Fırat'ın adamları Ali'nin peşine düşmüştü.Ali henüz takip edildiğinin farkında değildi.Fırat Leyla'yı evine göndermişti.Ev mekanın hemen karşısında olduğundan Leyla camdan bir saniye olsun ayrılmıyordu.Evi pavyonun az ilerisindeydi zaten ve kapıyı çok net görebiliyordu.Çok değil bir kaç dakika sonra Fırat'ın adamı Şükrü'nün arabası yanaştı mekanın yanına.Adamlar kollarından tutarak Ali'yi arabadan indirdi.Fırat Ali'yi gördüğünde gözlerine inanamadı.Şok geçirdi,elini kolunu nereye koyacağını şaşırdı.
"Ali Cihanoğlu...Demek geldin."
"Sen beni nerden tanıyorsun?"
"Fevzi Cihanoğlu.."
"Kayınpederimi nerden tanıyorsun?"
"Orası da bende kalsın be Aliciğim.''
"Sen ne diyorsun ? Ne saçmalıyorsun?"
"Bak Ali.Açık açık söyleyeyim.Onun yüzünü görmeye gelme daha buraya.Sen ne kadar zenginsen benim de senin ayağını kaydıracak kadar sağlam arkam. Bu aşk yeniden canlanırsa elinde ne var ne yok kaybetmeyecek misin? Karına dön Ali."
Ali kendini tutamayıp Fırat'ın boynuna yapıştı.
''Kimsin lan sen! Ne hakla tehdit ediyorsun beni!''
Nefes nefese sinirle adamın boğazını sıkıyordu.Leyla uzaktan konuşulanları duymuyordu.İki tarafta hararetlenince aşağı indi.
O sırada Ali'nin ardından bir ses duyuldu.
"Bırak Fırat'ı."
Ali başını çevirdi,Leyla onlara bakıyordu.
"Bırak Fırat'ı ve defol git burdan."
Ardından Fırat'ın yanına gidip ona yaklaştı,elini tuttu.
"Kabul ediyorum.Evlenelim."
Leyla bunu söyleyip içeri girdi.Ali bunun üzerine hiçbir şey diyemedi,arkasını döndü.Yavaş adımlarla sokağın sonunu getirdi.Sonra başını kaldırıp gökyüzüne baktı.Kocaman bir yıldız bir başına duruyordu orda.
....
YIL 2000-YILDIZLI BİR GECE
Leyla çimlere uzanmış,göğe bakıyordu.
"Yıldızlar ne güzel Ali.Sanki bize çok yakınlar,sanki elimi uzatsam birini alacakmışım gibi."
"Biri bizim olsun.Bak şu en büyük olan,o bizim olsun."
"Evlendiğimizde o yıldızda yaşayalım."
...
Evleniyor muydu? Hemde o adamla? Nasıl defol derdi kendisine ? O kadar mı sevgi kalmamıştı içinde? Gerçi kalsa da ne yazardı artık,bugün öğrendiği şeyle yıkılmıştı.
Bugün Leyla'nın hayatını nasıl mahvettiği gerçeğiyle bir kez daha yüzleşmişti.Hemde daha gerçek bir bıçak yarası gibi acıtmıştı bu.O an bir kez daha bu öfkenin neden dinmediğini anladı.Kafası allak bullak olmuştu.Kayınpederi mi Leyla'yı bu bataklığa sürüklemişti ?
Saat sabah beşi gösteriyordu eve geldi.Zümrüt kanepede uyuyakalmıştı.Yukarı çıkıp yatağa girdi.
...
Sabah olmuş,güneş usulca pencereden içeri giriyordu.Ceren'in yatağı pencerenin tam karşısındaydı.Güneş ışığı adeta tenlerinde yankılanıyordu.
Atlas yavaşça gözlerini açtı.Uyurken saatlerce onu izleyebileceğini, yüzünün her bir köşesini ezberleyebileceğini,o sabah gözlerini onunla açtığında anladı.Ona baktığında içinde öyle saf bir duygu oluşuyordu ki,insanın içini iyileştiren güzel bir duygu.Yüzünün her bir köşesini ayrı sevebilirdi.Nefesinin sesiyle saatlerce uyuyabilirdi.Saçlarının kokusuyla bir ömür nefes almayı seçebilirdi.Aşk mıydı bu? Aşk değilse neydi? Bu kızda onu kendine çeken bir şeyler vardı.O öyle bir şey ki,insanın ruhuna en derinden kök salabilecek kadar güçlü ve kuvvetli...
"Günaydın."
"Günaydın."
Ceren uzun uzun gözlerine baktı.Sonra eliyle yanağını okşadı.Gözlerinin içine dalıp gitti.
"Ne yaşıyoruz biz... Neden böyle bakıyorsun bana..."
"Nasıl bakıyorum?"
"Böyle işte."
Aşık gibi diyecekti.Dili varmadı.Nasıl varsın ki? Kim aşkını öyle kolay itiraf edebilirdi? Söylemesi kolay mıydı? Hem aşk öyle bir anda olan bir şey miydi? Belki de aklı karışmıştı.Olabilir miydi? Aşk olabilir miydi Ceren'inde hissettiği.O öyle bir an ki beynin ve kalbinin ikilemiyle baş edemeyip kendinden kaçmak ister gibi.Fazlaca kapılmıştı ona bunu hissetti.İşte bu hem en güzel hem de en acıtıcıduyguların başlangıcıydı.Başını omzuna koyup saatlerce uyumayı isterken onu kaybetme korkusu vücudunu sarmıştı.
"Şimdi ben aşağı ineceğim."
"Oh sen aç kalma tabi in kahvaltıya.Ben burda açlıktan öleyim." dedi muzip bir tavırla.
Ceren odadan çıktı.Aşağı indi fakat ne annesi uyanmıştı ne de babası.Annesi kanepedeydi.Kapı çaldı.Evin yardımcısı izinden dönmüştü.
"Hoşgeldin Zeliha Abla."
Kapıyı açtıktan sonra annesine yaklaşıp sessizce uyandırdı onu.
"Günaydın anne."
Zümrüt hafifçe doğrulup Ceren'e sarıldı.
"Fazla sevgi dolusun bugün Anne."
"Sen bana hep böyle güzel anne de,böyle güzel uyandır beni ben hep mutlu olurum birtanem."
Atlas etrafa bakınıyordu,dolabın kenarında duran gitara gözü ilişti.Yüzünde buruk bir ifade oluştu.Sonra derin bir iç çekti,gitarı eline aldı,elini gitarın tellerinde gezdirip gözünü kapattı.
O sırada Ali uyanmış,kendine gelmeye çalışıyordu.Atlas bir an kendinden geçip gitarı çalmaya başladı.Ali bir duş almış tam aşağı inecekken Ceren'in odasından gelen sesle odaya yöneldi.
"Kızım.Günaydın"
diyerek kapıyı tıklattı.Sonra aşağıdan Ceren'in sesinin gelmesiyle birden irkildi.
Atlas birden kendine geldi, hemen gitarı bırakıp ne yapacağını şaşırdı
Ali kapıyı açmaya çalıştı ama kapı kilitliydi.Sonra hemen aşağı indi.
"Ceren!"
"Günaydın baba" , dedi tedirgin bir tavırla.
"Odan da biri mi var?"
Zümrüt şaşırıp araya girdi.
"Ne diyorsun Ali?"
"Gitar sesi duydum.Ben tıklatınca kapıyı kesildi ses.Ceren içerde sandım.Kapı kilitliydi."
Ceren o an ne yapacağını ne diyeceğini bilemedi.Aslında en doğrusu doğruyu söylemekti.O an bir şeyler olduğunu ve Ceren'in sıkıştığını farkeden Zümrüt konuşmaya başladı.
"Arkadaşı Zeynep! Dün ailesiyle tartışmış depresyona girmiş Ceren'de arkadaşına kıyamayıp gel bizim evde birlikte depresyona girelim demiş çıkmak da istemeyince odadan kapıyı da kilitlemiş kızın üzerine iyice depresyona girsin diye,ben gece gördüm uyudum.Hatta Ceren'de şu an depresyon da ama belli etmiyor birlikte ağlayıp durdular dün."
Ceren Zümrüt'ün bu yalanı söyleyip kendisini kurtarmasına öylesine sevinmişti ki derin bir nefes alıp masaya oturdu.
"Ayıp değil mi kızı da çağırın sofraya."
"Olmaz baba.İnsan görmek istemiyor,kızı rahat bırakalım."
"Olur mu öyle şey kızım.Git bir sor bir daha belki gelir."
Ceren yukarı çıktı.Atlas yatağın üzerinde oturmuş bekliyordu.
"Atlas sen deli misin? Gitar çalmak ne ya? Aşağıda nasıl sıkıştım anlatamam!"
"Ben özür dilerim.Gitarı orda öyle görünce bir an kendimden geçtim."
"Neden?"
"Uzun hikaye.Sen ne dedin onlara?"
"Babam çıktıktan sonra annemle hesaplaşacağız sanırım.
"Nasıl ?"
"O anladı.Anneler hisseder."
Ali ve Zümrüt birbirine karşı öfkeli ve kırgındı.Ali'nin öfkesinin altında şüphe yatıyordu.Dün öğrendiği şeyin gerçekliğinden ve onun bilip bilmediğini merak ediyordu ama soramazdı.Belki de hiçbir ilgisi yoktu ve bu soru Zümrüt'ün canını çok yakacaktı.O öyle bir kadın değildi.Böyle bir şeyi bilip de saklamazdı.En azından Ali öyle sanıyordu.Belki de Zümrüt hiç bilmiyordu babasının Leyla'nın pavyona düşmesinde ön ayak olduğunu.Belki böyle bir şey hiç yoktu.
"Düşüncelerin içinden çıkamıyorsun yine,Ali.Nerdeydin dün gece?"
"Hiçbir yerde.
"Leyla'nın yanında mıydın?"
"Evet gittim Zümrüt.Gittim ve onu sahne alırken izledim.Sonra da döndüm eve geldim.Hepsi bu.
"Neden Ali? Yıllar sonra yeniden yanmak için mi? Nasıl toparlandığını bir ben bir de Allah biliyor.Şimdi yine yıkılmak mı istiyorsun? Beni mi bırakacaksın şimdi de? Ona mı gideceksin her gece?"
"Zümrüt benim bir yere gittiğim yok.Bu konuşma saçma sapan yerlere gitmeden ben şirkete gideyim.Görüşürüz."
Ceren tam aşağı inip arkadaşının gelemeyeceğini söyleyecekken babasının gittiğini gördü.
"Ceren yukarda kim var?"
"Anne yardım ettiğin için çok..."
"Ceren yukarda kim var!"
diye bağırdı Zümrüt.Ali'ye olan sinirini Ceren'e yöneltti birden.Ceren korkuyla cevap verdi.
"Erkek arkadaşım."
"Ne arıyor senin odanda? Kim bu çocuk ayrıca? Ben tanıyor muyum?
"Hayır tanımıyorsun."
"Kim bu çocuk?"
"Kurstan bir arkadaşım."
"Neden bizim evimizde ve senin yatak odanda?"
Ceren önce duraksadı.Sonra aklına gelen ilk yalanı söyleyiverdi.
"Dün ailesiyle tartışınca siz yokken bize geldi.Sonra orda uyuyakaldı.Ben de burda kanepede kıvrıldım zaten sen uyuyordun bende ses çıkarmadım."
"Ah Ceren,baban iyi ki anlamadı tamam gelsin,tanışalım."
Ceren Atlas'ı annesiyle tanıştırmak için yukarı çıktı.Kalbi çok hızlı atıyordu.
...
En kısa sürede yeni bölüm gelecek.Yorumlarınız benim için çok değerli,hikayemi yorumsuz bırakmayın bende sizi bölümsüz bırakmayacağım söz.Artık haftada 1-2 bölüm atacağım.
...