Sumilip ako mula sa labas ng pinto kay Aedin na nakahiga sa kama. Kasama niya ngayon si Laiza.
Limang araw na makalipas nung nahimatay ako at hindi ako pinapansin ni Keian o kahit ng sino man.
Syempre nalungkot ako dahil doon.
Bakit ba hindi muna nila pakinggan yung explanation ko bago hindi ako pansinin?
" Nassandra" napatingin ako kay Laiza na nasa harap ko na pala.
" Anong ginagawa mo dito?" Napayuko ako at nagisip ng isasagot.
" Napadaan lang" tinaasan ako ng kilay ni Laiza.
" Laiza? Sino yung kausap mo?" Rinig ko sa mayuming boses nung babaeng nasa loob.
Hindi ko alam pero naiinis ako dito kahit wala siyang ginagawa sa akin. May pamilyar din sa mukha niya.
Hinawakan ni Laiza ang braso ko at hinila palapit kay Aedin.
Malaki ang mata kong tumingin sa nakangiti nitong mukha.
Maganda siya, masasabi kong matangkad kahit na nakahiga at may inosenteng mukha.
" H-Hi" bati ko dito. Kumaway siya sa akin.
" Hello. You must be Nassandra" kumunot ang noo ko.
" Paano mo nalaman?"
" Madalas kang ikwento sa akin ni Kei" sa pagkakarinig ko sa pangalan ni Keian ay nakaramdam ako ng lungkot.
" Ah, s-sige. Madami pa kasi akong gagawin eh. Ba-bye!" Nagmamadali naman akong lumabas nung kwarto niya.
Nilipat kasi sa mansyon yung mga equipment nung sa treatment niya.
Nagkaroon kasi siya ng brain cancer nang January bago pa ako dumating dito sa mansyon.
Stage 3 lang iyon nung time na iyon pero lumala at naging stage 4.
Hindi ko pa rin alam kung sino siya para kila Keian pero parang ayaw ko nang malaman.
Pumunta ako sa may field at nagmuni-muni sa may gazebo.
It's quiet here and it makes me comfortable.
" Arf arf!!!" Napalingon ako sa pinanggalingan nung tahol at nakita ko si Leon na pilit na tumatakbo palapit sa akin kahit na nakasuot siya ng leash na hawak hawak ng isang tauhan.
" Woah!" Lumapit ako kay Leon at hinagod ang katawan nito.
" Bonjour, Leon" dinila-dilaan niya ang mukha ko at pilit ko siyang inilalayo sa akin.
" Seems like he really likes you" ngumiti ako sa sinabi ng tauhan at na kay Leon lang ang atensyon ko.
" Yeah... Well, I like him too" narinig ko ang tawa niya at hindi ko mapigilang mapataas ang tingin dito.
Nawala ang ngiti ko nang makita ang isang pamilyar na mukha.
No wonder, medyo pamilyar ang boses niya sa akin.
Tumigil siya sa pagtawa nang mapansin ang pagtitig ko sa kanya.
" Ahh, ma'am?" He asked uncomfortably.
Dahan dahan akong tumayo habang nakatitig lang sa kanya.
" K-kuya?" Kumunot ang noo niya.
" P-po?"
Nanlaki ang mata ko dahil kamukhang kamukha niya talaga si Kuya!
Napayakap ako dito.
Ang akala ko, napatay na siya ni Lolo pero sigurado akong yung nasa harap ko ay si Kuya Khalil.
" Ma'am, baka po makita ako ni Maître Andrew at mapagalitan pa ako" pormal na sabi nito.
Lumayo ako sa kanya at tinitigan ang mata niya.
" Kuya! Hindi mo ba ako nakikilala?" Lumayo siya sa akin.
" Hindi po, may kailangan po akong gawin kaya paalam na" nagmamadali itong umalis sa harap ko kasama si Leon.
Napatulala ako sa pigura niya tsaka napasimangot.
Baka nagh-hallucinations na ako dahil sa stress nung nangyayari nung mga nakaraang araw.
Bumuntong hininga ako at bumalik na sa loob ng mansyon.
" Nass!" Napalingon ako kay Ema na may hawak ng tray ng pagkain.
" Bakit?" Nakangiti kong tanong dito.
Napakamot siya ng batok.
" Uhmm, favor lang. Pwede bang ikaw na ang mag-akyat nito sa kwarto ni Maîtresse Aedin. Kinakabahan kasi ako sa presensya ni Maître Andrew eh" tumango ako dito at kinuha ang tray mula sa kanya.
" Sige, ako na ang bahala dito"
" Salamat Nass!" Pinanood ko muna siyabg bumalik sa kusina bago ako umakyat sa kwarto ni Aedin.
Madalas nang magkasama si Keian at Aedin.
Okay lang naman iyon para sa akin dahil naiintindihan ko naman ang kalagayan ni Aedin.
Nang nasa tapat na ako ng kwarto ay nakita kong nakabukas ang pinto nito.
Huminga ako nang malalim at sumilip sa siwang ng pinto para tignan kung gising ba si Aedin.
Pero ang nakita ko ay ang pinaka hindi ko inaasahan.
My heart sank at what I'm seeing right now.
Mapait akong ngumiti.
Wala naman na akong magagawa. Ganyan talaga ang buhay eh.
Binuksan ko ang pinto at mukhang hindi nila ako napansin kaya nagpatuloy lang sa paghahalikan.
Maingay kong ibinaba ang tray sa isang table dahilan para mapatingin sa akin ang dalawa.
Gulat na tumingin sa akin si Keian at Aedin.
" Eto na po ang pagkain niyo, Maître, Maîtresse" flat ang tono kong sabi sa kanila at nagmadaling lumabas ng kwarto.
" Nass" naramdaman ko ang paghawak ni Keian sa braso ko dahilan para mapatigil ako sa paglayas sa lugar na ito.
Tumingin ako sa kanya at ngumiti, pero mukhang napangiwi ako eh.
" It's okay, Keian" lumamig ang ekspresyon niya at bumitaw na sa akin.
Nakayuko ang ulo kong bumaba papunta sa kusina.
Pero nasa may sala palang ako nang makita ko si Theo na nanlaki ang mata nang makita ako.
Huh?
Mabilis siyang lumapit sa akin.
" Hi Nass" nagtaka ako.
" Hello?" Hinawakan niya ang kamay ko ag halos patakbo akong dinala sa may labas ng mansyon.
" O-oy! Saan tayo pupunta?" Tumigil siya sa paglakad takbo at hinihingal na napaupo sa damuhan.
Dumako ang mata niya sa akin.
" Wala. Tara, upo ka muna dito" tinapik niya yung space sa tabi niya.
Kahit na takang taka na ako sa ginagawa niya ay ginawa ko ang sinabi niya at umupo katabi niya.
Kinakabahan siyang ngumiti at nagpindot pindot sa may cellphone niya.
Dahil sa curious akong malaman kung bakit siya nagkakaganito ay dahan dahan akong naglean sa kanya.
Napansin niya ako at naglean din pakanan para hindi ko makita yung cellphone niya.
Napanguso naman ako.
" Ah, hehe" napasimangot ako at pinili nalang na tumulala sa damuhan.
Sooner or later, I'll know what he's up to anyway.
Sinandal ko ang ulo ko sa balikat niya.
He stiffened up and I can feel his eyes on me.
Maya maya narelax siya at isinandal na din yung ulo sa may ulo ko.
---
" Surprise!" napapikit-pikit ako nang may confetti na binabato sa akin.
Nasa harap ko sila Zeke, Theo, Katie, William, sina Ema at Jane, si Tiya at si Brylle.
Tumakbo papunta sa akin si Brylle at kaagad akong niyakap.
" Happy Birthday Mama!" May decorations na nakalagay sa buong dining room. May pagkain din sa may lamesa.
Ngumiti ako at niyakap pabalik si Brylle.
" Thank you, baby"
" Hindi pa kami tapos mag-ayos kanina kaya kinailangan kitang ilayo" nahihiyang sabi ni Theo.
Lumingon ako sa kanya.
" Ayos lang. I really appreciated this."
" We know that some things for now are still not clear, but let's forget it today. Happy Birthday Nass." ngumiti ako kay Katie at magkasabay na niyakap siya at yung kapatid niya.
" Thank you"
" Sinabi sa amin ni Anne na birthday mo pala at nagkataong narinig iyon ni Sir Zeke" niyakap ko din si Tiya at si William tsaka nagpasalamat.
Humarap ako kay Zeke na nakatungo.
" I---"
Bago pa siya makapagsalita ay niyakap ko na din siya.
Ngumiti siya sa akin at binalik ang yakap ko.
Hindi kami nagsasalita pero alam namin ang pahiwatig ng isa't isa.
" Kain na tayo" binuhat ko si Brylle at nilapit sa mga pagkain.
Puro paborito kong pagkain yung nandito ah!
" Jane, Ema! Tara dito!" Nahihiya silang lumapit sa akin.
" Sorry Nass ah. Wala kaming regalo" sabi ni Jane.
" Ay oo nga! Kami din. Kahit kasi kami nasurprise sa handaan na ito eh" kinunutan ko sila ng noo.
" Okay lang naman kahit wala eh, ang mahalaga nagbirthday"
" Oy! Ano meron?" napatingin kami kila Steven at Maxence na pumasok sa dining room. Tinanguan ako ni Zeke.
" BIrthday ni Nass" nanlaki ang mata nung dalawa at napatingin sa akin.
" H-happy Birthday Nass" ngumiti ako kay Steven.
" Salamat"
Hindi na ako nabigla sa mga reaksyon nila. Halos anim na araw na nila akong hindi pinapansin eh.
" Kuha na kayo ng pagkain" tahimik silang pumunta sa may lamesa at kumuha ng pagkain.
Maya maya ay dumating din ang iba pwera kay Keian.
Yung tensyon kanina nung kaunti palang kami ay nabawasan dahil sa kakulitan nung mga kasama namin dito.
" Wah Nass! Si Brylle oh!" parang batang nagtago sa likod ko si Steven dahil hinahabol siya ni Brylle.
Kumunot ang noo ni Brylle at napagilid ang ulo.
" Let's play, Tito Steven!" umiling si Steven mula sa likod ko.
" NO!" he rather said loudly.
Napakagat ng labi si Brylle at namasa ang mata.
" I just want to play! Wahhhhh. Huhu. Mama!" lumuhod ako para maayos na mayakap si Brylle dahil umiiyak ito sa pagsigaw ni Steven.
Tinignan ko nang masama si Steven na ngayo'y nakanguso.
" Eh sa ayaw ko sa mga bata eh!" humigpit ang yakap sa akin ni Brylle at mas lumakas ang pag-iyak.
" Hoy Steven! Makipaglaro ka na kasi, ang arte mo" pinanlisikan ng mata ni Steven si Dale bago bumalik ang tingin kay Brylle.
" Look, I'm sorry. Makikipaglaro na ako, huwag ka nang umiyak, please Brylle" may pagkautal pa si Steven at parang maiiyak na din.
Brylle peeked through my shoulders to look at Steven.
Almost immediately, lumayo sa akin si Brylle at malapad na ngumiti.
" Yehey!" lumapit kay Steven si Brylle at hinawakan ang kamay nito.
Nakabusangot si Steven pero sumama din sa bata.
" Talo ka pala ng bata eh" tukso ni Devon. Hindi siya pinansin ni Steven at nagpatuloy sa pagentertain kay Brylle kahit nakasimangot.
Nagsitawanan kaming lahat.
Hanggang sa natahimik ang paligid habang nakatingin sila sa akin.
" Hahaha!--- bakit? Ba't kayo *singhot* nakatingin s-sa akin?" my voice breaks at naramdaman kong may tumulong luha mula sa mata ko.
Nakangiti ko itong pinunasan kaso nagpatuloy lang ako sa pagluha.
Kahit ako nagtataka kung bakit ako umiiyak pagkatapos maiyak.
Tumingin ako sa kanila na either nakatitig lang sa akin sa gulat or nakatungo.
" Sorry, hindi ko din alam kung bakit ako naiyak eh *singhot*" yumakap sa akin si Brylle.
" Mama, don't cry. Are you sad?" umiling ako kay Brylle.
" No, baby. Masaya lang si Mama" pinagdikit ko ang aming noo at pinakalma ang sarili ko sa presensya niya.
" Hey guys!" may kung ano akong naramdaman nang marinig ang boses ni Aedin.
Nagkunwari akong hindi ko napansin ang pagngiti nung mga kasama ko.
TInignan ko siya mula sa balikat ko, nakawheelchair siya at nasa likod niya si Keian.
" Nass, is it your birthday? Well, I wish you a happy birthday--- teka, umiiyak ka ba?" kinagat ang loob ng bibig ko at humarap sa kanya.
" Wala lang ito, masaya lang ako. Thanks by the way" ngumiti siya sa akin at bumaba ang tingin kay Brylle.
Recognition filled her face as she stared at Brylle. Natigilan siya at napansin iyon ni Keian.
" Aedin?"
Kumunot ang noo nang mapaluha siya.
" S-si Brylle"
" Paano mo nalaman ang pangalan niya?" hindi niya ako sinagot at napatakip lang ng bibig at nagpatuloy sa pag-iyak.
Sa 'di malamang kadahilanan, itinago ko si Brylle sa likod na parang pinoprotektahan ito mula kay Aedin.
Hindi ko na alam ang nangyayari...
" Aedin? Bakit?" lumuhod sa harap ni Aedin si Keian at hinwakan ang pisngi nito.
" Kei. Si Brylle! M-my Brylle" hindi ko man naiintindihan ang nangyayari, pero nagsimula akong lumayo sa kanya, kasama si Brylle.
Dahil sa gianawa ko ay natakot si Brylle at napahawak sa damit ko habang lumalayo ako.
Napaisip sandali si Keian bago mapagtanto ang ibig sabihin nni Aedin.
Nanlalaki ang mata niyang tumingin sa amin ni Brylle.
And that confirmed my suspicion.
" No" sambit ko.
Wala na akong pake kung magmukha akong masama.
" Nass?" Medyo galit na tawag sa akin ni Keian na parang binabalaan ako.
" I-Iniwan ko siya sa kaibigan ko para alagaan niya pero hindi ko inakalang aabandunahin niya ito" matalim na tingin ang binigay ko sa kanya.
" I found him on the street alone when he was just 2 years old! Bakit hindi mo siya hinanap?" Umiling ito at tinangkang lumapit sa amin pero dahil sa mahina na ang katawan ay napaupo siya sa sahig.
" Aedin!" Kaagad itong inalalayan ni Keian.
" Hindi ko makayanan ang pagkamatay ni Kayden kaya kinulong ko ang sarili ko. Please, gusto kong mahawakan ang anak ko" pinanliitan ko siya ng mata.
Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya.
Hindi ko alam kung gaano katagal na nasa lansangan si Brylle pero bakit hindi man lang niya ito hinanap?!
Sa pagkakaalam ko ay namatay si Lolo isang taon pagkatapos kong lumayas sa pamamahay niya. Ibig sabihin, namatay si Tita Karina almost 8 years ago.
Tinaasan ko siya ng kilay.
" Gaano na katagal wala sa piling mo si Brylle?" Walang emosyon ang mukha ko.
Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko pero ayaw kong ibigay sa kanya si Brylle.
Pamilyar ang mukha niya, hindi ko lang matandaan kung kailan ko siya nakita.
" Nass! She just wants to hug Brylle!" Napatingin ako kay Theo nang sumigaw ito.
Umiling ako at binuhat si Brylle at mahigpit na hinawakan.
" Answer me" pain filled her eyes at napaungol siya sa sakit.
" A-almost 5 years na" mapait akong ngumiti sa sinabi nito.
" Nass! Just give Brylle to her" tinignan ko sila nang masama at tumakbo palabas ng mansyon...
-------------------
Tehmterzya
So kung mapapansin niyo po ay mahahaba na yung mga chapters sa may part na ito dahil malapit lapit na ding matapos ang story at ayaw ko nang umabot pa ito ng 80+ chapters. Nalulula at naloloka ako hahahahha. Kailangan kong pagkasyahin yung mga kwento sa kakaunting chapters na ibibigay ko sa sarili ko para isulat yung natitirang parts nung Maid for the Mafia Boss. Anyways. Thanks for your support and patience in waiting for an update!
Enjoy reading!
If you enjoyed reading Kabanata 70 of MFTMB, kindlg vote for this chapter! Thank you! Much appreciated.