ဒီနေ့ရဲ့ မနက်ခင်းလေးဟာ အရင်ကထက် သာယာနေတယ်လို့ သုခ ထင်မိသည်။ အကြောင်းက မိမိ သိပ်ချစ်ရတဲ့ ကလေးလေးကို တရားဝင် ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ရပြီလေ။ ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ပေါ် သူ့ရဲ့ လက်ပိစိလေးတွေကို တင်ထားပြီး ခြေထောက်တွေကတော့ ကျွန်တော့်ကို ခွလျက်သားလေး အိပ်ပျော်နေသည်။
တစ်ခြမ်းစောင်း အိပ်နေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ ပါးကတော့ မို့အစ်လို့နေသည်။ သုခသည် သန့်မှူးရဲ့ နှာဖူးပြင်ပေါ် ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင်အစအနလေးအား ဖယ်ရှားလိုက်ကာ ရှင်းလင်းနေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ မျက်နှာကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ပိတိဖြစ်လို့မဆုံး။ ဒီကောင်လေးကို မြတ်နိုးနေရတာ ချစ်နေရတာ ပိုင်ဆိုင်နေရတာ တော်တော် ကံကောင်းတဲ့ ကျွန်တော်ပါပဲ။
ကျွန်တော် သူ့မျက်နှာကို ဖွဖွလေး ကိုင်နေတုန်း နိုးလာခဲ့သည်။
"ကို...ကို"
"ဟင်"
ကလေးငယ်သည် ကျွန်တော့်ကို ခေါ်ပြီးသည်နှင့် သူ့ရဲ့ခေါင်းလေးအား ကျွန်တော်ရင်ဘတ်ပေါ် လာတင်ကာ ကျွန်တော့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ကြည့်နေသည်။
"ဘာပြောမလို့လဲ ကလေးလေး"
"ဟီးးးးး ဒီတိုင်း ခေါ်ကြည့်တာ"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ"
"ကိုကို သား ဒီနေ့ ဆိုင်သွားမလို့ "
"အာ မဖြစ်သေးပါဘူး ခြေထောက်က သိပ်အဆင်ပြေသေးတာ မဟုတ်ပဲနဲ့ ကိုကို စိတ်မချဘူး"
"အိမ်ထဲမှာပဲ နေရတာ ပျင်းလာပြီ ကိုကိုရဲ့ လုပ်ပါ ကိုကိုနော်"
"မရဘူးကွာ ကိုကို မလွှတ်နိုင်ဘူး"
"ကိုကို တကယ် မကောင်းဘူး သားကို အလို မလိုက်ဘူး "ဆိုကာ ကုတင်ပေါ်ကနေ ထပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည် သူစိတ်တိုနေသည်ကို တံခါးအား အသံမြည်နေအောင် ဆောင့်ပြီး ပိတ်သွားသည်က သက်သေပင်။
စိတ်မချလို့ ပြောမိတဲ့ စကားကို စိတ်ဆိုးသွားတဲ့ ကောင်လေးအား ချော့ရဉီးမည် အိပ်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး အဝတ်ဗီဒိုထဲက အဆင်ပြေမည့် အဝတ်အစားအား ရွေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အောက်ထပ်ဆင်းကာ မနက်စာစားဖို့အတွက် ပြင်ဆင်ဖို့ မှာလိုက်ပြီး နေလင်းကိုလည်း Companyအတွက် လိုအပ်သည်များကို ပြောထားလိုက်သည်။
ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲသို့ ပြန်အရောက် ကောင်ငယ်လေးက ရေချိုးခန်ထဲက ထွက်လာသည်။
"ကိုကို ကုတင်ပေါ်မှာ အဝတ်တင်ထားပေးတယ် အဲ့တာ ဝတ်လိုက်နော်ဘကိုကို ရေချိုးလိုက်ဉီးမယ်"
ကျွန်တော်ကတော့ ပြောလိုက်ပေမယ့် သူ့ဘက်ကနေ ဘာတုံ့ပြန်ချက်မှ ပြန်မရ၊ ကျွန်တော်လည်း အချိန်လင့်နေမှာ စိုးတာကြောင့် ရေချိုးဖို့သာ လုပ်လိုက်သည်။
*ပေးမသွားဘူးဆိုပြီး အဝတ်တွေ ထုတ်ပေးနေသေးတယ်*ဆိုကာ သုခ ထုတ်ပေးခဲ့သော အဝတ်တွေကို သေချာ ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မနက်စာ စားဖို့ သွားရမှာ ဆိုပေမယ့် သုခကို စောင့်နေလိုက်သည်။
သုခသည် ရေချိုးပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ သူ ဝတ်ခိုင်းထားသော အဝတ်အစားကို ဝတ်ဆင်ပြီး ကုတင်ပေါ်ထိုင်ကာ ဖုန်းသုံးနေသည်။
သုခလည်း အဝတ်လဲစရာရှိတာ လဲလိုက်ပြီး
"မနက်စာ သွားစားမယ် ကလေးလေး"လို့ ပြောရုံရှိသေး သုခကို မစောင့်ပဲ အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားသည်။ ခြေ ဗလာ ဖြစ်နေတဲ့ ကောင်လေးကြောင့် ဗီဒိုထဲက အဖြူရောင် ခြေအိတ်တစ်စုံယူပြီး သူ့နောက် လိုက်ရတော့သည်။
မနက်စာ စားပြီးသည်အထိ ဘာစကားမှ မပြောပဲနေတဲ့ ကလေးလေးက တော်တော် နေနိုင်သည်ပဲ။ အပြင်ထွက်ကာ ဧည့်ခန်းsofaပေါ် ထိုင်နေသော ကောင်ငယ်လေးနား သွားထိုင်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်အား မိမိ ပေါင်ပေါ် အရင်တင်လိုက်သည်။ထို့နောက် ယူလာသော ခြေအိတ်အဖြူ အား စွပ်ပေးတော့
"ကိုကို ဘာလုပ်တာလဲ "
"ခြေအိတ် ဝတ်ပေးနေတာ"
"သား ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဝတ်ယူမယ်"
"ကိုကို ဝတ်ပေးပါ့မယ် ကလေးလေးရာ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ"
"ဘယ်မှ မသွားပဲနဲ့ ဘာလို့ ခြေအိတ် ဝတ်ပေးနေတာလဲ"
"ကလေးပဲ ဆိုင်သွားမလို့ဆို"
"ပေးမသွားဘူးဆို"
"ဟုတ်တယ် ပထမကတော့ ပေးမသွားဘူး လုပ်ထားတာ ကလေးလေးက ကိုကို့ကို စိတ်ဆိုးပြီး လျစ်လျှူရှုသလိုကြီး နေမှတော့ ကိုကိုက ဘယ် စိတ်ကောင်းပါ့မလဲ"
"ကိုကိုက သားကို အလိုမလိုက်တော့ သားလည်း စိတ်ဆိုးတာပေါ့"
"ကိုကို အလိုလိုက်ပါတယ် ကလေးရယ် ကလေးလေး ခြေထောက် အဆင်မပြေတာတွေ ဖြစ်မှာစိုးလို့ စိတ်ပူလို့ မသွား စေချင်ရုံပါ"
"သားကြောင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတာလား တောင်းပန်ပါတယ်"
"မလိုပါဘူး ကလေးလေး ပျော်နေဖို့ အရေးကြီးတယ် ဆိုင်က ကလေးတစ်ယောက်တည်း သွားရမှာ မဟုတ်ဘူးနော် ကိုကိုပါ လိုက်ခဲ့မှာ "
"ပိုကောင်းတာပေါ့ ကိုကိုပါ ပါတော့"
"ကောင်းပါပြီဗျာ ကဲ သွားကြတော့မလား"
"ဟုတ်"ဆိုပြီး ပြောလာတဲ့ ကောင်လေးအား ခြေထောက်နဲ့ ကျောအောက် လက်လျှိုသွင်းကာ ပွေ့ချီလိုက်တော့ အလန့်တကြားဖြစ်သွားကာ ကျွန်တော့်ရဲ့ လည်ပင်းအား တင်းကျပ်စွာ ဖမ်းဆုပ်လာသည်။
"ကိုကို!!!"
"လန်သွားတာလား ကလေးလေး"လို့ မေးလိုက်တော့ ခေါင်းကို အသာ ညိမ့်ပြသည်။ ကျွန်တော်လည်း ကလေးငယ်ရဲ့ နှဖူးပြင်အား မြတ်နိုးစွာ နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး
"ကိုကိုက ကလေးလေး လမ်းလျှောက်ရတာ ပင်ပန်းမှာ စိုးလို့"
"ကိုကိုကတော့ ပိုပြီ "
"မပိုပါဘူးဗျာ ကဲ သွားရအောင်"
...................
At TM Cafe.......
သူရမှာ ဆိုင်ထဲကို ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ ရောက်လာသော သန့်မှူးအား မျက်စောင်းထိုးလိုက်သည်။ အကြောင်းက သူ့လူကြီးက သူနဲ့ အတူ ပါလာခြင်းကြောင့်ပင်
"ဘာလို့ လာတာလဲ"
"ကိုယ့်ဆိုင်ကို လာတာလေ ဘာဖြစ်လဲ"
"အေးနော် ဆိုင်ကို လာပြီး ပိကျိပိကျိ မလုပ်နဲ့ အေးဆေးနေ"
"မင်းကလည်း ပြောမယ် ဆိုတာကြီးပဲ"
ဒီနေ့ဟာ သုခအတွက် Company CEO ရာထူးမှ စားပွဲထိုးရာထူး ပြောင်းလဲသွားတဲ့ နေ့ပင်။
အရမ်းတွေ customer serviceပေးချင်နေသော ကောင်လေးကြောင့် သူကိုယ်တိုင် ဝင်လုပ်လိုက်ရပြီး ကောင်လေးကိုတော့ ေငွရှင်းကောင်တာမှာ အေးဆေး ထိုင်နေဖို့ရန် ပြောရသည်။
"ကိုကို ပင်ပန်းနေပြီလား"
"မပင်ပန်းပါဘူးဗျာ ကလေးလေးသာ အေးဆေးနေ ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ်"
"သန့်မှူးရေ ငါလည်း စားပွဲထိုးလုပ်နေတာ ငါ့ကိုလည်း မေးပါဉီးလား"
"မင်းက ဘာဖြစ်နေနေ ရတယ် ကိုကို မပင်ပန်းဖို့ အရေးကြီးတယ် "
ကလေးငယ်ရဲ့ စကားကြောင့် ကျွန်တော့်မှာ အသည်းယားလာပြီး သူ့ရဲ့ ပြည့်ဖောင်းဖောင်းပါးလေးအား နစ်ဝင်သွားအောင် နမ်းလိုက်သည်။
"တော်ပြီ နောက်ခါ ဘယ်တော့မှ ဆိုင်မလာခဲ့ကြနဲ့"
"ဟုတ်သားပဲ ကိုကိုကလည်း သူများရှေ့မှာ"
"ကလေးငယ်က ချစ်ဖို့ကောင်းအောင် လုပ်ပြနေတာကို"
"ဟီးးးး"
................
မနက်ကတည်းက ကြိုးစားရေးကြည့်ပေမယ့် ဒီလောက်လေးပဲ ရတာမို့ အဆင်မပြေဖြစ်သွားခဲ့ရင် တောင်းပန်ပါတယ်.......နေပြန်ကောင်းတဲ့ အချိန်ကျရင်တော့ အများကြီး ရေးပေးပါ့မယ်....
Replyမပြန်လို့ စိတ်မဆိုးကြပါနဲ့ နောက်မှ တစ်ယောက်ချင်းစီ ပြန်ပေးပါ့မယ်နော်🙆🏻🙆🏻🙆🏻
Love you all of my readers❤
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zawgyi!!!!!!!
ဒီေန႕ရဲ႕ မနက္ခင္းေလးဟာ အရင္ကထက္ သာယာေနတယ္လို႔ သုခ ထင္မိသည္ အေၾကာင္းက မိမိ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ကေလးေလးကို တရားဝင္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရၿပီေလ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ေပၚ သူ႕ရဲ႕ လက္ပိစိေလးေတြကို တင္ထားၿပီး ေျခေထာက္ေတြကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခြလ်က္သားေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္
တစ္ျခမ္းေစာင္း အိပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ပါးကေတာ့ မို႔အစ္လို႔ေနသည္ သုခသည္ သန့္မႉးရဲ႕ ႏွာဖူးျပင္ေပၚ ဝဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္အစအနေလးအား ဖယ္ရွားလိုက္ကာ ရွင္းလင္းေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ပိတိျဖစ္လို႔မဆုံး..... ဒီေကာင္ေလးကို ျမတ္နိုးေနရတာ ခ်စ္ေနရတာ ပိုင္ဆိုင္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ပါပဲ
ကြၽန္ေတာ္ သူ႕မ်က္ႏွာကို ဖြဖြေလး ကိုင္ေနတုန္း နိုးလာခဲ့သည္
"ကို...ကို...."
"ဟင္"
ကေလးငယ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚၿပီးသည္ႏွင့္ သူ႕ရဲ႕ေခါင္းေလးအား ကြၽန္ေတာ္ရင္ဘတ္ေပၚ လာတင္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ၾကည့္ေနသည္.....
"ဘာေျပာမလို႔လဲ ကေလးေလး"
"ဟီးးးးး ဒီတိုင္း ေခၚၾကည့္တာ"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ"
"ကိုကို သား ဒီေန႕ ဆို္င္သြားမလို႔ "
"အာ မျဖစ္ေသးပါဘူး ေျခေထာက္က သိပ္အဆင္ေျပေသးတာ မဟုတ္ပဲနဲ႕ ကိုကို စိတ္မခ်ဘဴး"
"အိ္မ္ထဲမွာပဲ ေနရတာ ပ်င္းလာၿပီ ကိုကိုရဲ႕ လုပ္ပါ ကိုကိုေနာ္"
"မရဘူးကြာ ကိုကို မလႊတ္နိုင္ဘူး"
"ကိုကို တကယ္ မေကာင္းဘူး သားကို အလို မလိုက္ဘူး "ဆိုကာ ကုတင္ေပၚကေန ထၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားသည္ သူစိတ္တိုေနသည္ကို တံခါးအား အသံျမည္ေနေအာင္ ေဆာင့္ၿပီး ပိတ္သြားသည္က သက္ေသပင္
စိတ္မခ်လိဳ႕ ေျပာမိတဲ့ စကားကို စိတ္ဆိုးသြားတဲ့ ေကာင္ေလးအား ေခ်ာ့ရဉီးမည္ အိပ္ေနရာမွ ထလိုက္ၿပီး အဝတ္ဗီဒိုထဲက အဆင္ေျပမည့္ အဝတ္အစားအား ေ႐ြးလိုက္သည္ ၿပီးေနာက္ ေအာက္ထပ္ဆင္းကာ မနက္စာစားဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ဖို႔ မွာလိုက္ၿပီး ေနလင္းကိုလည္း Companyအတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားကို ေျပာထားလိုက္သည္
ြ
ကြၽန္ေတာ္လည္း အခန္းထဲသို႔ ျပန္အေရာက္ ေကာင္ငယ္ေလးက ေရခ်ိဳးခန္ထဲက ထြက္လာသည္
"ကိုကို ကုတင္ေပၚမွာ အဝတ္တင္ထားေပးတယ္ အဲ့တာ ဝတ္လိုက္ေနာ္ဘကိုကို ေရခ်ိဳးလိုက္ဉီးမယ္"
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူ႕ဘက္ကေန ဘာတုံ႕ျပန္ခ်က္မွ ျပန္မရ ကြၽန္ေတာ္လည္း အခ်ိန္လင့္ေနမွာ စိုးတာေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးဖို႔သာ လုပ္လိုက္သည္
*ေပးမသြားဘူးဆိုၿပီး အဝတ္ေတြ ထုတ္ေပးေနေသးတယ္*ဆိုကာ သုခ ထုတ္ေပးခဲ့ေသာ အဝတ္ေတြကို ေသခ်ာ ဝတ္လိုက္သည္ ၿပီးေနာက္ မနက္စာ စားဖို႔ သြားရမွာ ဆိုေပမယ့္ သုခကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္
သုခသည္ ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ သူ ဝတ္ခိုင္းထားေသာ အဝတ္အစားကို ဝတ္ဆင္ၿပီး ကုတင္ေပၚထိုင္ကာ ဖုန္းသုံးေနသည္
သုခလည္း အဝတ္လဲစရာရွိတာ လဲလိုက္ၿပီး
"မနက္စာ သြားစားမယ္ ကေလးေလး"လို႔ ေျပာ႐ုံရွိေသး သုခကို မေစာင့္ပဲ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းသြားသည္ ေျခ ဗလာ ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ဗီဒိုထဲက အျဖဴေရာင္ ေျခအိတ္တစ္စုံယူၿပီး သူ႕ေနာက္ လိုက္ရေတာ့သည္
မနက္စာ စားၿပီးသည္အထိ ဘာစကားမွ မေျပာပဲေနတဲ့ ကေလးေလးက ေတာ္ေတာ္ ေနနိုင္သည္ပဲ အျပင္ထြက္ကာ ဧည့္ခနး္sofaေပၚ ထိုင္ေနေသာ ေကာင္ငယ္ေလးနား သြားထိုင္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္အား မိမိ ေပါင္ေပၚ အရင္တင္လိုက္သည္ထို႔ေနာက္ ယူလာေသာ ေျခအိတ္အျဖဴ အား စြပ္ေပးေတာ့
"ကိုကို ဘာလုပ္တာလဲ "
"ေျခအိတ္ ဝတ္ေပးေနတာ"
"သား ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဝတ္ယူမယ္"
"ကိုကို ဝတ္ေပးပါ့မယ္ ကေလးေလးရာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန"
"ဘယ္မွ မသြားပဲနဲ႕ ဘာလို႔ ေျခအိတ္ ဝတ္ေပးေနတာလဲ"
"ကေလးပဲ ဆိုင္သြားမလို႔ဆို"
"ေပးမသြားဘူးဆို"
"ဟုတ္တယ္ ပထမကေတာ့ ေပးမသြားဘူး လုပ္ထားတာ ကေလးေလးက ကိုကို႔ကို စိတ္ဆိုးၿပီး လ်စ္လ်ႉရႈသလိုႀကီး ေနမွေတာ့ ကိုကိုက ဘယ္ စိတ္ေကာင္းပါ့မလဲ"
"ကိုကိုက သားကို အလိုမလိုက္ေတာ့ သားလည္း စိတ္ဆိုးတာေပါ့"
"ကိုကို အလိုလိုက္ပါတယ္ ကေလးရယ္ ကေလးေလး ေျခေထာက္ အဆင္မေျပတာေတြ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ စိတ္ပူလို႔ မသြား ေစခ်င္႐ုံပါ"
"သားေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာလား ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"မလိုပါဘူး ကေလးေလး ေပ်ာ္ေနဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ ဆိုင္က ကေလးတစ္ေယာက္တည္း သြားရမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ကိုကိုပါ လိုက္ခဲ့မွာ "
"ပိုေကာင္းတာေပါ့ ကိုကိုပါ ပါေတာ့"
"ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ ကဲ သြားၾကေတာ့မလား"
"ဟုတ္"ဆိုၿပီး ေျပာလာတဲ့ ေကာင္ေလးအား ေျခေထာက္နဲ႕ ေက်ာေအာက္ လက္လွ်ိုသြင္းကာ ေပြ႕ခ်ီလိုက္ေတာ့ အလန့္တၾကားျဖစ္သြားကာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လည္ပင္းအား တင္းက်ပ္စြာ ဖမ္းဆုပ္လာသည္
"ကိုကို!!!"
"လန္ၾသားတာလား ကေလးေလး"လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ေခါင္းကို အသာ ညိမ့္ျပသည္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကေလးငယ္ရဲ႕ ႏွဖူးျပင္အား ျမတ္နိုးစြာ နမ္းရွိုက္လိုက္ၿပီး
"ကိုကိုက ကေလးေလး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ပင္ပန္းမွာ စိုးလို႔"
"ကိုကိုကေတာ့ ပိုၿပီ "
"မပိုပါဘူးဗ်ာ ကဲ သြားရေအာင္"
...................
At TM Cafe.......
သူရမွာ ဆိုင္ထဲကို ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႕ ေရာက္လာေသာ သန့္မႉးအား မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္ အေၾကာင္းက သူ႕လူႀကီးက သူနဲ႕ အတူ ပါလာျခင္းေၾကာင့္ပင္
"ဘာလို႔ လာတာလဲ"
"ကိုယ့္ဆိုင္ကို လာတာေလ ဘာျဖစ္လဲ"
"ေအးေနာ္ ဆိုင္ကို လာၿပီး ပိက်ိပိက်ိ မလုပ္နဲ႕ ေအးေဆးေန"
"မင္းကလည္း ေျပာမယ္ ဆိုတာႀကီးပဲ"
ဒီေန႕ဟာ သုခအတြက္ Company CEO ရာထူးမွ စားပြဲထိုးရာထူး ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ေန႕ပင္
အရမ္းေတြ customer serviceေပးခ်င္ေနေသာ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္ ဝင္လုပ္လိုက္ရၿပီး ေကာင္ေလးကိုေတာ့ ေငွရှင်းကောင်တာမှာ ေအးေဆး ထိုင္ေနဖို႔ရန္ ေျပာရသည္
"ကိုကို ပင္ပန္းေနၿပီလား"
"မပင္ပန္းပါဘူးဗ်ာ ကေလးေလးသာ ေအးေဆးေန ဟုတ္ၿပီလား"
"ဟုတ္"
"သန့္မႉးေရ ငါလည္း စားပြဲထိုးလုပ္ေနတာ ငါ့ကိုလည္း ေမးပါဉီးလား"
"မင္းက ဘာျဖစ္ေနေန ရတယ္ ကိုကို မပင္ပန္းဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ "
ကေလးငယ္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အသည္းယားလာၿပီး သူ႕ရဲ႕ ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းပါးေလးအား နစ္ဝင္သြားေအာင္ နမ္းလိုက္သည္
"ေတာ္ၿပီ ေနာက္ခါ ဘယ္ေတာ့မွ ဆိုင္မလာခဲ့ၾကနဲ့"
"ဟုတ္သားပဲ ကိုကိုကလည္း သူမ်ားေရွ႕မွာ"
"ကေလးငယ္က ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေအာင္ လုပ္ျပေနတာကို"
"ဟီးးးး"
................
မနက္ကတည္းက ႀကိဳးစားေရးၾကည့္ေပမယ့္ ဒီေလာက္ေလးပဲ ရတာမို႔ အဆင္မေျပျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္.......ေနျပန္ေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ေရးေပးပါ့မယ္....
Replyမျပန္လို႔ စိတ္မဆိုးၾကပါနဲ႕ ေနာက္မွ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ ျပန္ေပးပါ့မယ္ေနာ္🙆🙆🙆
Love you all of my readers❤
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~