız, işleri de o şekilde yaparsınız." Baran adamın gözlerinde çakan öfke kıvılcımları görmüştü. Masanın altından elini bacağına koydu. Kız kardeşi endişe ile ikiliyi izliyordu.
"O para annen ve kız kardeşin için harcanıyor." Sakin görünse de, o da katlanamıyordu Tufan'a.
Alayla güldü. "Tarlaları satıp, şehirden ev alırken de annemi düşündün mü dayı? 30 yaşına geldin ama hala başkalarının sırtında geçiniyorsun." Yüzü ifadesiz gözleri ise ateş gibiydi.
"Haddini bil, buraya annen istedi diye geldim."
"Eğer istemeseydin, onu yanıma bırakır geri dönerdin memlekete." Başını yana eğdi. Bacağındaki oğlanın ellerini tuttu. Parmakları birbirine tutunduğunda öfkesine hâkim olması gerektiğini hatırlattı kendisine "Ama sen bedava malı seversin dayı. Sonuçta kim Rusya'da bir hafta bedava durmak istemez ki?"
"Saygısız! Kardeşinde kendi başına döner artık!" Öfkeyle masadan kalkıp giderken, Tufan umursamamıştı bile ona endişeyle bakan kız kardeşine gülümsedi.
