Naya's Point of View
"Naya, your Kuya Nasiv is waiting for you!"
Sigaw sa'kin ni Mama sa kwarto. Teka lang nag-susuklay pa ako, e. Kakatapos ko lang din kasing maligo at mag-bihis. Mag-hintay naman si Kuya.
"Bilisan mo na raw!" Ano ba 'yan! I scoffed and immediately left my room while the comb is hanging to my hair. I have no choice. I went directly to the kitchen and grabbed a sandwich.
"See you later, Ma." Paalam ko then kissed her cheek.
"Ingat kayo ng Kuya mo, ah!" Tumakbo na 'ko palabas ng bahay at mabilis na pumasok sa front passenger seat ng kotse.
"What happened to your hair?" Umangat ang kaniyang kilay bago sinumulan paandarin ang kotse niya.
Nilagay ko muna yung sandwich sa dashboard at tumingin sa side mirror at nag-simulang suklayin muli ang buhok ko.
"Ganun ba talaga kalakas ang hangin sa labas?" Another question followed up from him as he laughed.
I glared at him. "Hindi naman mahangin. At hindi ko rin naman kasalanan na nag-kaganito 'yung buhok ko dahil 'yung isa d'yan ay nag-mamadali." I emphasized the word 'd'yan' para mas madama niya.
"At hindi ko rin kasalanan na 'yung isa d'yan ay tanghali na kung magising dahil mas piniling mag puyat kakanuod ng netflix." Sagot niya at agad akong umiwas ng tingin at pinagpatuloy ko na lamang ang pag-aayos sa buhok ko.
"Guilty much?" I just rolled my eyes, but yes, I am guilty. Kasi naman, e, 2:00 P.M na 'ko natulog dahil tinapos ko pa yung season 3 ng Grey's Anatomy. Nag-simula na rin siyang mag-drive.
I heard him chuckling. "Shut up." Tanging na-sabi ko. Nang matapos akong mag-suklay sa'king buhok ay nilagay ko ang suklay sa bag ko bago kumain ng sandwich.
After 10 minutes we arrived at our school. Allendale University. It sounds simple and cute. Ni-park na ni Kuya 'yung kotse sa tapat ng school. Tinignan ko muna ulit 'yung sarili ko salamin bago lumabas. Thankfully, we're not late, my brother drove too fast.
"I will just text you kung sabay tayong uuwi. Baka kasi may practice kami, e." Saad niya bago ni-lock ang kaniyang kotse.
"Baka hindi na rin. May duty ako ngayon sa infirmary, e, basta text na lang din kita. See you later. Thanks for the ride. Una na ako." Sunod-sunod kong sabi. I waved my hand then he just nodded.
Nang makarating ako sa room ay agad akong umayos ng upo. "Good morning, Naya!" My friend, Ava greeted.
"Good morning." I greeted back. Pinagmasdan niya ang mukha ko kasabay ng pag-kunot ng kaniyang nuo.
"Anong nangyari sa'yo?" She asked, still looking at my face.
Binagsak ko naman ang mukha ko sa'king desk. "I slept late." Sagot ko na parang kulang na kulang talaga ako sa tulog.
I'm a nursing student and I know the importance of having an eight hours of sleep and yet it didn't matter to me. I just can't help it.
"Bawas-bawasan mo ang pag-pupuyat mo, ah. Pati Kuya mo nadadamay, e." Saad niya.
Bakit parang ang laki ng kasalanan ko? Napa-tingin ako sa kaniya at ngumiti lang siya sa'kin. Nanliit ang mga mata ko sa kaniya pero agad din naman akong umayos ng upo ng dumating na ang professor namin for our first subject.
Tuloy-tuloy at mabilis na natapos ang mga klase hanggang sa dumating na ang lunch break. With Ava, we went to cafeteria at duon namin nakita si Kayla, our friend from education department. Sabay-sabay na kaming um-order ng chicken spaghetti.
Habang kumakain at nag-kukwentuhan kami ay biglang nag-salita si Kayla. "That's him!" She exclaimed and pointed her finger to some guy na nakapila para bumili.
"Huwag ka ngang basta-basta mag-turo." Agad namang binaba ni Ava ang kamay ni Kayla. Hindi ko na sila pinansin dahil nanatili ang tingin ko ruon sa lalaking nakatalikod na tinuro ni Kayla.
"Hala! Oo nga, siya nga!" Bumalik ang tingin ko kay Kayla as she giggled. Parehong kumunot ang nuo namin.
"Sino ba 'yun?" Ava asked. Nag-tataka kung paano umaakto si Kayla ngayon.
"I don't know." Kibit balikat ni Kayla. Agarang sumama ang tingin namin sa kaniya. Bwisit na 'yan! Itong babaeng 'to kung mag-react akala mo kilala, hindi naman pala!
"Sambunutan kita d'yan, e." Ava threatened and she just laughed.
"I mean, I didn't know his name pero alam ko na he's a transferee student na hindi ko alam kung saang school. Pero ang chika-chika ay Dean's Lister daw 'yan sa dati niyang school." She explained. Bumalik ang tingin ko ruon sa lalaki na ngayon ay um-oorder na.
"Tsismosa, pero iba talaga ang antenna mo Kayla, ano. Ang sharp!" Saad ni Ava. Ewan ko kung puri 'yun o ano, basta. Ito naman si Kayla ay mukhang proud pa.
"Paano ba namang hindi? E, katabi lang namin sila ng building. Education department and Business Ad department." Sagot niya. Kaya naman pala.
Ah, BSBA. "Pareho pala sila ni Kuya." Singit ko sa usapan at tumango-tango lang siya.
"Type mo?" Ava suddenly asked.
"Of course not, he's way too smart for me." Sagot naman niya. Ayaw niya pa?
"Bakit ikaw ba?" Ava asked again.
"Ma-abilidad!" Natawa na lang kami sa sagot ni Kayla. Loka-loka talaga 'tong babaeng 'to.
Bumalik ang tingin ko ruon sa lalaki at mukhang nag-hahanap na sila ng ma-uupuan.
"Pogi rin siya, ah." Kaswal na sabi ni Ava.
"I know." Kayla agreed. Tama nga sila. Ang gwapo niya. Pina-panuod ko lang siya kasama ang kaklase niya na mag-hanap ng upuan.
"Naya, ubusin mo na 'yung pagkain mo malapit na matapos 'yung break time." Paalala naman sa'kin ni Ava at agad akong nag-madaling kumain. Oo nga pala.
"May schedule ka ba sa infirmary today?" Kayla asked while wiping her lips using a tissue.
"Meron e, after class. Why?"
"Labas sana tayo, I want to relieve some stress." Stress niyang sabi at umaktong masakit ang ulo.
"Sorry, I can't go out with you today. Maybe next time, but in order to relieve stress. You can do exercise, laugh, meditate and listen to music. That'll be a big help." I suggested to her, sobrang effective ng mga ito. Proven and tested.
"How about fling or boyfriend? Stress reliever din ba 'yun?" She asked sabay taas-baba ng kaniyang kilay.
"Bahala ka!" Sabay naming sabi ni Ava at tumawa. Nag-pout lang naman siya.
Nang matapos ang lunch break ay bumalik kami sa'ming classroom. Habang nag-didiscuss ang professor namin ay biglang sumagi sa isipan ko si transferee student. I don't know, but he made curious about him somehow. He's from Business Ad, pwede ko naman siyang itanong kay Kuya pero sigurado akong iisipin niya na may gusto ako ruon. Well, gwapo naman si transferee student pero--
"Ms. Suarez!" Agad kong napa-tayo sa pag-tawag sa'kin ng professor. Kakagulat ah!
"Are you listening?" Nakataas ang kilay niya sa'kin ngayon.
"Y-yes, Sir, I am." I stuttered. Lagot ako nito!
"Really? Then what you do call the nursing theory that emphasizes the culture care. Who was the one established it?" Matalim ang kaniyang tingin sa'kin.
"It was called culture care theory, Sir. And the person who established it was Ms. Madeleine Leininger." May kumpiyansa kong sagot.
"Sit down." Pina-upo niya na 'ko at nag-thank you lang ako. Bumalik siya sa white board at muling nag-sulat at nag-disuss.
"Ang galing mo duon, ah. Where's your kodigo?" Ava asked and gave me an amusing smile.
"Shut up. Advance reading kasi ang tawag duon." Sagot ko at tumawa naman siya. Nakinig na lang muli kami sa professor. Mahirap na at baka matawag na naman ako.
"Goodbye, Sir!" Paalam namin sa'ming guro ng matapos na siyang mag-lesson. That was our last subject for today.
Inayos ko na ang bag ko bago lumabas ng room. "Bye. See you tomorrow." Paalam sa'kin ni Ava at nauna na siyang mag-lakad paalis. Mag-kaiba kasi kami ng corridor na dadaan, e.
Nang makarating ako sa infirmary ay naruon si West, kasama ko rito bilang intern. I entered at the reception desk and put down my bag before wearing my lab coat.
"May pasyente ba tayo?" I asked him silently, baka kasi mamaya may natutulog kahit na alam kong malayo naman ang mga nakahilerang hospital beds sa pwesto namin.
"Kanina meron pero ngayon wala na. Here's the log book." Inabot niya sa'kin 'yung patient's log book at chineck ko naman ito agad. Halos lahat ng mga naririto ay sumakit ang tyan, ngipin at ulo. As usual.
"You had lunch?" He asked, I looked at him while offing his lab coat.
"Yes, kanina pang eksaktong lunch time." Sagot ko naman. Nilapag ko ang log book.
"Okay." He the hang his coat at the hanger rack. "By the way, Ma'am Lani was out. She has meeting to attend to kaya mag-isa ka muna sa ngayon pero parating na rin siya." Sabi pa niya bago kinuha ang kaniyang bag at lumabas na ng reception desk.
"Gusto ko sanang mag-stay para may kasama ka pero marami rin kasi akong dapat gawin, e. Sorry." He scratched the top of his head.
"No worries. I can manage, nursing student yata tayo." I smiled at him.
He laughed at me. "Fighting!" Lumabas na rin siya ng infirmary.
Sinuot ko ang aking anti-radiation eyeglasses, trip ko lang mag-suot nito at isa pa bagay naman sa'kin, e. Lumabas na 'ko ng reception desk at kinuha ang broom and dustpan para mag-linis ng sahig sa buong silid.
As expected from my co-intern, West, he always maintained the cleanliness of the room. Walis lang ako walis maging sa mga sulok-sulok kahit na wala naman talaga akong nawawalis. Nang matapos ako sa'king gawain ay chineck ko lang ang mga hospital beds behind from the curtains. Maayos naman ang mga 'to.
Pumasok akong muli sa reception desk at umupo sa stool chair at nag-advance reading na lang ulit para kung sakaling matawag ulit ako ay may ilalaban ako, right. Lumipas ang ilang minuto ay wala pa ring estudyante na pumapasok dito as a patient. Wala pa rin si Ms. Lani ang head of our school infirmary.
Tumingin ako sa wall clock and it's already 4:30 P.M. I yawned, nakaka-antok naman. Sinandal ko na lang ang mukha ko sa desk.
"Excuse me." Napabalikwas ako ng upo ng may narinig akong boses.
"Pasok po!" Tumayo na 'ko sabay labas ng reception desk, baka pasyente, e.
Nanlaki ang mga mata ng makita ko si transferee student. Bakit siya nandito? Agad akong naman akong umiling at tsaka ko lang din napansin ang kasama niyang lalaki at parang nahihirapan 'tong mag-lakad.
"Tuloy po muna kayo. Ano po bang nangyari?" Tanong ko at tinulungan din siyang mag-lakad papuntang hospital bed.
"Some students were getting rowdy hanggang sa nag-tulakan and because of that he was pushed and that happened." The transferee guy explained.
Agad akong kumuha ng bangko at umupo sa tapat ng pasyente. Hinawakan ko ang laylayan ng kaniyang pantalon. "Iaangat ko po. Ayos lang po ba?" Tumango naman siya at inangat ko na ang pants niya hanggang sa taas ng kaniyang tuhod.
Hindi ko na kailangan pa 'tong suriin dahil kitang-kita ang gasgas at dugo sa tuhod at binti niya. It was sn open wound, but not that deep.
"Dito lang po ba sa right side ng iyong binti ang masakit o may sugat?" I stood up and collected the packs of gauze, iodine and an antibiotic ointment. Pinatong ko ang mga 'to sa desk sa tabi ng kama.
"Yes." Sagot niya at tumango lang ako.
"Okay po. Punta po muna tayo sa banyo. Your wound needs to rinse with water." I said then I offered my hand.
"Don't worry, nurse. I can stand up," At tumayo nga siyang mag-isa. Sinamahan ko pa rin siya sa loob ng banyo. Nag-volunteer siyang hugasan ang kaniyang sugat at hinayaan ko naman siyang gawin 'yun. After that, we went back to the hospital and I started to wipe his wounds using a gauze to dry it.
Nakita ko naman ang pag-ngiwi niya habang ginagawa ko 'yun. And that is very natural. Masakit talaga 'to. "Sorry po." Sabi ko at dinahan-dahan ang pag-punas sa kaniyang sugat.
"No, no. It's okay, I'm fine, it just hurts." He said, I looked up at him and smile. After that, I soaked the gauzed with an iodine solution to prevent an infection to his wounds.
Muli ko 'tong pinatuyo tsaka nilagyan ng antibiotic oinment. Maya-maya pa binalot ko ang kaniyang sugat ng gaza para iwas direct contact na maaring mag-cause ng infection.
"It's all done!" Anunsyo ko.
"Sorry po sa abala pero salamat." Tumawa siya ng parang nahihiya sabay kamot sa kaniyang ulo.
"Hindi po kayo abala." Pag-kontra ko sa sinabi niya habang inaayos ang mga gamit to treat his wounds.
"Anyway, medyo makakaramdam kayo ng bigat at sakit sa inyong kanang binti due to those wounds pero dapat patuloy pa rin ang pag-linis sa inyong sugat. Ililista ko na lang din 'yung mga kailangan niyo para sa pag-linis ng sugat, bilhin niyo na lang po. Maliwanag po ba?" Paliwanag ko sa kaniya.
He laughed and smiled before answering me. "Maliwanag na maliwanag po." Tumango naman ako.
"Okay po. Pwede rin po muna kayong mag-pahinga o matulog rito." Karapatan 'yun ng lahat ng estudyante rito sa school namin.
Tumango siya bago dahan-dahang humiga. "Pahinga na muna ako, Lux."
Who? Lux? The transferee guy?
"Better." Sagot nito mula sa'ming likuran.
Tumango ang pasyente ko at sinarado ang kurtina sa bed niya. Bukod sa ingay ng pag-sara ng kurtina ng pasyente ay wala na akong narinig na kahit na ano pa. Biglang tahimik kami rito. Tapos ko ng ligpitin ang mga gamit pero nakatayo pa rin ako hanggang ngayon. I could feel his gaze at me.
Ewan ko ba, pero para akong nakaramdam ng kung ano ng malaman ko ang kaniyang pangalan.
He's Lux. And that is his name.