Ceren yukarı çıktı.Atlas yatağında oturuyordu.İçeri girdiğinden beri Atlas'ın gözünün hala dolabın kenarında duran gitarda olduğunu farketti.
"Gitarımı çok sevdin sanırım bakmaktan alıkoyamıyorsun kendini''
"Demek sende çalıyorsun."
"Eskiden."
"Neden eskiden?"
"Bilmem.Annem şarkı söylememi hiç istemezdi.Bende bıraktım.Sen? Çalabiliyorsun değil mi?"
"Evet ama benim ki uzun hikaye öyle zaten uzun zaman oldu bir gitara dokunalı."
Bunu söyedikten sonra hafiften gözleri doldu ama hissettirmeden derin bir nefes alıp gülümsedi. Ama gözlerinde uçuşan düşünceler çoktan Ceren'i bulmuştu,anlamıştı derin bir şeyler olduğunu Ceren'de.Hissettirmedi anladığını,üstelemedide.Zamanı geldiğinde anlatacağını biliyordu.
"Haydi gel,aşağı iniyoruz.''
Sonrasında tek kelime edemeden elinden tutup onu yataktan kaldırdı.Aşağı indiler.Atlas tedirgin olmanın verdiği değişik hissiyatla elini kolunu nereye koyacağını karşısında duran kadına nasıl bakacağını şaşırmıştı.
"Merhaba genç adam.Ceren anlattı dün neler yaşadığını çekinme canım öyle.Tabii ki bir süre bizde kalabilirsin."
"Ben size nasıl teşekk..."
"Herkes ailesiyle tartışır,olur böyle şeyler.Sonuçta dönecek bir evin var öyle değil mi biraz kalırsın burda aranı ailenle düzelttikten sonra da yanlarına dönersin,iyi de bir çocuğa benziyorsun.Dil kursundan mı tanışıyorsunuz? Ceren öyle mi demiştin canım?"
Dil kursu,aile....Karşısında ki kadının dün olanları bildiğini öğrendiğinde Ceren'e karşı olan güveni ve sevgisi kat kat artmıştı.Ama şimdi Ceren'in o kadına gerçekleri anlatmadığını öğrenince içinde ki kızın aslında kendi hayalinde kurduğu zengin ama şımarık olmayan gururlu bir kız olmadığını anlamıştı.Göğsünü gere gere ona Atlas'ın kim olduğunu ve neden burda olduğunu anlatamamıştı.Cerene bakıp başını çok acı bir bakışla sallayıp evden hızla çıktı.Ceren onun peşinden kapıyı açtığında karşısında babası ve Atlas vardı.Zümrüt de kapının oraya geldi.
'Ali ? ' , dedi şaşkın bir ifadeyle.
Ali unuttuğu evrakları almak için eve dönerken Atlas'ın kapıdan çıktığını görmüştü.Dün gece evde,kızının odasında kalanın o olduğunu anlayınca da sinirleri epey bozulmuş,hesap sormak için onu kapıya kadar götürmüştü.
'Ceren! Bu çocuğun bizim evimizin kapısından çıkıyor olmasına ne diyorsun ?'
'Baba,açıklayabilirim.'
Atlas,Ceren'in gözüne öyle duygu dolu bakıyordu ki,Ceren az önce yaptığı konuşmanın onu ne kadar yaraladığını farketmişti.İkilinin uzun süren bakışlarını Ali'nin yüksek sesi böldü.
''Annen biliyor mu onun kim olduğunu ?Ya bu çocuk bizim evimizde ne arıyor çıldıracağım!''
''Baba...Yapma.''
''Ne oluyor burda! Sen nerden tanıyorsun Atlas'ı!'', dedi Zümrüt şaşkın bir tavırla Ali'ye.
''Yeter artık.Bu saçmalığa birinin son vermesi gerekiyor.Zümrüt hanım,ben kendimi size tanıtayım.Kızınınızın gerçek annesinin çalıştığı pavyonun koruması,daha doğrusu Leyla ablamın koruması olarak orda,o pavyonda çalışıyordum,düne kadar.Evim yok.Ailem yok.Dün kovuldum.Kızınız da bana acıdı,evinize aldı.Evet Zümrüt hanım,tekrardan tanıştığımıza memnun oldum.Zaten en başında kabul etmemeliydim.Ben kim,siz kimsiniz...Haberiniz olmasa da bir gece evinizde kaldım,hakkınızı helal edin.İyi günler Ali Bey.''
Atlas başını önüne eğip,döndü.Arkasını döndüğünde dolan gözlerini kocaman açıp derin bir nefes aldı.Ağlamamaya direnmek işte tam da buydu.Adımlarını hızlandırıp,bahçeyi terketti.
''Ceren eve gir konuşacağız.''
''Ne konuşacağız baba?'
''Ceren baban haklı.Konuşmamız lazım.Tamam,o kadını görmeye gidiyorsun ama ordan birini evimize kadar getirmen çok yanlış.''
''Hayır eve falan girmiyorum ben.Onun kalacak hiçbir yeri yok baba farkında mısın ? Nereye gidecek şimdi?''.
''Dün senin odana çıkarmadan beni haberdar etseydin belki bir çözüm bulurduk Ceren'ciğim.Ama senin odanda bizden habersiz kalacak kadar cüretkar olduğuna göre kendine kalacak bir yer bulur.''
Ceren babasının bu kadar acımasız olduğunu bilmiyordu.Sanki karşısında duran babası da değildi,sanki başka birisiydi.Annesinden korktuğu tepki babasından gelmişti.Sahi,Zümrüt öylesine tepkisiz ve sakin kalmıştı ki,bir kaç uyarı cümlesi dışında Ceren'e kızmamıştı bile.Sadece Ali'yi desteklemişti.
Babasının bu tutumuna ılımlı yaklaşamazdı.Çünkü onun gitmesine izin veremezdi.Başını kaldırdı,derin bir nefes aldı.Ardından babasının gözlerine dikti gözlerini.
''Senin ailen de yoktu.Onu en iyi sen anlarsın sanmıştım.Yanılmışım.''
Ali bu sözle yerle bir oldu.Aslında tam da bu yüzden bu kadar tepki göstermişti belki de.Kızının kaderinin annesinin kaderine benzemesini istemiyordu.Hızla arabaya bindi.
''Veli,sağ yapalım.O tarafa doğru gitti,zaten fazla uzaklaşmış olamaz.''
''Ali Bey.Neden onu takip ediyoruz?''
''Kızım için.''
Az ilerde gördü Atlas'ı.Elleri cebinde,başı önde,sakince yürüyordu.
''Ali Bey,yanına yaklaşmamı ister misiniz?''
Atlas'ı o halde öyle çaresiz gören Ali'nin aklına kendi gençliği geldi.İçi öyle bir tutuşmaya başladı ki,gidip çocuğa sarılmak istedi.Sanki ona sarılırsa,kaybettiği gençliğine kavuşacaktı.
''Hayır Veli.Dur burda.''
Arabadan indi.Atlas'a doğru yürümeye başladı.
''Atlas!''
Birden arkasını döndü.
'Siz?'
''Atlas bak,ben sadece kızımın iyiliğini istiyorum.O yüzden lütfen ondan uzak dur.Ben sana yardım ederim.Para göndereyim,kalacak yer bulayım.''
Atlas Ali'nin gözlerine öyle bir baktı ki,sanki söylemek istediği her şey o bakışlarda saklıydı.Sonra kaşlarını kaldırıp,ufak bir gülümsemeyle Ali'ye cevap verdi.
''Para her şeyi çözüyor öyle değil mi ? Ali Cihanoğlu.''
...
YIL 2000 Ali ve Zümrüt'ün Düğününden Bir Ay Önce
Fevzi Cihanoğlu koltuğunda oturmuş,kahvesini yudumluyordu.
''Ben sana yardım edeceğim,seni çok büyük adam yapacağım ama sen de kızımı bir gün olsun üzmeyeceksin!O adamın,Leyla'nın babasının mahkemesi bugün Ali.Mahkemeden sonra direkt cezaevi yolu görünüyor ona.Sonrası da müebbet hapis.Ordada gebertirler merak etme.Ailenin kanı yerde kalmayacak.E sonra da anlı şanlı bir düğün yaparız.''
''Fevzi Bey.Öldürmesinler.Sizden sadece bunu istiyorum.Bana yardım edip düştüğüm çukurdan çekip aldınız,o adam da cezasını ömrünün sonuna kadar o dört duvarda kalarak çeksin istiyorum.''
''Leyla'nın babası diye onu öldürmememi istiyorsan eğer,bu çok acizce bir düşünce Ali.''
Ali durup önüne baktı.Sonra birden başını hızla hayır anlamında salladı.
''Hayır,asla.Sadece bir ömür sürünsün istiyorum.''
''Bak Ali.Çok kısa zaman kaldı düğününüze,seni kızımla evlendiriyorum.Onun gözünden akan tek damla yaşın sorumlusu sen olursun.Unut artık Leyla'yı.Sil kapat o defteri.Seni her şeyin başına geçireceğimi söylüyorum,hala vicdanlı olmaya çalışıyorsun.At gitsin o vicdanını.Sen artık Ali Yılmaz değil,Ali Cihanoğlu oluyorsun.''
''Para her şeyi çözüyor öyle değil mi Fevzi Cihanoğlu?''
...
Günümüz
Sahi,dönüştüğü bu adam da kimdi ? Gözünü para bürümüş kayınbabası gibi mi olmuştu yoksa kızından ayrılması için onu tehdit eden Leyla'nın babası gibi mi bu çocuğun karşısında ? Yıllar önce öfkeyle baktığı Kayınbabasının yahut Leyla'nın babasının yerine geçmişti.Hayır.Bu o olamazdı.Hala içinde yitip gitmeyen bir Ali Yılmaz vardı.Öldürmemişti onu kimse,yaşıyor nefes alıyordu.Aslında zaten kendi benliğini yitirmediğini kendisi de biliyordu.Ama şu an ki tavrı sanki o Ali'ye ihanetti.İçinde yaşayan diğer Ali'ye koca bir ihanetti.Ama yapamazdı.Gardını indiremezdi bu çocuğa karşı.Çünkü eğer indirirse,Ceren'i kaybederdi belki de.Kızının annesinin hayatını yaşamasını,kendisi gibi bir adama aşık olup hayatının mahvolmasını istemiyordu.Kafasında geçen binbir düşünceyi susturup Atlas'a cevap verdi.
''Sana yardım etmek istedim sadece.Gidecek yerin yok diye bil-''
''Sen bana yardım edemezsin.''
Ali bunun üzerine hiçbir şey söylemedi.Karşısında duran genç adamın düşüncelerine az çok hakimdi ve eğer üstelerse bir sonuca varamayacağının farkındaydı.Onu anlamaması için hiçbir sebep yoktu.Karşısında ki çocuğu kendinden ayıran en büyük özelliği,cesaretiydi belkide.Ali onun kadar cesur değildi.Yıllarca kendi vicdanından kaçan bir adam olduğunun farkında da değildi.İşte tam da bugün bu çocuk ona neye dönüştüğünü ve nasıl bir korkak olduğunu göstermişti.O zamanlar kendine korkak demese bile,Leyla'yı ve ona yaşattığı acıları görünce ölmekten beter olduktan sonra,işte o zaman korkağın teki olduğunu anlamıştı.
'Veli,senden bir şey isteyeceğim.Bana Fevzi Cihanoğlu'nun birlikte iş yaptığı adamları,satın aldığı,devrettiği mekanları her türlü gizli ne varsa,hazırlayıp odama getirtebilir misin?''
''Yalnız Ali Bey...''
''Veli ?''
''Peki Ali Bey.''
''Ayrıca şu Leyla'nın yanında çalışan kadın,Mehveş.Onunla iletişime geç.En kısa sürede bir görüşme ayarla.''
Ali toplantıdan çıktıktan sonra,odasına geçti.İstediği evraklar masasının üzerinde duruyordu.İçini yiyip bitiren şüphenin esiri olmaktan kurtulmaya ramak kalmıştı.Dün duyduklarının gerçekliği ile yüzleşecekti.Leyla'nın pavyonda çalışmaya başlaması,Fevzi Cihanoğlu sayesinde mi olmuştu ? Elleri terliyor,kalbi çok hızlı atıyordu.Korkup kaçtığı vicdanıysa,tam karşısında bütün odayı kaplamışcasına oturuyordu.
Dosyaları incelemeye başladı.Çok değil,bir kaç dakika sonra gördüğü şey onu yerle bir etmeye yetmişti.Leyla'nın çalıştığı pavyonu yirmi sene önce Fırat'a devretmişti.
Peki Zümrüt'ün haberi var mıydı bu durumdan? Babasının yıllar Leyla'yı bulup onu kendisinden saklayıp buraya hapsettiğinden haberi var mıydı? Gördüğü karşısında kandırılmış olmanın verdiği tarifsiz acıyla kendini cam kenarına attı.Eliyle kravatını gevşetip,derin bir nefes aldı.Gözleri doldu,elini kolunu nereye koyacağını şaşırdı,dişlerini sıkıp elini yumruk yaptı.Eğer Zümrüt'ün de bundan haberi varsa,kendini öyle aptal yerine konmuş hissedecekti ki bunun da tarifi yoktu.Ve en kötüsü de bu bir kadının hayatına bedel olmuştu.Sevdiği kadının hayatına.
Saatler on sekizi gösteriyordu.Ceren babası gittiğinden beri Zümrüt'ün tüm çabasına rağmen odasından çıkmamıştı.En sonunda Zümrüt kapı dibine oturdu,konuşmaya başladı.
''Onu seviyor musun?Atlas'ı.''
Ceren cevap vermedi.
''Ama senin yüreğini gözlerinden okuyabiliyorum kızım.O yüzden beni iyi dinle.Aşk güzel şey.Yaşamasını bilirsen,aşık olmak dünyanın en güzel şeyi.Birini sevmek,onun da seni sevmesi...Aç şu kapıyı,ben senin hep yanında olurum.Gerekirse babanın karşısında olur,senin yanında olurum.Sevmek kadar güzeli mi var? Hem sen sevmişsen zaten ben de severim.''
Çok değil,bir kaç dakika Ali eve geldi.Ali'nin geldiğini duyan Zümrüt aşağı inmek için merdivenlere doğruldu.O sıra da Ceren kapıyı açtı.
''Anne.''
''Canım.''
''Onunla konuşmak istemiyorum,uyuduğumu söyler misin?''
Zümrüt başını tamam anlamında sallayıp sıcak bir gülüşle ona karşılık verdi,ardından aşağı indi.Ali düşünceli ve yorgun görünüyordu.
''Hoşgeldin Ali,Ceren uyuyor uyandıramadım.Gel biz yemek yiyelim,uyanınca hazırlatırım ona ben bir şeyler.''
Ali masaya oturdu.Yemek boyunca ikisi de sessiz kaldı.
...
Saat gece üçü gösteriyor,Ceren cam kenarından gökyüzüne bakıyordu.Yavaşça arkasını döndü önce gözü yatağın kenarında duran gitara takıldı,onu aldı.Sonra dolabı açıp sırt çantasını çıkardı.Bir kaç parça eşyayı hızla içine doldurdu.Odasında bir kaç saat bekleyip,yatağının içini yastıkla doldurup sessizce merdivenlerden indi.Her bir adımında nefesi daha da hızlanmaya,kalbi daha da hızlı atmaya başlamıştı.Tam kapıyı açıyordu ki birden yukardan bir tıkırtı geldi.Başını hafifçe sağa çevirdi,yukarı çıkıp çıkmama konusunda ikilemde kaldı.Sonra yavaşça kapıyı açtı,çıktı.
Başını kaldırıp göğe baktı,derin bir nefes aldı.Sonra kendisine uzanan eli tuttu.
Yorumlarınızı bekliyorum,düşünceleriniz benim için çok önemli.Yorum ve vote sayımıza göre yeni bölümü en kısa sürede ekleyeceğim.Bir sonra ki bölüme kadar görüşmek üzere,sizi çok seviyorum.