BİR YANGININ KÜLÜ #Wattys2020

BÖLÜM 24 - UYANIŞ

Ceren yukarı çıktı.Atlas yatağında oturuyordu.İçeri girdiğinden beri Atlas'ın gözünün hala dolabın kenarında duran gitarda olduğunu farketti.

"Gitarımı çok sevdin sanırım bakmaktan alıkoyamıyorsun kendini''

"Demek sende çalıyorsun."

"Eskiden."

"Neden eskiden?"

"Bilmem.Annem şarkı söylememi hiç istemezdi.Bende bıraktım.Sen? Çalabiliyorsun değil mi?"

"Evet ama benim ki uzun hikaye öyle zaten uzun zaman oldu bir gitara dokunalı."

Bunu söyedikten sonra hafiften gözleri doldu ama hissettirmeden derin bir nefes alıp gülümsedi. Ama gözlerinde uçuşan düşünceler çoktan Ceren'i bulmuştu,anlamıştı derin bir şeyler olduğunu Ceren'de.Hissettirmedi anladığını,üstelemedide.Zamanı geldiğinde anlatacağını biliyordu.

"Haydi gel,aşağı iniyoruz.''

 Sonrasında tek kelime edemeden elinden tutup onu yataktan kaldırdı.Aşağı indiler.Atlas tedirgin olmanın verdiği değişik hissiyatla elini kolunu nereye koyacağını karşısında duran kadına nasıl bakacağını şaşırmıştı.

"Merhaba genç adam.Ceren anlattı dün neler yaşadığını çekinme canım öyle.Tabii ki bir süre bizde kalabilirsin."

"Ben size nasıl teşekk..."

"Herkes ailesiyle tartışır,olur böyle şeyler.Sonuçta dönecek bir evin var öyle değil mi biraz kalırsın burda aranı ailenle düzelttikten sonra da yanlarına dönersin,iyi de bir çocuğa benziyorsun.Dil kursundan mı tanışıyorsunuz? Ceren öyle mi demiştin canım?"

Dil kursu,aile....Karşısında ki kadının dün olanları bildiğini öğrendiğinde Ceren'e karşı olan güveni ve sevgisi kat kat artmıştı.Ama şimdi Ceren'in o kadına gerçekleri anlatmadığını öğrenince içinde ki kızın aslında kendi hayalinde kurduğu zengin ama şımarık olmayan gururlu bir kız olmadığını anlamıştı.Göğsünü gere gere ona Atlas'ın kim olduğunu ve neden burda olduğunu anlatamamıştı.Cerene bakıp başını çok acı bir bakışla sallayıp evden hızla çıktı.Ceren  onun peşinden kapıyı açtığında karşısında babası ve Atlas vardı.Zümrüt de kapının oraya geldi.

'Ali ? ' , dedi şaşkın bir ifadeyle.

Ali unuttuğu evrakları almak için eve dönerken Atlas'ın kapıdan çıktığını görmüştü.Dün gece evde,kızının odasında kalanın o olduğunu anlayınca da sinirleri epey bozulmuş,hesap sormak için onu kapıya kadar götürmüştü.

'Ceren! Bu çocuğun bizim evimizin kapısından çıkıyor olmasına ne diyorsun ?'

'Baba,açıklayabilirim.' 

Atlas,Ceren'in gözüne öyle duygu dolu bakıyordu ki,Ceren az önce yaptığı konuşmanın onu ne kadar yaraladığını farketmişti.İkilinin uzun süren bakışlarını Ali'nin yüksek sesi böldü.

''Annen biliyor mu onun kim olduğunu ?Ya bu çocuk bizim evimizde ne arıyor çıldıracağım!''

''Baba...Yapma.''

''Ne oluyor burda! Sen nerden tanıyorsun Atlas'ı!'', dedi Zümrüt şaşkın bir tavırla Ali'ye.

''Yeter artık.Bu saçmalığa birinin son vermesi gerekiyor.Zümrüt hanım,ben kendimi size tanıtayım.Kızınınızın gerçek annesinin çalıştığı pavyonun koruması,daha doğrusu Leyla ablamın koruması olarak orda,o pavyonda çalışıyordum,düne kadar.Evim yok.Ailem yok.Dün kovuldum.Kızınız da bana acıdı,evinize aldı.Evet Zümrüt hanım,tekrardan tanıştığımıza memnun oldum.Zaten en başında kabul etmemeliydim.Ben kim,siz kimsiniz...Haberiniz olmasa da bir gece evinizde kaldım,hakkınızı helal edin.İyi günler Ali Bey.''