" Alam mo yung nangyari kay Nassandra pero wala ka man lang ginawa?!" Napangiwi ako nang suntukin ulit ni Diego si Tito Elias na nasa sahig at dumudugo na ang ilong at bibig.
Namamaga na nga din yung mukha sa kakasuntok sa kanya eh.
I actually feel bad for him.
Kaya bago pa siya masuntok ulit ni Diego ay inalayo ko na siya kay Tito.
" That's enough Diego. Okay lang ako. Nandito na ako sa harap mo. So please, stay calm" tumitig siya sa akin. His expression slowly soften.
Hinawakan niya ang pisngi ko at para bang nasasaktan siya sa tingin niya sa akin.
Patakbo siyang lumabas ng bahay at hinayaan ko nalang siya.
Tumingin ako kay Tito Elias.
" Wow. That look suits you" tinignan niya ako nang masama.
" Thanks" sarkastiko nitong sagot.
Nakataas ang kaliwang paa, nakadantay dito ang kaliwang braso, tumingin siya sa akin.
" I'm so sorry Pat. I mean, Nass. For everything" I see guilt in his eyes. Umirap ako sa sinabi nito.
" Teka lang. Kukunin ko lang yung cellphone ko at nang marecord yung pagsosorry mo" ngumiwi siya.
Yeah. I hate him...
" You b*tch" hindi ko napigilang mapatawa at muntik na akong mapatigil nang sumabay siya sa pagtawa. As in tawa na tawa talaga. Hindi yung tawang pangdemonyo
" Okay. Last time I saw you, hindi ka ganito. High ka ba? Baka sumosobra ka na sa droga" pinanliitan niya ako ng mata.
" Una. Hindi ako nagd-drugs at pangalawa, I get to see my family last week but my father decided to kill them" napabukas ang bibig ko sa narinig.
" May pamilya ka?"
" Oo. They're on the other side of this country pero nahanap pa rin siya ni Dad."
His eyes flickered to me.
" Now, I know what you're feeling when you lost your family. I'm such a jerk Nass. I want to say sorry for that" sumeryoso ang mukha ko.
" You know that I can't forgive you so easily, but I'm giving you a chance here. So don't let me take it from you" halos gusto ko nang makuha yung phone ko at picture-an ngayon ang nakangiting mukha ni Tito Elias.
" Okay Nass... thank you" pinanliitan ko siya ng mata.
Grabe yung pinagbago niya...
" Kapag dumating si Keiranz dito. Act the way you should. Iyon naman ang plano mo kaya pumunta ka dito diba?" Tinaasan ko siya ng kilay.
" Ano?" Ngumisi lang ito sa akin bilang sagot.
Maya maya ay nakarinig ako ng sigaw.
" Let me go! Nasaan si Nassandra?!" Natigilan ako nang marinig ang boses ni Keian. At papalapit ito sa bahay.
Napatingin ako kay Tito Elias na tumawa na parang bumalik siya sa dating siya.
" I told you, she's inside" napakagat ako ng labi at tumingin sa pinto.
Alam nila yung pakay ko kaya ako pumunta dito?
Pero...
Nanlaki ang mata ko nang bumukas ang pinto at nakita si Keian na may sugat sa may balikat na parang nadaplisan ng bala ng baril at si Diego sa likod niya na bumalik ang ekspresyon sa pagiging malamig.
Napatingin sa akin si Keian.
" Nass! Are you okay?" Kahit na naguguluhan ay tumango ako.
" Why did you text me Nass? Bakit ka nandito kasama ang lalaking ito!?" Sinuri ko si Keian at naka pantalon lang siya at plain t-shirt. Iba sa halos lagi kong nakikitang naka-suit.
Ginamit nila ang number ko para i-text si Keian at mapapunta dito?!
Anong binabalak nila?!!!
Naramdaman kong tumayo mula sa sahig si Tito Elias at pumunta sa likod ko tsaka hinawakan ang magkabilang balikat ko.
I saw Keian's jaw tightens on how Tito is so close to me.
" Come on Nass. Act." Pumunta ang mata ko kay Diego na pasimple akong tinanguan.
Hindi ko ito inasahan.
Yes. Pinlano kong kunwaring traydorin sila Keian at magkukunwaring aanib kila Diego pero nalaman ko na sinasakal lang pala sila ni Lolo.
This is what I planned pero feeling ko hindi pa ako ready sa ngayon.
" Nass?" Bumalik ang tingin ko kay Keian na puno ng pagtataka ang mukha.
Bumuntong hininga ako tsaka ginawang expressionless ang mukha ko.
" Isn't it obvious Kei. It's a bait. Lagi ka nalang kumakagat sa mga plano namin ni Diego" nagulat siya sa sinabi ko. Pati ako nagulat sa kung gaano kalamig yung boses ko.
" What are you saying...?" Ngumisi ako sa kanya.
Simula palang ito pero gusto ko nang tumigil...
" What I'm saying is, totoo lahat ng hinala niyo tungkol sa akin. I'm the one giving information to Il Massimo Impero. You can't say that I'm the traitor dahil wala ako sa side niyo simula palang.
Shit.
Parang gusto kong maiyak nang makita ko yung reaksyon ni Keian.
Tila napuno siya ng matinding kalungkutan, napunta sa galit pagtapos ay sa malamig na ekspresyon.
" So, what are you going to do with me now?"
" Oh you're---" sasagutin na sana siya ni Diego pero bigla siyang naglabas ng dagger at binato sa direksyon ko.
Halos hindi ako makahinga nang marealize kung anong nangyayari.
Akala ko sa akin tatama yung dagger pero dumaplis lang ito sa pisngi ko at dumiretso kay Tito Elias na nasa likod ko.
" Ahhh!"
" Nass!" Kinuha itong pagkakataon ni Keian para kuhanin ang baril ni Diego at itinapat ang baril sa kanya.
Napaupo ako sa sahig dahil sa akala ko, matatamaan ako nung kutsilyo ni Keian.
" I may be fooled. But I'm not dumb. I shouldn't have let you go, Nass" nagtama ang mata namin ni Keian.
" What should I do with your friend, Nassandra. Yung nasa likod mo, hindi na niya magagamit yung kanang kamay niya."
" F--- you!" Lumingon ako kay Tito Elias at yung kamay niya ay nasa pader kasama yung dagger.
" Oh!" Bumalik ang tingin ko kay Keian at nakitang sinaksak niya si Diego sa tyan.
" Diego!"
" I want to kill him but I'll torture him first. Para sa lahat nung pinatay niyang inosente" Anger flashed in his eyes at muli niyang sinaksak si Diego.
" Keian! Wait" nakatitig lang sa akin si Keian at muling sinaksak yung nasa braso niya.
" N-Nass" tumulo ang dugo sa bibig niya. Napatayo ako.
" No Keian, stop!" Akma niyang sasaksakin ulit si Diego pero sumigaw ako.
" He's your brother!" After hearing that, nabitawan niya yung kutsilyong hawak niya.
" WHAT?!" Sasagutin ko na sana siya pero pinatamaan siya ni Diego sa leeg kaya kaagad itong bumagsak.
Lumapit ako kay Diego at pinigilan ang pagdudugo nung sugat niya.
It's deep...
Nanginginig na ako sa kaba at takot na mamatay si Diego at dahil na din nasabi ko kay Keian na may isa pa siyang kapatid.
" That bastard! He broke my hand!" Tinignan ko nang masama si Tito Elias.
" Tumawag ka ng tulong! Baka maubusan ng dugo si Diego!" Galit siyang tumingin sa akin.
" If you want to keep him alive, we have to go to where Maximo is. Hindi tayo pwedeng sa ibang ospital pumunta. Baka mahuli tayo at masira ang plano natin!" Napakagat ako ng labi at hindi na alam ang gagawin.
I don't want to see Lolo! Baka... mangyari ulit yung nangyari sa akin dati.
Naisip ni Tito Elias ang sinabi niya at napatahimik nalang.
Bumuntong hininga ako.
" Fine."
" Are you sure?" Determinado akong tumingin dito.
Sana nga lang hindi ko kaagad makita si Lolo.
-----
Arghhhh!
Nakakainis ah!
Kasasabi ko lang kanina na sana hindi ko agad makita si Loloa pero nang dumating ang tauhan galing sa Il Massimo Impero para gamutin si Diego at ikulong si Keian ay naglalakad kami ngayon papunta sa kwarto ni Lolo.
Hindi ako pamilyar sa bahay na pinuntahan namin.
Hindi ko alam kung anong nangyari sa mansyon na tinitirahan ko dati pero yung bahay na ito ay sa tingin ko ay isang safehouse ni Lolo.
" Hi Miss Pat. Long time no see" pinanlisikan ko ang isang tauhan na kasama namin ngayon.
Naaalala kong isa siya sa pinakamatagal nang tauhan ni Lolo at kasingpangit nung ugali nung amo niya yung sa kanya.
Oops. Medj harsh ako doon.
Hindi ko sinagot yung tauhan at nanahimik nalang.
Bukod sa naiinis ako, parang may gumagapang na pakiramdam sa akin at bawat isang hakbang na palapit ako sa pinto nung kwarto ay mas lumalala yung nararamdaman ko.
Napansin kong tahimik lang din si Tito Elias.
Pumasok kami sa isang kwarto at kaagad kong nakita ang isang matandang nakaupo sa kama habang nalagay ang kumot sa ibabang bahagi ng katawan at isang may kalakihan ang katawan na lalaki ang nasa tabi nito.
Kaagad akong nakaramdam ng takot nang makita ang mukha ni Lolo.
It's real. Buhay siya!
Nanghina ang binti ko at bigla akong nakaramdam ng pagod pero pinilit ko ang sarili kong tumayo.
" Pat. Apo" nagsimula akong manginig nang marinig ko ang boses niya.
" You're still as pretty as ever. It looks like your body became more mature." Gusto kong sumigaw sa harap niya pero parang nawala ang boses ko.
" Hindi ko inexpect na lilipat ka ng side Pat. What's your plan" pumikit ako at pinakalma ang sarili ko.
Kahit anong mangyari, hindi ko siya sasagutin.
" Oh? We're in silent treatment terms? How unfortunate" yumuko nalang ako para hindi niya makita yung ekspresyon ko ngayon.
Mukha akong nakakita ng multo.
Well, ang akala ko, patay na si Lolo pero eto siya sa harap ko, buhay na buhay.
Sumenyas si Lolo sa lalaking nasa tabi niya at nakita kong lumapit ito sa akin.
Marahas niyang hinawakan ang braso ko at hinila papunta sa kama ni Lolo.
Ngayon ko lang napansin na may nakalagay na I.V. sa kanya.
Nang makalapit ako kay Lolo ay kaagad niyang hinila palikod ang buhok ko.
Iniwas ko ang tingin sa kanya.
" You thought you've run away?!" Hinawakan niya ang panga ko at hinarap sa kanya.
Napatingin ako sa mata niya at bumalik sa akin lahat ng ginawa niya.
" You can't run away from me Pat. And now you're here. I guess you missed me so much kaya umalis ka sa puder ng Marques na iyon!" Hindi pa rin ako nagsalita at matapang na tumingin sa kanya.
Kahit na may luhang tumulo sa mata ko...
" Oh, Pat. You know that I won't hurt you. We had fun 4 years ago. Why don't we do it again" gusto kong takpan ang tenga ko. Para lang hindi na marinig ang mga sinasabi niya.
Gusto kong tumakbo para maalis sa paningin ko ang mukha niya.
" Sir." Tawag nung lalaking alalay ni Lolo.
Bumilis ang heart rate ni Lolo at naramdaman ko ang panghihina ng hawak niya sa akin.
Binitawan niya ako at napaupo ako sa sahig.
Binuhat ako nung mga tauhan at inilayo kay Lolo na nahihirapang huminga.
" See you. Pat. Don't run, you are surrounded"
Nilabas nila ako ng kwarto habang naiwan sa loob si Tito Elias.
Binitawan nila ako pagkalabas ng pinto.
" Wow. What a show" tumingin ako dun sa tauhan na ang natatandaan kong pangalan ay Tim.
Galit ko itong isinandal sa pader tsaka mahigpit na hinawakan ang leeg nito.
" Ack!" Lalapit sana sa akin yung ibang tauhan pero pinigilan sila ni Tim.
" Stop." Tumingin siya sa akin.
" Oh, are you panicking Pat?" Mas pinisil ko pa ang leeg nito.
Yung emosyon na nararamdaman ko kanina ay itinuon ko sa kanya.
I can feel that his lungs are not receiving enough oxygen and we both know it.
" You should be the one panicking" nang sinabi ko iyon ay nakita ko nga ang pagkapanic sa mata niya.
" Nasaan si Diego?"
" N-Nasa 3rd floor, pangapat na kwarto mula sa hagdan"
Hanggang sa halos mapapikit na siya ay doon ko lang siya binitawan.
Lumayo ako sa kanila at nang hahawak na sa akin ang isang tauhan ay itinutok ko sa kanya ang baril ni Tim.
" Don't follow me. We all know that I can kill you all within seconds" nagkatinginan ang lahat tsaka umatras.
Alam naman naming lahat na hindi ako makakatakbo papalayo sa lugarna ito.
Grabe ang security sa lugar na ito. Mas malala pa kila Keian.
Tsaka kailangan kong magawa ang plano ko...
Kuyom ang kamao kong pumunta sa kwarto kung nasaan si Diego.
Pumasok ako sa loob at nakitang nakatayo siya at nagpapabalik-balik ang lakad na parang hindi siya sinaksak nang tatlong beses.
Lumingon siya sa akin.
" Nass!" Yayakapin niya sana ako pero sumakit ang sugat niya kaya inalalayan ko ito papunta sa kama.
" You should stay in bed" umupo ako sa may sofa sa gilid nung kama.
" I can't stay still. Dahil sa akin nandito ka na kaagad" walang emosyon ko siyang tinignan.
" Don't blame yourself. Mapupunta naman talaga ako dito kahit anong gawin natin, what's wrong with getting here early?" Kumunot ang noo niya sa akin.
" What did he do to you?" Galit na tanong nito.
" Wala. He just dug up some memories" masinsinan niya akong tinignan tsaka bumuntong hininga nalang.
" Well, I have to warn you. Your life here will gonna be hell"
" It already is"
---------------------
Tehmterzya\˚_˚/
Nakakaloka! Mag e-eighty na yung chapters hindi ko pa din natatapos. Haissttt. Hayaan na nga. Hindi ko sure pero baka mga 5 chapters pa:)))
Enjoy reading!
If you enjoyed reading Kabanata 75 of MFTMB, kindly vote for this chapter! Thank you! Much appreciated.