( ၉ )
ဗိုလ်ဗိုလ် ဝင်လာတာနဲ့ ကိုလင်း က အခန်းတံခါးကို Lock ချလိုက်ပါတယ်။
“ချစ်တယ် ချစ်လေးရာ .. ..”
ကိုလင်းက ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို ရုတ်ချည်း ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းမွှေး ရေးရေးနဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ့် နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူ နမ်းလိုက်ပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ် ကတော့ ငြိမ်ပြီး ရပ်နေလိုက်ပါတယ်။ သူ့ အကို ဘာလုပ်လုပ် ခံရတဲ့ သူပါ။ သူတို့ အတွဲမှာ ပြုသူက ကိုလင်း .. ခံရသူက ဗိုလ်ဗိုလ် ပါ။
ကိုလင်း က ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးလို့ ဖက်ထားရင်း ဗိုလ်ဗိုလ့် ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တာကြောင့် ပုဆိုးက မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ့် ခြေရင်းမှာ ပုံလျက်သား ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားပါတယ်။
ကိုလင်းက ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး မျက်နှာရှေ့တူရှုက ဗိုလ်ဗိုလ့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။
ဆယ်ကျော်သက်ရွယ် လီးက ဗိုလ်ဗိုလ့် ရှပ်အင်္ကျ ီအောက်ကနေ ငေါက်ကနဲ ကန်ထွက်လာပါ တယ်။ ကိုလင်းက ဗိုလ်ဗိုလ့် လီးကို အသေအချာ ဒူးထောက် ကိုင်ကြည့်လိုက်ပြီး .. ..
“ချစ် တော်တော် ဂွင်းထုတာပဲ။”
“ဗျာ ကိုကို။ ဘယ်လိုလုပ်သိလဲ။”
“ချစ် ဒစ်အနားတွေ လန်နေပြီလေ။”
“ဟာဗျာ ကိုကိုကလဲ။”
“မဟုတ်ဘူးလား။”
“ဟုတ်။”
“ဘာဟုတ်တာလဲ။”
“ယောက်ျားလေးပဲဗျာ၊ ထုတာပေါ့။ ကိုကိုရော မထုဘူးလား။”
“အင်းလေ .. ကိုကလည်း ဒါကိုပဲ ပြောတာလေ။”
“ဟာဗျာ၊ ကဲပါ .. ထုတယ်ဗျာ၊ ထုတယ်၊ ကျေနပ်ပြီလား။”
“မကျေနပ်ဘူး။”
“ဗျာ။”
“နောက်ကို မထုရဘူး။”
“ဟင်”
“နောက်ကို .. ကိုကို မပါဘဲ မဖြုန်းတီး ရဘူး။”
“ဘာကိုလဲ .. .. .. အော် .. ဟုတ်။”
ကိုလင်း .. အမှတ်စဉ် မမှတ်မိတော့တဲ့ အမိန့်မှာတမ်းသစ် တစ်ခုကို ထပ်မံ ထုတ်ပြန်လိုက်ပြန်ပါ တယ်။
နောက် .. ဗိုလ်ဗိုလ့် ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာထိုးကပ်လိုက်ပြီး .. ဗိုလ်ဗိုလ့် ဂွေးဥအောက်ကို နှာခေါင်းနဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်း ပင့်သက် ရှုရှိုက်လိုက်ပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ် ဖင်တစ်ချက် နောက်တွန့် သွားပါတယ်။
“ဟာ ကိုကို မလုပ်ပါနဲ့ .. ကိုကိုက အကြီးဖြစ်ပြီးတော့။”
“အကြီးဖြစ်တော့ ဘာဖြစ်လဲ .. မလုပ်ရဘူးလား။ ဒါဆို ချစ်က လုပ်ပေးမယ်ပေါ့”
“ဟာ .. ကိုကိုကလဲ။ ကိုကို လည်း မလုပ်နဲ့ .. သား လည်း မလုပ်ဘူး၊ တခြားဟာ လုပ်မယ်လေ။”
ကိုလင်း မတ်တပ်ပြန်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ဗိုလ်ဗိုလ့် ပါးနှစ်ဘက်ကို လက်ဖဝါးနှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်လိုက်ပြီး ဗိုလ်ဗိုလ့် မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း .. ..
“ကမ္ဘာပေါ်မှာ .. ကို .. အကြိုက်ဆုံး ရေမွှေးက ချစ်လေးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲမှာပဲ ရှိတယ်။ .. .. .. အဲဒါ ဖိုကတိုးနံ့။”
ဗိုလ်ဗိုလ် ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်ပါတယ်။ ဒီလို စိုက်ကြည့်တဲ့ အကြည့်မျိုး သီဟန်ကလည်း လုပ်ဘူးတယ်။
“ကိုကိုရော .. .. ချွတ်လိုက်လေ။”
ဗိုလ်ဗိုလ်က တောင်းဆိုလိုက်တာပါ။
“ချစ်လေး ချွတ်ပေးလေ။”
အယ် မယ် လေး .. သူကများ ပြန်နွဲ့နေပြန်ပြီ။
ဗိုလ်ဗိုလ် က ကိုလင်း ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ပါတယ်။ ကိုလင်းရဲ့ ပုဆိုးလည်း ကွင်းလုံးကျွတ် ပုံကျသွားတာပါပဲ။
ကိုလင်းက သူ့အိမ်မှာ နေနေတာမို့ သူ့ အမိန့်အမှတ် ( ) အတိုင်း လိုက်နာတဲ့ အနေနဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားပါဘူး။
ကိုလင်းရဲ့ လီးကလည်း တောင်နေပါပြီ။ ဗိုလ်ဗိုလ်က ငုံ့ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ သီဟန်ပြီးရင် နီးနီးစပ်စပ် မြင်ဘူးတဲ့ လီးပါပဲ။ သီဟန်ရော ကိုလင်းပါ အရပ်ရှည်ကြတာမို့ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ လီးတွေက ရှည်မျောမျောလေးတွေပါ။ ညိုတာနဲ့ ဝင်းတာပဲ ကွာကြတာပါ။
“ချစ်လေး .. ကိုင်ကြည့်ပါဦး။”
ကိုလင်းက တောင်းဆိုလိုက်တာကြောင့် ဗိုလ်ဗိုလ် ကိုင်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ကိုင်လို့ကောင်းသား။ အိလည်းအိတယ် .. မာလည်းမာတယ်။ အိစက် မာကျောလေး။
“ပွတ်ပေးဦးလေ .. ..”
ဗိုလ်ဗိုလ် .. ကိုလင်းရဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။
ကိုလင်းက ဗိုလ်ဗိုလ်ကို တင်းတင်းပြန်ဖက်လိုက်ပါတယ်။ ကိုလင်း လီးက ဗိုလ်ဗိုလ့် လက်ထဲက ကျွတ်ထွက်သွားပြီး ဗိုလ်ဗိုလ့် ဆီးစပ်ကို လာထောက်နေပါတယ်။
“ကို့ အခန်းထဲမှာ ဒီလိုပဲ ဖင်တုံးလုံးနဲ့ နေရမယ်နော်။”
ဗိုလ်ဗိုလ့် ရဲ့ ဘယ်လည်တိုင်ကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်ရင်း ကိုလင်းက နားနားကပ် ပြောသွားတာပါ။
“ဟာ .. ကိုကိုကလည်း ဒေါ်ပုကြီးရှိနေတာ။ ဝင်လာမှာပေါ့။”
“အခန်း Lock ချထားမှာပေါ့။”
“.. အင်း .. .. .. .. .. သား အတွင်းခံလေးနဲ့ နေပေးမယ်နော်။ ပုဆိုးတော့ ချွတ်ထားပေးမယ်လေ။”
ကိုလင်း .. မသိမသာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပါတယ်။
“ချစ် .. အိပ်ရာပေါ် တက်ရအောင်။”
ကိုလင်း .. ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို ဖက်ထားလျက်နဲ့ပဲ အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်ပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ့် ကိုယ်လုံးလေးကို သိမ်းကျုံးဖက်ထားရင်း ဗိုလ်ဗိုလ့်ရဲ့ လည်တိုင်တွေ နဖူး နဲ့ ပါးပြင်တွေ မေးဖျားတွေကို တရွရွ တရွရွ နမ်းပေး နေပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ့် နှုတ်ခမ်းမွှေး နုနုရေးရေးလေးတွေကို သွားလေးနဲ့ ဇတ်ဇတ်ကိုက်လိုက်ပြီးနောက် ဗိုလ်ဗိုလ့် နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ငုံလိုက်ပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ့် အပေါ်နှုတ်ခမ်းလွှာကိုပဲ တစ်လှည့် .. ကိုလင်း နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်ဆွဲလိုက် .. နောက် အောက်နှုတ်ခမ်းလွှာကိုချည်း တစ်လှည့် .. ပွတ်ဆွဲလိုက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ ဗိုလ်ဗိုလ့် အသက်ရှုပြင်းချက်တွေ တရှုးရှုးနဲ့ ထွက်လာပါတော့တယ်။
“ချစ် .. လျှာလေး ထုတ်လိုက်ပါဦး။”
ကိုလင်းက ဖွဖွလေး တောင်းဆိုလိုက်ပြန်ပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ်က လျှာဖျားလေးကို ပြူတစ်ထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကိုလင်းက ချက်ချင်း အမိအရ ငုံဖမ်းလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဗိုလ်ဗိုလ့် နှုတ်ခမ်းတစ်ခုလုံးကို ကိုလင်းက ငုံလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လျှာကိုလည်း ဗိုလ်ဗိုလ့် ခံတွင်းထဲ ထိုးထည့်ပြီး ကလိလိုက်ပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ့် လီးက ကိုလင်း ဝမ်းဗိုက်အောက်မှာ ဖိထားလျက်ကြားက တစ်ချက် ရုန်းထလိုက်ပါတယ်။ ဒါကို သိတဲ့ ကိုလင်းက ဗိုလ်ဗိုလ့် ဆီးစပ်ကို သူ့လီးနဲ့ ဖိကပ်လိုက်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ် တဟင်း ဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပါတယ်။
ကိုလင်းက ဗိုလ်ဗိုလ့် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ခွထိုင်လိုက်ပါတယ်။ ဗိုလ်ဗိုလ့် ဆီးစပ်တဝိုက်မှာတော့ လရေဦးရေတွေနဲ့ ပေကျံနေပါပြီ။ ဘယ်သူ့ ဘယ်သူဟာ ဆိုတာ ခွဲခြားလို့ မရတော့ပါဘူး။ သူထွက် ကိုယ်ထွက်ပဲကိုး။
ကိုလင်း က သူ့လီးနဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ့် လီးကို ပူးတွဲဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နှစ်လုံးပြူး ဂွင်းထုပေးလိုက်ပါ တယ်။
“အား .. .. ”
လီးတံနှစ်ချောင်း အသားချင်းကပ်ပြီး ပွတ်တိုက် ဆွဲခံလိုက်ရလို့ ဗိုလ်ဗိုလ် ပါးစပ် ဟသွားတာပါ။
ကိုလင်းက လီးနှစ်ချောင်းပူးကို လက်တစ်ဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထုပေးလိုက် .. လက်နှစ်ဘက်နဲ့ စုံကိုင်ထုလိုက် လုပ်ပေးနေပါတယ်။
ဗိုလ်ဗိုလ့် လီးက ကိုလင်းလီးထက် နည်းနည်း တိုယောင်ယောင်ရှိတာမို့ဗိုလ်ဗိုလ့် ဒစ်က ကိုလင်းလီးရဲ့ဒစ်သိုင်းကြိုးကို သွားထောက်ထားသလို ဖြစ်နေတာမို့ ကိုလင်းရဲ့လီးမှာ လရေကြည်ဦးတွေ ပိုပြီး စိမ့်ထွက်စေပါတော့တယ်။
ကိုလင်းရဲ့လရေကြည်တွေဟာ ဗိုလ်ဗိုလ့်လီးထိပ်ပေါ် စီးကျလာတာကြောင့် ဂွင်းထုပေးနေတဲ့ ကိုလင်းရဲ့လက်ထဲမှာ အမြှပ်လေးတွေ စီစီထွက်အောင်ကို ချောမွေ့လာစေပါတယ်။
ကိုလင်း က ခပ်ပြင်းပြင်း ခပ်သွက်သွက် ထုလိုက်ရာမှာတော့ .. ကိုလင်း .. တောက်လျှောက် ကလိထားလို့ ယားနေပြီဖြစ်တဲ့ ဗိုလ်ဗိုလ် .. မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လရေတွေ ပန်းထုတ်လိုက် ပါတော့တယ်။
“အင့် .. အင့် .. အင့် .. .. အင့် .. .. ဟင်း .. .. ..”
ဗိုလ်ဗိုလ့် ချက်တဝိုက်မှာ လရေတွေ အသီးလိုက် အပုံလိုက် ပြန့်ကျ ကုန်ပါတယ်။
ကိုလင်း က နောက်တဆင့် ကဲတက်လာပြီး သူ့လီးကို သူ့ဟာသူ ကိုင်လို့ ဗိုလ်ဗိုလ့် ပေါင်ကြားထဲက ဗိုလ်ဗိုလ့် ဂွေးဥကို သူ့လီးထိပ်နဲ့ ထိုးကော်လိုက်ပါတယ်။
“အင့် ..”
ဗိုလ်ဗိုလ့် ခါးတစ်ချက် ကော့ အတက်မှာ ဗိုလ်ဗိုလ့်ရဲ့ ပေါင်ခြံကြားထဲကို သူ့လီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက် အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို ခွထားတဲ့ သူ့ပေါင်နှစ်ဘက်နဲ့ လည်း ဗိုလ်ဗိုလ့် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ညှပ်လိုက်တော့ .. ဗိုလ်ဗိုလ်က အလိုက်သိသိနဲ့ ကိုလင်းရဲ့ လီးကို ပေါင်ခြံကြားထဲမှာ ပြန်ညှပ်ပေးထားလိုက်ပါတယ်။
ကိုလင်းက ဗိုလ်ဗိုလ့်ပေါင်ကြားကို သွက်သွက်လေး လိုးလိုက်ပါတယ်။ ဗိုလ်ဗိုလ့်ကို တင်းတင်းဖက်လိုက်ပြီး ဗိုလ်ဗိုလ့် ညာဘက် လည်တိုင်ကို ဖိနမ်းလိုက်ရင်း .. ..
“အင်း .. အင်း .. အင်း .. အင်း .. .. .. ”
ကိုလင်း လည်း ဗိုလ်ဗိုလ့်ကိုယ်ပေါ် ထပ်လျက်သား ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။