BİR YANGININ KÜLÜ #Wattys2020

17.Bölüm-KADER

Tam yirmi yıl...
Dile kolay yirmi yıl...
Zaman durmuştu.
Zaman bu iki insanın ellerini yeniden birleştirmek için durmuştu.
Zaman yirmi yıllık bir aşk için durmuştu.

İkisi de büyülenmiş gözlerle birbirlerine bakakaldılar.O şaşkınlık ifadesinin yerini acı bir kaş çatışı aldı.Yavaşça gözleri doldu ikisininde.Birbirlerin yaklaşmak istediler.İkisi de bir an yirmi yıl öncesine gitti.O ağacın altında ki ilk öpüştükleri anı hatırladılar.

Leyla'nın kalbi duracak gibiydi.
Ali'nin kalbi de.
İstemsizce birbirlerin yaklaştılar.
Leyla eliyle Ali'nin yüzüne dokundu.

"Burdasın..." dedi.

Ali konuşamadı.Dili tutulmuş gibi görünüyordu.Yıllarca rüyasında gördüğü adını sayıklayarak uyandığı kadın karşısındaydı.Gözleri gözlerine değdikçe zaman yeniden alevleniyordu.Yeniden aşık oluyordu.Yanı başındaydı hiç gitmeyecek gibi yeniden.
Hiç bitmeyecek gibi bir andı.

Bakışlarında mazi yatıyordu.İçinde uyuyan bir geçmiş vardı.Bir an bakışlarını sakla der gibi baktı Ali.

Sonra yüreğinin diliyle gözlerinden onun gözlerine bir nehir kurdu.

"Sensin
Karşımdasın
Gözlerim değiyor gözlerine
Yeniden
Alevleniyor zaman
Yeniden
Aşık oluyorum sana
Sensin
Karşımda
Yanı başımda,hiç gitmeyecek gibi
Hiç bitmeyecek
Hiç sönmeyecek
Hiç sevmeyecek gibi
Öyle misin sen
Bakışların da mazimiz yatıyor
Bak içimde uyuyor geçmiş
Hep sevecek gibi bir sen varsın içimde
Şimdi
Şimdi hiç sevmeyecek gibisin
Yaramsın
Yüreğimde uyuyan
Uyansan
Uyandırsam seni
Yeniden yanar mısın
Hiç sönmeyecek gibi
Yeniden başlar mısın
Hiç bitmeyecek gibi
Ama bakışların
Bakışlarını saklar mısın
Çünkü onlar
Hiç sevmeyecek gibi...

Leyla içinden onu hala sevdiğini düşündü.Tepeden tırnağa yeniden...Dokunsa kanayacaktı elleri belki yeniden ama ona rağmen ellerinden tutabilirdi.O nehire süzüldü yüreğinden kelimeler.

"Sevebilirim seni
Sevebilirim tepeden tırnağa
İçim içimi yiyor
Sev onu
Yeniden sev
Yeniden tut ellerinden
Hiç bırakmayacakmış gibi
Ama bakışların
Onlar korkutuyor beni
Korkmak istemiyorum
Bakışların
Her an gidecekmişsin gibi
Yazık
Çok yazık
Sevebilirdim seni
Eskisi gibi
Ama bakışlarını sakla benden
Çünkü onlar
Her an gidecekmişsin gibi..."

Ağzını açsa ağlayacağını bildiğinden konuşmuyordu belkide ikisi de.Sonra birden Leyla kendine geldi.

"Kaç yıl aradan sonra burda böyle ne sıfatla!Burda çalıştığımı öğrendin! Dalga mı geçmek için! Ne için! Odaya çağırttırdın!"

Vurmaya devam ediyordu.Yakasından tutup hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

"Sen gittin,beni bırakıp gittin..."

Ali onu öyle o halde gördüğü an yıkıldı.Eğildi,sarılmak istedi.Ama Leyla onun ellerini itti.

"Ağlama ne olur..."

Leyla vurmaya devam etti.Ali dayanamadı.

"Kendine gel!" diye bağırdı.

Aniden Leyla'nın ellerini tutup onu kendine çekti,sarıldı.Gözyaşlarına engel olamıyordu o da.

Leyla aniden kendini geri çekti.

"Neden Ali ? Yıllar sonra neden ? Beni terkedip bir başıma bıraktın gittin.Şimdi ne istiyorsun benden ?"

"Leyla inan ben senin burda çalıştığını bilmiyordum.Ben sadece Ceren'i takip ettim.Sonra da Mehveş Ceren gelecek diye beni bu odaya koydu.Hepsi bu."

Leyla yatağa oturdu.Ali konuşmaya başladı.

"O mektubu ve kızımı bıraktığın günden sonra ben seni çok aradım Leyla,her gün her gece senden bir iz bulabilmek için yıllarca didindim durdum.Zaman geçiyordu içimden sen geçip gitmiyordun.Söküp atamıyordum seni.Seninle tek bir kelime konuşabilmek için neler vermezdim ben! Her gün yıkıldım.Sana ulaşamadığım her gün biraz daha çöktüm."

Ali sözlerine devam edecekken Leyla ayağa kalkıp dudağına sus işareti yaptı.

" İstanbul'a kaçtığın gün ben ölmekten beter oldum.Karnımda bebek,sana doğru koşarken ayağıma taş takıldı yere düştüm ben.Bir daha kalkamam sandım ordan.Ama kalktım.Peşinden İstanbul'a geldim.Seninle konuşacaktım.Böyle bırakıp gidemezsin diyecektim.
Herkes giderdi.Sen gidemezdin.Şu elimi bırakamazdın.Sen ya sen.
Bak sonrasını dinle,daha güzel.
İstanbul sokaklarında gebe halimle bir başıma dolandım durdum.Sözde seni bulacaktım.
Ne buldum ? Evlenmişsin.Hem de zengin bir kadınla.O an yeniden düştüm ben.Kalkamam sandım,ama kalktım.Ben senin peşinden kaç kez düştüm de kalktım ayağa.Korkmadım,tek başıma yürüdüm bu yollarda.Cesaretliydim çünkü.Düşsem de kalkacak gücü bulabilmiştim.Ya sen ? Sen de ne arar be cesaret.Korkağın tekisin sen."

Ali yaklaşıp sessizce elini tutmak istedi.

-Çek elini!

-Neden burda çalışıyorsun ?

-Bilmem.Belki sana davrandığı
kadar adil davranmamıştır
İstanbul bana...

-Neden burda çalışmaya başladın anlat.

-Seni ilgilendiriyor mu bu? Çek git!