(၁၉)
ကိုလင်းတို့ သွားမယ့်နေ့ရောက်တော့ ..
“ချစ်လေး .. ကို .. အဝတ်အစားလဲတော့မယ် .. သွား .. ရေချိုးခန်းထဲမှာ သွားပြီးထုတ်လိုက်နော် .. ရော့ .. ဒီပုလင်းလေး ယူသွား .. များများထည့်ခဲ့နော် .. ချစ် ..”
“ဟာ .. ကိုကိုကလည်း .. တစ်ပါတ်လုံး စို့ထားတာ .. နည်းနည်းပဲ ထွက်တော့မှာပေါ့ ..”
“ရသလောက်ပေါ့ .. ချစ်ရာ .. ထွက်ပါတယ်ကွာ .. ညက နို့ကြက်ဥ တိုက်ထားတာပဲ ..”
“ကောင်းပါ့မလား ကိုကို .. တော်ကြာ .. လေဆိပ်ကျ စစ်လိုက်လို့ မိသွားဦးမယ် ..”
“ဘာမိမှာလဲ .. ဘာကိုစစ်မှာလဲ .. ဘိန်းဖြူမှ မဟုတ်တာ .. ကိုက အရည်မထွက်အောင် တိတ်နဲ့ အထပ်ထပ်ပတ်ပြီး သေတ္တာထဲ ထည့်သွားမှာ .. ဘယ်သူသိမှာလဲ .. .. .. .. ကဲ .. .. ချစ် .. ကြောက်နေလည်း နေတော့ကွာ .. ကို ရေချိုးလိုက်တော့မယ် .. ချစ်အတွက် ကို့ အရည်တွေကိုတော့ ထည့်ပေးခဲ့မယ် .. .. .. .. .. ချစ်လေးကွာ .. သွားခါနီးကို ကပ်သီးကပ်သပ် လုပ်နေပြန်ပြီ ..”
ကိုလင်းက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားတဲ့ ဖန်ပုလင်းလေးကို ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို မပေးတော့ဘဲ လက်က ကိုင်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားပါတယ်။
တအောင့်နေတော့ ရေချိုးပြီးလို့.. ကိုလင်း အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ .. သူ့ လရေပုလင်းလေးကို ပေးပါတယ်။ လရေပုလင်းလေးက ကိုလင်း ကိုယ်ထဲက ထွက်ပြီးခါစ လရေတွေနဲ့မို့ .. နွေးနွေးလေးမှ နွေးနွေးလေး .. နွေးနေပါသေးတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ့်လက်ထဲမှာလည်း .. ဖန်ပုလင်းလေး တစ်ပုလင်းကို ကိုင်ထားတာ မြင်လိုက်ရတော့ .. ကိုလင်း တစ်ချက်ပြုံးသွားပြီး ..
“သွား .. ချစ်လေး .. သွား .. .. ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်တော့ .. မြန်မြန်လုပ်နော် .. ကို .. သေတ္တာ ပိတ်တော့မှာ ..”
ဗိုလ်ဗိုလ် ရေချိုးခန်းထဲကို အမြန်ဝင် .. တံခါးဂလန့်ကို သေချာထိုးပိတ် .. ခါးမှာပတ်ထားတဲ့ ခါးပတ်ကွင်းကိုဖြုတ် .. ဂျင်းဘောင်းဘီ ဇစ်ကိုလျှော့ချ .. အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲက လီးကို နှိုက်လိုက်ပြီး .. ခပ်သွက်သွက်လေး ဂွင်းထုလိုက်ပါတယ်။
“ချစ် .. ချစ် .. ချစ်လေး .. တံခါး ခနဖွင့်ပါဦး .. ကို့ သွားပွတ်တံ ကျန်ခဲ့လို့ ..”
ဟား .. ကိုကို ကလည်း .. ရှုပ်လိုက်တာ .. အချိန်မရှိပါဘူးဆိုမှ .. ..
ဗိုလ်ဗိုလ် .. အနားက မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းကို ပတ်လိုက်ပြီး .. ရေချိုးခန်းတံခါးကို အသာ ဟပေးလိုက်ပါတယ်။
ကိုလင်းက ရေချိုးခန်းထဲ တွန်းဝင်လာပြီး .. တံခါးကို ချက်ချင်း ဂျက်ပြန်ထိုးလိုက်ပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ့် ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ .. မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဆွဲခွာ ချွတ်ချလိုက်ပြီး .. ဂွင်းထုလက်စ တောင်နေတဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ့် လီးကို .. ကုန်းစုပ်လိုက်ပါတယ်။
၁ချက် .. ၂ချက် .. ၃၊၄၊၅၊၆ ချက် .. ဆွဲစုပ် စုပ်ပေးလိုက်ပြီး .. ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို ပြန်ထ ဖက်ထားပါတယ်။
“ချစ်တယ် .. ချစ်တယ် .. ချစ်လေးရာ ..”
ဗိုလ်ဗိုလ်ကတော့ ကိုလင်းက သူ့ကို ဖက်ထားပေမယ့် အံကိုကျိတ်ပြီး သွက်သွက်မြန်မြန်လေး ဂွင်းထုနေပါတယ်။
ကိုလင်းက ဂွင်းထုနေတဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို ဖက်ထားရင်း .. ဗိုလ်ဗိုလ့် ပါးပြင်တွေ လည်တိုင်တွေ နှုတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ်ကတော့ မြန်မြန် ပြီးချင်လို့ မျက်စိကို မှိတ်ထားပြီး အံကို ခဲလို့ ခပ်သွက်သွက် ထုလိုက်ရာမှာတော့ ..
“အား .. ကိုကို .. သား ထွက်ပြီ .. ထွက်ပြီ ..”
ဗိုလ်ဗိုလ် .. သူ့ ဒစ်ထိပ်ဝကို ဖန်ပုလင်း၀ နဲ့ တေ့လိုက်ပြီး .. ဖန်ပုလင်းလေးထဲကို လရေတွေ ပျစ်ခနဲ ပျစ်ခနဲ ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပါတယ်။
ကိုလင်းကလည်း ရုတ်ချည်းပြန်ထိုင်ချလိုက်ပြီး .. လရေထွက်နေတဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ့် ဂွေးဥကြားကို .. သူ့ အကြိုက် .. ပင့်သက်ပြင်းပြင်း ရှုရှိုက်လိုက်ပြန်ပါတယ်။
“ကိုကို .. သွားတော့ .. အပြင်ထွက်လိုက်တော့ .. သား .. နောက်က လိုက်ခဲ့မယ် ..”
ကိုလင်း ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ပြန်ထွက်သွားပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ်က ဂျင်းဘောင်းဘီကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြန်ဝတ် .. လရေပုလင်းလေးကို တစ်ရှုးစက္ကူ နဲ့ သေချာသုတ်လိုက်ပြီး .. ရေချိုးခန်းထဲက လိုက်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ့် လရေလေးတွေကတော့ ခပ်ကျဲကျဲရယ် ..
ကိုလင်းက ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို ကက်ဆက်တိတ်ခွေ တစ်ခွေ ပေးပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ် သိပ်ကြိုက်တဲ့ နွဲ့ဆိုးဗိုလ် သီချင်းကို စန္ဒယားနဲ့တီးပြီး ကိုယ်တိုင် အသံသွင်းထားတာတဲ့။ ကျန်တာကတော့ .. ဗိုလ်ဗိုလ် လိမ္မာဘို့ .. ၁၀တန်းကို အောင် အောင်ဖြေဘို့ .. သူ လှမ်းခေါ်တဲ့ အခါ လိုက်လာဘို့ .. သူခေါ်တဲ့အခါ လိုက်လာနိုင်အောင် အချစ်သစ် မရှာဘို့ .. သီဟန်နဲ့လည်း မအိပ်ဘို့ .. လိင်မဆက်ဆံဘို့.. ဗိုလ်ဗိုလ် ဘယ်လို ဆိုးခဲ့ ဆိုးခဲ့ သူက ခွင့်လွှတ်ပါကြောင်း .. မှာတမ်းရှည် မှာတော်ပုံကြီး ကို ကက်ဆက်ခွေ တစ်ခွေစာ အပြည့် အသံသွင်းထားတာပါ။
အိမ်က ထွက်ခါနီးတော့ ဒေါ်ပုကို ဖက်ပြီး ငိုပါတယ် .. ဒေါ်ပုကလည်း ဆုတွေပေးပြီး ငိုပါတယ် ..
“ဗိုလ်ဗိုလ် .. သားလေး .. သား ကိုကို မရှိလည်း .. ဒေါ်ဒေါ်ဆီ လာလည်နော် ..”
မျက်ရည်လည်ရွှဲနဲ့ ဒေါ်ပုက ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို လှမ်းမှာပါတယ် ..
“ဟုတ်ကဲ့ပါ .. ဒေါ်ပု”
ဗိုလ်ဗိုလ် လာလည်မှာပါ ..
ကိုလင်းက သူအခန်းကို ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို အပ်ခဲ့ပါတယ်။ သူမရှိတော့ပေမယ့် သူ့အခန်းမှာ လာနေရမယ်တဲ့ .. စာလာကျက်ရမယ်တဲ့ .. ဒေါ်ပုက ထမင်းကျွေးစေတဲ့ .. သူ့အဖေအတွက်လည်း အဖော်ရတာပေါ့တဲ့ .. ကိုလင်းက စီမံထားခဲ့ပါတယ်။
သူများတကာတွေ ငိုကြတော့ .. ဗိုလ်ဗိုလ် က အူကြောင်ကြောင်နဲ့.. သူ့ပုံစံအတိုင်း ဘာကိုမှ မခံစားမိ .. ဒီလိုပဲ .. နိုင်ငံခြားသွားခါနီး ငိုတတ်ကြတာပဲ မဟုတ်လား။
မင်္ဂလာဒုံလေဆိပ်ကို ဆင်းကြတော့ .. ကိုလင်း အဖေနဲ့ အမေက မာဇဒါဂျစ် ခေါင်းခန်းက အတူထိုင်ကြပြီး .. ကိုလင်းနဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ်က ကားနောက်ခန်းမှာ ခရီးဆောင် သေတ္တာတွေနဲ့ အတူတူ ဘေးတန်းမှာ ထိုင်လိုက်သွားကြပါတယ်။ ဒေါ်ပုကတော့ အိမ်စောင့်ကျန်ခဲ့တာပေါ့။
ကိုလင်းက တလမ်းလုံး ငိုလိုက်လာတာပါ။ လက်တစ်ဘက်နဲ့ မျက်ရည်တွေကို လက်ကိုင်ပုဝါနဲ့ သုတ်ပြီး .. ကျန်လက်တစ်ဘက်ကတော့ ဗိုလ်ဗိုလ်လက်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ထားပါ တယ်။ ဗိုလ်ဗိုလ်ကတော့ ကတ္တရာလမ်းကိုပဲ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကြည့်ရင်း လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။
လေဆိပ်ကို ရောက်တော့ .. ကိုလင်းနဲ့ဗိုလ်ဗိုလ် .. အတူ ဓါတ်ပုံတွဲရိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ့်ခါးကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ ဖက်ထားတော့တာပဲ။ မလွှတ်တော့ဘူး။
Thai Airways ကောင်တာမှာ Check-in ဝင်တော့မယ်လည်းဆိုရော .. ကိုလင်းက ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို ဖက်ပြီး ချုံးပွဲချ ငိုတော့တာပါပဲ။ ဗိုလ်ဗိုလ့် ပုခုံးပေါ်မှာ ကိုလင်းရဲ့ မျက်ရည်တွေချည်းပဲ။
အဲဒိ အထိလည်း ဗိုလ်ဗိုလ်က မထုံတက်တေး လုပ်နေတုန်းပဲ။ ဒီကောင် ဝမ်းမနည်းတော့တာလား။ ကိုလင်းအတွက် မျက်ရည်တွေ ခမ်းခြောက်ပစ်လိုက်ပြီလား။
ဒီအကို ကို .. အနည်းဆုံး ၁နှစ် ၂နှစ် မတွေ့နိုင်တော့ဘူးလေ ဗိုလ်ဗိုလ် .. .. မင်း ဝမ်းမနည်းဘူးလား .. မင်း ကိုကိုလေ .. မင်း သိပ်ချစ်တဲ့ ကိုကိုလေ .. မင်း ဆိုးခဲ့ .. ပေခဲ့ .. ထိုးခဲ့တဲ့ .. ကိုကိုလေ ..
.. .. .. ဟင့်အင်း .. ဟင့်အင်း .. ဗိုလ်ဗိုလ် ဘယ်လိုမှ မခံစားရ .. ၁နှစ်နေရင် ကိုကိုနဲ့ အမေရိကားမှာ ပြန်တွေ့ကြမှာပဲလေ ..
ကိုကို ကောင်းတဲ့ဆီသွားတာပဲ .. ဗိုလ်ဗိုလ်တို့ နှစ်ယောက် အတူနေကြရဘို့အတွက် .. ခရီးထွက်တာပဲ .. ဘာလို့ ငိုပြရမှာလဲ .. အပိုတွေပါ ..
ကိုလင်းက ဗိုလ်ဗိုလ့်ရဲ့ပါးကို .. လူရှေ့သူရှေ့မှာပဲ .. အားရပါးရ နမ်းလိုက်ပါတယ်။
နောက်ဆုံး နမ်းခြင်းပါ။ .. တကယ့်ကိုမှ .. .. နောက်ဆုံး .. .. .. အနမ်း ပါ။
ဗိုလ်ဗိုလ့် ညာဘက်ပါးမှာ .. ကိုလင်းရဲ့ မျက်ရည်တွေရော .. နှပ်တွေပါ .. နဲနဲပေကျံသွားပါတယ်။ ဗိုလ်ဗိုလ်က လက်ဖမိုးနဲ့ သုတ်လိုက်ပါတယ်။
ကိုလင်းတို့သားအမိ လေဆိပ် Bus ကားပေါ်ကို တက်သွားကြတော့ .. ဗိုလ်ဗိုလ်က လေဆိပ်က လေသာဆောင်ပေါ်မှာ တက်ကြည့်နေပါပြီ ..
ကိုလင်းက လေယာဉ်ပေါ်ကို မတက်သေးဘဲ .. ကွင်းထဲမှာ .. လူကြည့်သလိုလို .. အထုပ်တွေစစ်သလိုလိုနဲ့ .. အချိန်ဆွဲနေပါသေးတယ်။
ကိုလင်းက မတက်သေးတော့ .. အန်တီကလည်း ကြောင်အန်းအန်းနဲ့ မတက်ရသေးပါ။ လူတွေရှင်းတော့မှ .. ကိုလင်းတို့ သားအမိ .. လေယာဉ်ပေါ်ကို တက်သွားကြပါတယ်။
လေယာဉ်လှေခါးအတိုင်း တက်သွားကြတာကို ထီးတည်းမြင်ရပါတယ်။ တက်သွားရင်း .. လက်ကို ဝှေ့ ရမ်းပြသွားတာ .. လေယာဉ်တံခါးပေါက်၀ ရောက်တဲ့ အထိပဲ ဆိုပါတော့။
ဗိုလ်ဗိုလ်ကလည်း .. သူ့အကိုက .. သူ့ကို မြင်ရအောင် .. ခြေဖျားကို ထောက်ပြီး .. လက်ပြ နှုတ်ဆက်ပါတယ်။
ဒါတောင် .. ကိုလင်းက .. အဝေးက ကြည့်ရင် .. လူအုပ်ထဲမှာ .. ရှာရလွယ်အောင် ဆိုပြီး .. အနီရောင်ရဲရဲ စပို့ ရှပ်တစ်ထည်ကို .. အချိန်မီ ပြေးဝယ်ပြီး .. ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို ဆင်ထားတာပါ။
လေယာဉ်တံခါးကြီးကို ပိတ်လိုက်ပါပြီ ..
ချဉ်းကပ် လှေခါးကြီးလည်း .. လေယာဉ် အပါးက ခွာလိုက်ပါပြီ ..
လေယာဉ်တောင်ပံနှစ်ဘက်မှာ .. တွဲလျားချိတ်ဆွဲထားတဲ့ ဂျက်အင်္ဂျင်လုံးတွေဆီက စက်သံညံစီစီ လွင့်ထွက်လာပါပြီ ..
ဂျက်လေယာဉ်ကြီးရဲ့ ဘီးတွေ .. သိမ့်ကနဲ စ လိမ့်လာပါပြီ ..
ဗိုလ်ဗိုလ် ချစ်သော ကိုကို .. .. ထွက်ခွာသွားပါတော့မယ် .. ..
ဗိုလ်ဗိုလ့် အပေါ် အချစ်ကြီးလွန်းသော ကိုကို .. အလိုလိုက်လွန်းသော ကိုကို .. ဖြည့်ဆည်းပေးလွန်းသော ကိုကို .. သည်းခံနိုင်လွန်းသော ကိုကို .. .. ..
ဗိုလ်ဗိုလ် .. ရင်ထဲမှာ ပြို့တက်လာပါတယ် ..
လေယာဉ်ကြီးဟာ .. ခပ်လှမ်းလှမ်းက ပြေးလမ်းပေါ်မှာ .. အရှိန်ယူ လိမ့်ထွက်လာနေပါပြီ .. ..
ဗိုလ်ဗိုလ် ရင်ထဲမှာ ဆို့တက်လာပါတယ် ..
အရှိန်နဲ့ .. အဟုန်နဲ့ .. အားသွန် ခွန်စိုက်ပြေးလာတဲ့ .. လေယာဉ်ကြီးဟာ .. ဗိုလ်ဗိုလ်တို့ ရပ်နေတဲ့ လေသာဆောင် ရှေ့အရောက်မှာတော့ .. ကောင်းကင်ကို ဦးမော့လိုက်ပြီး .. တဟုန်ထိုး ပျံတက်လိုက်ပါတော့တယ် .. ..
“ကိုကိုး .. ကိုကိုး .. .. ကိုကိုး .. .. .. .. .. .. .. .. .. ကိုကို .. .. .. .. ..”
ဗိုလ်ဗိုလ့် ရင်ထဲမှာ သိမ်းကျုံးအော်ပစ်လိုက်ပြီး .. ဗိုလ်ဗိုလ့် ပါးပြင်ပေါ်မှာ .. မျက်ရည်ပေါက်တွေ လိမ့်ဆင်းကျလာပါတော့တယ်။
“ကိုကို .. သွားပြီ .. .. .. .. .. .. .. သားရဲ့ ကိုကို .. သွားပြီ .. ..”
ဗိုလ်ဗိုလ် အခုမှ .. တရှိုက်ရှိုက် ငိုချလိုက်ပါတော့တယ် .. ..
ကိုလင်း ကို .. သယ်ဆောင်သွားတဲ့ လေယာဉ်ကြီးဟာ .. တိမ်တိုက်တွေကြားမှာ .. သေးငယ် ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့ အထိ .. မျက်ရည်အပြည့်နဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ .. ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်စီးကြောင်းတွေနဲ့.. မမှိတ်မသုန် မော့ကြည့်နေဆဲ .. ဗိုလ်ဗိုလ် ပါ .. .. ..