BİR YANGININ KÜLÜ #Wattys2020

Ceren'in Çıkmazı

Ceren şaşırdı. 

"Babacığım,ne Leyla'sı? Ben,kızın!"

Ali irkildi.Aniden ayağa kalktı.Sanki suç işlemiş de saklanması gerekiyormuş gibi bir tavır vardı üzerinde.Ceren tuhaf tuhaf bakıyordu,babasının sayıkladığı kadın,Leyla kimdi?

Geçenlerde,anne ve babası odalarında tartışırken yine bu isme şahit olmuştu.Aralarına girmemiş kapı arkasından dinlemişti.Pek birşey duyamamıştı fakat o zamandan aşina kalmıştı kafasında annesinin "Leyla!" diye bağırışı.Kim bilir,belki de babası annesini aldatmıştı ve boşanacaklardı.Ceren kafasında kurdukça kurmuş ikisine hiçbir şey söylemeden haftalarca onlardan bir şey beklemişti.İkisinin mutluluğu Ceren için çok önemliydi.Mutlu bir ailesinin olması,onun bu hayatta değer verdiği her şeyin başında geliyordu.Yıkılmış darmadağın olmuş bir aile kavramı onu oldukça korkutuyordu.Belki de bu yüzden babasına uyanırken sayıkladığı ismi,babası kendine gelince soramadı.Sorsaydı iyiydi.

Ceren,anne ve babasının evde olmadığı bir anı kolluyordu.İkisinde beliren son zamanlarda ki değişiklik onu epey meraklandırmıştı.Onların toplantıda olduğu vakit,merağını gidermek için biçilmiş kaftandı.Evde kimse yoktu,derin bir nefes aldı ve yukarı çıktı.Odaya girdi,çekmeceleri karıştırmaya başladı.Kim bilir belki de boşanacaklardı ? Belki de kızından bunu saklıyorlardı ? Sakladıkları herneyse onu bulacaktı.Büyük siyah dolaba yaklaştı.Burada belki boşanmayla ilgili bir belge vardı ve onu bulup onların yüzlerine fırlatacaktı.Anlayışsız değildi,olanları bilmemek onu kırıyordu.En çok onun hakkıydı anne babasının yaşadıklarını bilmek,evde ki huzursuzluğun sebebini öğrenmek en çok onun hakkıydı ve şimdi boşanacaklarsa,bunu ondan saklamamaları gerekiyordu.Babası annesini aldattıysa,ortada bir kadın varsa annesinin elini tutup,babasına resti çekecekti belki de.Dolabı açtı , içinde siyah bir kasa vardı.Kasanın önünde yarısı yırtılmış bir kağıt.Önce kağıdı umursamayıp,şifreyi çözmeye çalıştı.Annesinin doğum tarihi,babasının doğum tarihi,kendi doğum tarihi... Ne olabilirdi ki şifre? Uzun süre bekledikten sonra az önce umursamadığı kağıt parçasını aldı.Çok eski bir kağıttı bu.

"Ali'm.Ben Leyla'n.Sana bu satırları yazmak inan çok zor.Kaç defa elime kalem aldım,oturdum bir köşeye ama olmadı.Yüreğim varmadı birşeyler demeye.

Gözleri büyüdü.İşte Leyla! Babasının annesini aldattığı kadından bir mektup.Demek bu yüzden kavga etmişlerdi,her şeyi annesi öğrenince,babasına çıkışıp ;

-Kim bu kadın Ali! Kim bu Leyla!

diye bağırmıştı ?

Gerçi o sadece annesinin Leyla diye bağırışını duymuştu.Diğer cümlelere de kulak misafiri olamadan onlar tartışmayı kesmiş bir sessizlik bürümüştü ortalığı.

Elleri titriyor,dişlerini sıkıyor ve okumaya devam ediyordu.

Şu an bunları okuyorsan bil ki sana hem çok uzak hem çok yakınım.Ellerin titriyor şimdi,boğazın da düğümlendi bilirim ama dur yırtıp atma beni bir köşeye dinle.

"Annem yırtıp atmış seni bir köşeye ama canım Leyla'cık!" diye geçirdi içinden.

Peşinden İstanbul'a düştüm ama sen yoktun.Önce seni sonra kendimi kaybettim buralarda.Önce senden sonra kendimden vazgeçtim.Bu koca şehir üstüme öyle bir geldi ki nefes alamadığım çok zaman oldu.Yıktılar üstümüze koca bir enkaz,seni aldılar benden.Ama yine de bizi öldüremediler."

Duraksadı.Ne ? Ne yani,Leyla babasının annesini aldattığı kadın değil miydi? Geçmişte bu kadınla bir ilişkileri mi olmuştu ? Ceren okudukları karşısında işte şimdi neye uğradığını şaşırmıştı.Tam kadını suçlayacak,tam kadına küfürler edecekken birden herşey tersine dönüvermişti.Ceren kağıda uzun uzun baktı.

Cerenin gözleri neye şahit olduğuna inanamıyordu.Bilmemesi gereken bir şeyle yüzleşmiş gibiydi.Bu kadın bu satırları babasına neden yazmıştı ? Eski sevgilisi miydi ? Babası zaten İstanbul'da doğup büyümemiş miydi ? Ona anlattıkları herşey yalan mıydı ? Okudukları karşısında şok olmuştu.Babasının geçmişini yavaş yavaş kazıyordu.Bu ilk adımdı.Ve bu öğrendiği saklı Leyla meselesinin devamını , o kasada kalan tüm gerçekleri öğrenecekti.Bu kağıdın diğer yarısına çok ihtiyacı vardı.Diğer yarısını bulmadan asla o odadan çıkmayı düşünmüyordu.

Bir ses geldi.Ceren olduğu yerde kaldı.